รีวิวเรื่องสั้นเรื่องสั้น "วุ่นวายที่ปักกิ่ง" นามปากกา มานพ ภราดร
สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่น่ารัก จิบน้ำชากับเจน อาลิษา วันนี้จะชวนอ่านเรื่องสั้นค่ะ
🐳เรื่องสั้น "วุ่นวายที่ปักกิ่ง"
🐳นามปากกา มานพ ภราดร
งานเขียนที่มีความคิดภายในมั่นคง ทราบกันว่าหายากยิ่ง โดยปกติแล้วนวนิยายเป็นเรื่องของความหลงใหล เร้าตามอารมณ์มนุษย์ซะมาก นักเขียนที่มีความรู้สึกตัว และเป็นนักคิดจริง ๆ ใช้แง่มุม (Dimension) กับนวนิยาย จึงมีอยู่น้อย ล่าสุดที่เจนอ่านพบเห็นจะเป็น นามปากกาจิ่วเยวี่ยหลิวหั่ว ซึ่งก็เป็นชาวจีน ส่วนตัวอยากอ่านงานของไทย ที่เกิดมาจากภาษาไทยแท้ ภาษาไทยพาตัวเจนดำดิ่งลุ่มลึกมากกว่า เพราะเราเกิดในวัฒนธรรมเหล่านี้...หาอ่านงานนักคิดยากเหลือเกินค่ะ
จนมาเจอกับงานเขียนของนามปากกา มานพ ภราดร โอ้โห อ่านแล้วชอบค่ะ จึงขออนุญาตหยิบยกมารีวิว ว่าอ่านแล้วชอบจริง ๆ งานชิ้นนี้มีของ
เรื่องเล่าเกี่ยวกับชีวิตธรรมดาหนึ่งวันในเมืองปักกิ่ง ชายคนหนึ่งกำลังวิ่ง แต่ แต่เป็นการวิ่งไปที่มีสติ คิด สังเกต สิ่งรอบตัวตลอดเวลา
มองคนเมา มองคนร่วมรัก มองคุณตำรวจ มองหนุ่มสาวควงแขนกันด้วยความสัมพันธ์ที่ อาจจะดูไม่ยั่งยืนสักเท่าไร แต่ไม่รู้ซี อย่าตัดสินหนังสือจากปก ถึงแม้พวกเขากำลังพากันเข้าร้านป้ายนีออกสีชมพูก็ตาม
เป็นเรื่องสั้นที่นำเอา ปรากฏการณ์ทางสังคม (Phenomenon) ตีคู่กับเส้นความคิดตลอดว่า มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม ผู้คนทำกิจกรรมต่าง ๆ แล้วเป็นอย่างไร
เส้นความคิดทำงานอยู่ตลอด ความอยากรู้อยากเห็น (ขี้เสือก) ของคน บางครั้งก็ทำให้เรามีโลกทางความคิดที่กว้างไกล มีแง่ดี หากใช้ความขี้เสือกเป็น คือใช้เป็นจริง ๆ ชนิดที่เราเป็นฝ่ายคุมอารมณ์ความรู้สึกอยากรู้อยากเห็น มุมมองที่เข้าใจโลกใบนี้ก็จะกว่าง แล้วนักเขียนจำเป็นต้องใช้ความเข้าใจต่อโลกตรงนี้ (ความขี้เสือก!)
หรือข้อคิดที่ว่า ความเป็นอิโรติก หากไม่มองตรงนี้ ...ก็คงเขียนงานด้วยความรู้สึกที่เร้าร้อนออกมาไม่ถึง แล้วมันเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นมนุษย์ที่ถูกกดมานาน อันนี้ดีมาก เจนชื่นชอบเรื่องพรรค์นี้ มันวูบวาบดีค่ะ (ฮา)
หรือเรื่องของความคาดหวัง เมื่อคนหลบซ่อนตัวตนจากความคาดหวัง เข้าในเซฟโซนที่เปรียบดังบ้าน ใจของคนคือบ้านหลังหนึ่ง และเราต้องรู้สึกตัวจริง ๆ ว่าบ้านตรงนี้สำคัญยิ่งยวด
หากมองความผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับคนใจแกร่งที่เห็นว่า การเข้าซ่อนตัวในใจ ที่เป็นบ้าน แล้วสร้างม่านการแสดงขึ้นมา
มองตรงนี้บ่อยเข้า พบว่า ความผิดหวังก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร
พ่อแม่อาจไม่ได้เป็นบ้านให้กับลูกเสมอไป เหมือนพ่อที่บ่นลูกรัวด้วยคำพูด บางครั้งความคาดหวังมันก็หนักอึ้ง ต้องดูว่าเด็กที่รับก้อนหินที่ชื่อว่าความคาดหวัง เนื้อแท้หัวใจแข็งแกร่งพอที่จะถือและทะยานไปตามความคาดหวังหรือไม่
ส่วนในอนาคตเด็กคนนี้จะเดินทางต่อไป ไหวหรือไม่ ...ไม่อาจรู้ ...รู้แต่ว่าคนเขียนผ่านไป และนำกลับมาผูกเป็นเรื่องราวให้เราอ่าน
อ่านแล้วอยากออกไปวิ่งบ้าง ชมตึกราและผู้คน มองทะลุโลกภายใน
เรื่องนี้เขียนดีค่ะ
ไปตามอ่านกันค่ะ อ่านฟรี แนวเสียดสีสังคม
ลิ้งก์อ่าน จิ้มเลย
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
