วิกฤตของชีวิตผู้คนในสังคมกับคำถาม ใครหรือเราเองจะทำอะไรได้บ้าง? เมื่อไหร่?และอย่างไร?
ในสภาวะการณ์ที่ความเสี่ยงรายอยู่ล้อมรอบตัวเรา อะไรคือทางเลือก ทางออก ?...ความปลอดภัยหาได้ที่ไหน?ความสุขยังมีจริงอยู่มั้ย?และเราและรุ่นลูกหลานจะอยู่อย่างไรต่อไปในอนาคต
จะว่าไปแล้วการดำเนินชีวิตของผู้คนในสังคมต่างมีแนวทางที่แตกต่างกันไป ทั้งในแง่มุมของการคิดเชิงสร้างสรรค์สิ่งใหม่ การต่อยอด การปรับปรุงพัฒนาให้ดีและสอดคล้องกับสภาวะความทันสมัยในยุคปัจจุบันที่ทุกอย่างล้วนรวดเร็วมากเพียงเพื่อให้สอดคล้องต่อการดำรงชีพและเพื่ออะไรบางสิ่งที่คิดว่าใช่และตอบโจทย์ความสุขของตัวเราที่ดูหลากหลายขึ้น
ค่านิยมเช่นนี้ของสังคมจึงเป็นเสมือนเงื่อนไขหนึ่งที่ใช้ในการตั้งกฏเกณฑ์
และการกำหนดขอบเขตของการกระทำที่มีทั้งด้านที่ดีงามและเบ้าที่หล่อหลอมความฟุ้งเฟ้อ ความทะยานอยากที่มากเกินไป ที่เป็นแม่เหล็กดึงดูดผู้คนให้พร้อมจะกระโจนเข้าสู่ห้วงของความศิวิไลซ์ด้วยเพราะความหลงใหลในกับดักของการได้รับการยอมรับ ด้วยคำว่าดูดีมีราคาหรือทรงอำนาจในแวดวงสังคมใดสังคมหนึ่ง
ดังนั้นการใช้ชีวิตอย่างมีสติและรู้จักยับยั้งชั่งใจของเจ้าของชีวิตจึงนับว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญอย่างยิ่งประดุจกำแพง
บิ๊กแบ็คที่ไม่ว่าคลื่นกระแสสังคมในด้านมืดของการขาดสติ หรือการใช้เงินจำนวนมากเกินสมควรที่หามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงแล้วต้องเบียดเบียนตัวเองด้วยการกู้หนี้ยืมสิน ทุจริตคอรัปชั่น เลือกที่จะค้ายาเสพติดเพียงพื่อไว้ซื้อวัตถุมาประดับเพื่อสร้างภาพพจน์ที่ดูหรูหราทันสมัยให้กับตนเอง หรือเพียงเพื่อเพิ่มพื้นที่ยืนให้สามารถเฉิดฉายได้ในสังคม
จะสาดซัดถาโถมเข้ามาปะทะรุนแรงสักเพียงใด ก็มิอาจจะทำลายกำแพงแห่งการตระหนักรู้ทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งประดุจหินผาถึงความพอเหมาะพอควรให้พังทลายลงได้ฉันใดก็ฉันนั้น
แต่นั่นก็นังไม่ใช่ทางแก้ไขที่ครอบคลุมได้ไปเสียทั้งหมดทุกประเด็นปัญหา
ดังที่เราจะสังเกตุเห็นได้ว่านับวันสังคมของเรานั้นเต็มไปด้วยการเข่นฆ่ากันไม่เว้นแม้แต่คนในครอบครัวที่เรารัก เพื่อนสนิท มิตรสหาย และเพื่อนร่วมงานอย่างบ้าระห่ำนั้น
เรามีทางเลือกที่จะทำอะไรได้บ้างหรือ เลือกได้มั้ยว่าจะอยู่ในสังคมสีขาวหรือสีหม่นๆหน่อยกีได้ที่ไม่มีโจรผู้ร้าย มีเจ้าหน้าที่ตำรวจดีๆใกล้ตัวเป็นที่พึ่งของประชากร มีเพื่อนบ้านน่ารักไม่คิดอิจฉาริษยา ไม่กลั่นแกล้งรังแกกัน
ความปลอดภัยมีมั้ยถ้าเดินอยู่ในห้างแถวบ้าน หรือต้องใส่ชุดเกราะทุกวันมั้ยก่อนขับรถผ่านพื้นที่ก่อสร้างหรือใต้รถไฟฟ้าหรือแม้กระทั่ง ส่งลูกไปโรงเรียนแล้วหันหลังกลับบ้าน มั่นใจได้ไงว่าตอนเย็นจะได้เห็นหน้าลูกกลับมาบ้านกินข้าวพร้อมกันอีก ในเมื่อยังคนติดยาเดินเกลื่อนอยู่ตามถนนหนทางโดยไม่ได้รับการบำบัดหรือมีคนคอยดูแล
แนวทางการแก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุได้รับการพิจารณา ประชุมหาทางแก้ไข หาความร่วมมือกันจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องอย่างจริงจังหรือยัง ชาวบ้านอย่างเราจะสามารถช่วยกันอย่างไรได้บ้าง การสอดส่องระแวดระวังภัยใกล้ตัว มีมาตราการใดมารองรับเพื่อเพิ่มปลอดภัยให้กับสังคมหรือตัวแทนผู้เป็นจิตอาสาหรือไม่ มีการระดมความคิดที่เป็นรูปธรรมที่ชัดเจนเพื่อลดจำนวนคนติดยาเสพติด หรือเป็นโรคทางจิตให้ลดระดับลงให้ได้ในเร็ววันอย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่
มันเป็นเรื่องที่ยากมากก็จริงที่จะทำห้ปัญหานี้หมดไป แต่ถ้าทุกฝ่ายร่วมมือกัน โอกาสที่จะทำให้มันลดน้อยก็ย่อมเป็นไปได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
