ผม 45 ครับ เล่าเรื่องงานของตัวเองที่ผ่านมาให้ฟังสั้นๆครับ
เรียนจบปี 42 ออกจากบ้าน ทำงานที่แรกได้ วันเดียว วันต่อมาโทรไปลาออก
อีกสักเดือนกว่าๆ ได้ที่ใหม่ อยู่ได้ เดือนเศษ ลาออก (คนในองค์กรเห็นความสามารถเรานะครับ พยายามรั้ง แต่เราก็ออก)
ที่ที่ 3 อยู่มา 8 ปี ลาออก มาทำอาชีพอิสระ ทั้งๆที่งานเดิมก็มั่นคง
ลุ่มๆดอนๆอยู่หลายปีครับ ทำอะไรไปหลายอย่าง แล้วก็ กลับไปเป็น
พนักงานประจำอีกรอบ อยู่ได้ 2 ปี ออกอีก ทั้งๆที่เงินก็ดี แถมใกล้บ้านด้วย
ตอนนี้ผมทำงานอิสระ มีความสุขดีมาก แถมลงเรียน ม.เปิด อีกด้วย
เป็นวัย 45 ที่สนุกกับชีวิตทุกวัน
ที่ผมจะบอกคือ
ชีวิตเป็นของเรา อย่าเอาไปเทียบกับใคร ข้อสำคัญ เงื่อนไขในช่วงชีวิตของแต่ล่ะคน แตกต่างกัน ลำดับความสำคัญเรื่องในชีวิต เรามองต่างกัน ให้ถามตัวเองว่า ในช่วงนี้เราทำอะไรได้บ้าง หน้าที่ ความรับผิดชอบ ความฝัน ชีวิตที่ตัวเองอยากดำเนิน ในบางครั้งของชีวิต อาจต้องทำเรื่องจำเป็น ก่อนเรื่องที่ชอบ แต่ วางแผนไว้สำหรับความฝันของตัวเองด้วยครับ มันสำคัญมาก
และจำไว้เสมอว่า "ทุกอย่าง มีราคาที่ต้องจ่าย"
ในชีวิตผม เวลาตัดสินใจเรื่องสำคัญ ผมใช้สัญชาตญาณตัวเอง ก่อนเหตุผลเสมอ
ใครๆก็บอกว่า มันไม่ถูกต้อง...ผมก็ว่างั้น แต่ ผมก็บอกเขาไปว่า "นี่ชีวิตกู อย่า..."
ผมล้มเหลว พอๆกับสำเร็จ แต่ถ้าถามว่าผมอยากกลับไปแก้ไขอะไรไหม
No ทั้งความลัมเหลวและสำเร็จที่ผ่านมานั้น มันมีค่ากับผมทุกอย่าง
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ สาวน้อย
ถ้าท้อ ก็แค่...หาต้นไม้สักต้น เอาไว้ปรับทุกข์ด้วยก็พอ (ผมทำประจำ)
อ้อ อีกอย่างที่สำคัญมากๆ "ไม่มีผลลัพธ์ที่ถูกต้อง จากการกระทำสิ่งผิด"
โชคดีครับ.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
