องครักษ์ พิทักษ์เจ้าสาว 60
สักครู่ภูผาก็ ยกสำรับมาให้
จันทร์สุภางค์ ยิ้มรับ และพูด ขอบคุณ
เมื่อทานเสร็จก็ยกสำรับไปไว้หน้าตำหนักจะมีนางกำนัลมานำไปล้างอักที
จันทร์สุภางค์ ได้ทำการเก็บกวาด ทำงานเบาๆ รอบ ตำหนัก สักพัก องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี ก็มาพร้อมกับองค์ชายอัศวนาวินทร์ เห็นจันทร์สุภางค์ จัดเก็บกวาดห้องก็ทักทาย
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี : " เจ้าหายดีแล้วรึ "
จันทร์สุภางค์ " เพคะ ดีขึ้นมาก "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " แต่ข้าก็ต้องดูแผลที่เอวเจ้าอยู่ดี ท่านพี่อัศวนาวินทร์มีรับสั่งมา "
จันทร์สุภางค์ หยุดทำงาน และยอมรับแต่โดยดี "
จันทร์สุภางค์เดินเข้าไปในห้ององค์ หญิงเพชร พิชชา นรี ก็เดินตามเข้าไป เมษากับอุบล ยืนรออยู่หน้าห้อง รามกับอัศวนาวินทร์ ภูผา และธานนท์
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " อุ้ยตาย มีดอกไม้เยอะมาก และเริ่มเหี่ยวเฉา เจ้าเอามันไปตากแดดทำไม ทำไม่ไม่เอาไปทิ้งล่ะ "
การสนทนา อัศวนาวินทร์ก็ได้ยินเพราะยืนอยู่หน้าห้องพอดี เพราะรอฟัง อาการแผลที่เอาของจันทร์ สุภางค์
จันทร์สุภางค์ " ข้าสงสารดอกไม้พวกนี้มีอายุแสนสั้น พัดพราก จากพวกพ้องจากที่เคยสวยงามไม่กี่วันก็ถูกทิ้งลงขยะหม่อมฉันเลยตากให้มันแห้ง สนิท มันก็สวยอีกแบบและเก็บได้นานด้วย "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " เจ้าไปเก็บที่
ไหนมารึ "
จันทร์สุภางค์ " เออ คือ ........ องค์หญิงจะดูแผล นี่เพคะ นี่ไงแห้งแล้ว "
จันทร์สุภางค์ รีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากตอบคับคำถามนี้
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " รอบนอก ก็ดูแห้งสนิทแต่แผลยังไม่สมานกันเลย คงต้องรออีกระยะ คงเจ็บน่าดู "
จันทร์สุภางค์ " เจ็บไม่มากเพคะ หม่อมฉันทนได้ "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี : " เจ้าต้องอดทนอยู่แล้ว วันนี้ ฉันทำขนมมาให้เธอด้วย ลูกจันทร์ วันนี้ฉันทำลูกชุบมา "
จันทร์สุภางค์ " หม่อมฉัน ......."
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี : " ฉันมีผลไม้มาด้วย ดูสิแขนเล็กนิดเดียว ไปเถอะ "
และก็ดึงแขนจันทร์ สุภางค์ออกมา
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " ท่านพี่วันนี้น้องเอาขนมมาฝากท่านพี่ แต่น้องขอยืมคน ของท่านพี่นานหน่อยนะเพคะ วันนี้ "
อัศวนาวินทร์ " ขอบคุณสำหรับขนม งั้นพี่ขอตัวไปห้องหนังสือก่อนนะ ตามสบาย "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " เพคะ "
พูดเสร็จก็พา จันทร์สุภางค์ไปห้องรับรอง
ซึ่งจันทร์ สุภางค์เองก็ดูสีหน้าหนักใจมาก เพราะยังเดาทางไม่ได้ว่าต้องทำอย่างไร ซึ่งอัศวนาวินทร์เอง ก็มองเห็นอาการเหล่านี้
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " นี่ไง ขนมกินเยอะๆ นะลูกจันทร์ "
จันทร์สุภางค์ " เพคะ " หยิบลูกชุบขึ้นมากิน
เมษา อุบล มองดูจันทร์สุภางค์ กันแล้วทำหน้าเฉยๆ
เมษา : " ไม่อร่อยรึ "
จันทร์สุภางค์ : " อร่อยจ้า "
อุบล :" เจ้าเคยกินขนมแบบนี้รึ ทำไม่รู้สึกเฉยๆ ขนมนี้ จะทำก็ต่อ เมื่อมีพิธีสำคัญ หากินตามท้องตลาดไม่ได้นะ เพราะวิธีการมันยุ่งยาก "
จันทร์สุภางค์ " ก็ตอนนี้ข้าอยู่ในวังและองค์ หญิงเพชร พิชชา นรี ก็มีเมตตากับข้า องค์หญิงทรงตรัสกับข้าเมื่อวานว่าจะทำขนมมาอีก ข้าเลย....ไม่ตื่นเต้น "
จันทร์สุภางค์ แก้ตัว เพราะตอนอยู่น่านนาราปุระ ยังโดนท่านแม่บังคับ เรียนทำขนมแสนยุ่งยาก อันนี้ อยู่เลย
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " งั้นเจ้ากินเถอะ นี่กล้วยกับ ทับทิม ชมพู่ จากสวนในวัง ข้ามาให้เจ้า
จันทร์ สุภางค์ ก้มกราบแต่ โดยดี
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " อุ้ยตาย ไม่ต้องขนาดนั้น ฉัน ตั้งใจเอามาให้เจ้า ข้าดีใจที่ได้พบเจ้า ช่วยเจ้า " องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี พูดอย่างตกใจ
เมษา " ตั้งแต่เล็กองค์หญิงยังไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกับเลย วันๆ เรียนการบ้านการเรือน จนไม่ได้มีเวลาเล่น พอเจอเจ้าวัยใกล้เคียงกัน เลยอยากมีเพื่อน "
จันทร์สุภางค์ มองไปที่ องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี ที่นั่งยิ้มอย่างมีเมตตา เลย ยิ้มรับอย่าง สนิทใจ
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " เวลาเจ้ายิ้มก็น่ารักดีนะลูกจันทร์ "
อุบล " ใช่ คนอะไรทำหน้าอมทุกข์ตลอดเวลา เป็นสาว เป็นนาง ยิ้มเสียบ้าง ดูแต่งตัวสิอย่างกับผู้ชาย ขัดตาเสียจริง "
จันทร์สุภางค์ ได้แต่ก้มหน้า "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี "พอแล้วอุบล เจ้าบ่นมากไปแล้ว " แล้วทุกคนก็หัวเราะ
จันทร์สุภางค์ " ข้าต้องเดินทางบ่อย แต่งอย่างนี้ ข้าชอบเพราะคล่องตัว "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " ว่างๆ เล่าให้ฉันฟังบ้าง ฉันอยากรู้จักข้างนอก จริง ๆ เป็นอย่างไร "
จันทร์สุภางค์ " เพคะ รอหม่อมฉันหายดีแล้วจะเล่าให้ฟังเพคะ "
อัศวนาวินท์ก็แอบเดินไปมาเพื่อแอบฟังว่าสาวๆคุยอะไรกันบ้าง แต่ตอนนั้ได้ยินแต่เสียงหัวเราะของสาวๆ
ทำให้คิดว่าอาจทำให้จันทร์ สุภางค์หายเหงาได้บ้าง เดินอมยิ้ม และเดินเข้าห้องหนังสือไป "
เมื่อได้ เวลา สมควรกลับองค์ หญิงเพชร พิชชา นรี ก็เดินทางกลับตำหนัก โดยมีภูผา และ ธานนท์ ไปส่ง ระหว่างทาง
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " นี่ ภูผา ท่านพี่อัศวนาวินทร์ ดุนางบ่อยไหม ดูนางเงียบ ๆ เศร้า ๆ ชอบกล "
ภูผา " ก็ไม่นิ่พะยะค่ะ องค์ชายเห็นท่านเงียบ ๆ แต่ท่าน ก็ไม่บ่นอะไร ลูกจันทร์ นางจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยสุงสิงกับใคร คงจะเจ็บแผล อยุ่นะพะยะค่ะ "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " เจ้ารู้ไหมว่าดอกไม้ในห้องนางเป็นของใคร "
ยังสงสัยเรื่องดอกไม้
ธานนท์ " กระหม่อมและภูผา ช่วยกันเก็บมาเห็นนางเหงาๆ เลยเก็บมาฝาก พะยะค่ะ "
องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " อ้อ อย่างนี้นี่เอง งั้นขอบใจนะที่มาส่ง พรุ่งนี้ ข้าจะไปที่ตำหนักท่านที่อีกตอนสาย ๆ มารับข้าด้วย " และ องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี
เมษาและอุบลก็เดินขึ้นตำหนักไป
ภูผา / ธานนท์ : " พะยะค่ะ "
เมื่อถึงตำหนัก ธานนท์ และภูผา ก็รายงานให้อัศวนาวินทร์ ว่าพรุ่งนี้องค์ หญิงเพชร พิชชา นรี " จะเสด็จมาอีก
อัศวนาวินทร์ พยักหน้ารับรู้และไม่พูดอะไร และอ่านหนังสือต่อไป
ซึ่งแปลกที่ไม่เคยอนุญาตให้ผุ้หญิงคนไหนเข้าห้องง่ายๆ
และก็แปลกที่องค์ชายเอง ก็ดูแลจันทร์สุภางค์ เป็นอย่างดี
ภูผา : " ตกลงท่านชายชอบที่จะมีผู้หญิงมาอยู่ด้วย หรือท่านชายปรับตัวที่จะเรียนรู้ การอยุ่ร่วมกับผู้หญิง "
ภูผาแอบ กระซิบธานนท์
ธานนทร์ " ตอบยากจังคงต้องรอดูต่อไป"
ภูผา " แต่ข้าชอบสายตาที่มอง องค์หญิงจันทร์สุภางค์ที่สุด ตาฉ่ำมาก "
ภูผา และธานนท์ แอบกระชิบกัน โดยที่องค์ชายอัศวนาวินทร์ก็ได้แต่นั่งอ่านหนังสือต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
