[ Dave Whelan : อดีตนักเตะแบล็คเบิร์นที่รวยกว่าเนย์มาร์ ]
วันที่ 7 พฤษภาคม 1960 David Whelan ในวัย 23 ปี กำลังลงสนามในฐานะแบ็คซ้ายของทีม “กุหลาบไฟ” แบล็กเบิร์นโรเวอส์ เพื่อที่จะชิงถ้วย FA Cup กับทีมวูล์ฟแฮมป์ตันวันเดอร์เรอร์ส โดยที่เขาไม่รู้เลยว่านัดชิงแห่งโชคชะตาในสนามเวมบลีย์ จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล
Dave Whelan หรือที่แฟนๆกุหลาบไฟตั้งฉายาให้ว่า “Crunch” (จอมปะทะ) เป็นแบ็คซ้ายที่ขึ้นชื่อเรื่องความแข็งแกร่งกับความเร็ว ถึงแม้เขาจะไม่มีทักษะกับลูกบอลมากเท่าไหร่ แต่ Whelan ก็ใส่ทุกอย่างเกินร้อยเสมอ ทำให้เขาเป็นกองหลังที่น่ากลัวสำหรับปีกของอีกฝั่ง
แต่แล้วก่อนที่จะหมดเวลาครึ่งแรกในนัดชิง FA Cup ปี 1960 Whelan ก็พุ่งเข้าไปแย่งบอลกับ Norman Deeley ปีกของวูลฟ์ และในช่วงเวลาสั้นๆนั้น เส้นทางของนักฟุตบอลหนุ่มคนนี้ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“ผมรู้ทันทีที่พวกเราปะทะกันว่าขาผมหัก” Whelan พูดถึงจังหวะสุดท้ายของเขาบนผืนหญ้าเวมบลีย์ “ผมวิ่งใส่เขาด้วยความเร็วเต็มที่ แน่นอนว่ามันยั้งไม่ได้อยู่แล้ว ผมเห็นขาผมบิดกลางอากาศ และจับมันไว้ก่อนร่วงลงกับพื้น …ไม่งั้นกระดูกคงทะลุออกมาแล้ว”
Whelan รู้สึกตัวอีกทีคือตอนที่เขากำลังถูกเข็นอยู่ในโรงพยาบาล เขารีบหันไปถามหมอผ่าตัดเรื่องผลการแข่งขัน ก่อนจะรับรู้ว่าทีมของเขาแพ้ให้กับวูล์ฟ 3-0 โดย Norman Deeley คนที่เขาพยายามสกัดในตอนนั้น ยิงสองประตูและคว้าถ้วย FA Cup ไป
“จอมปะทะ” ร้องไห้ออกมาบนเตียงโรงพยาบาล ความฝันที่จะได้ชูถ้วยแชมป์อันทรงเกียรติพังทลายลง ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะกลับไปวิ่งบนผืนหญ้าได้อีกหรือไม่
หลังจากนั้น Whelan ใช้เวลาห้าเดือนถึงจะกลับมาเดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้ค้ำช่วย และเกือบสองปีกว่าจะกลับมาลงสนามได้ แต่ในเกมแรกที่เขากลับมาเล่นให้ทีมสำรองของแบล็กเบิร์น แผลเก่าของเขาก็ร้าวขึ้นอีกครั้ง
เขารู้ตัวทันทีว่าเส้นทางในอาชีพนักฟุตบอลของเขามันจบลงแล้ว
ระหว่างที่ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ Whelan ได้รับค่าจ้างแค่ 20 ปอนด์ต่อสัปดาห์เท่านั้น ทำให้เขาจำเป็นต้องหารายได้เสริมเพื่อประทังชีวิต อีกอย่างหนึ่ง ก่อนหน้านี้เขามักจะฝึกฝนและเฮฮากับเพื่อนร่วมทีมแบล็คเบิร์นตลอดเวลา การอยู่เฉยๆแบบนี้จึงทำให้เขารู้สึกเบื่อ
ตอนนั้น Whelan กับภรรยามีร้านขายของชำอยู่แล้ว แต่มันมีลูกค้าแค่ตอนเช้ากับเย็น ทำให้เขาว่างในเวลาอื่น Whelan มักจะใช้ช่วงนั้นเดินเตร็ดเตร่ในตลาดเมืองแบล็คเบิร์น ก่อนที่วันหนึ่งเขาจะแวะ Howard Brothers Store แผงขายสุขภัณฑ์กับยา
“ผมเบื่อจนสมองโล่งไปหมดแล้วเนี่ย ไม่มีอะไรทำเลย” Whelan บ่นให้เจ้าของร้านฟัง
“งั้นเอ็งลองมาทำงานที่นี่ดูมั้ยล่ะ?”
หลังจากนั้น Whelan ก็มาทำงานที่นั่นสัปดาห์ละสองครั้ง เป็นเวลาสามเดือน โดยเขาได้เรียนรู้เรื่องธุรกิจกับภาษีมากขึ้น แถมยังช่วยขายของได้เยอะอีกด้วย ชาวเมืองแบล็คเบิร์นพร้อมอุดหนุนอดีต “จอมปะทะ” ของพวกเขา แถม Whelan เป็นคนที่ขายเก่ง เขามักจะตะโกนชักชวนลูกค้าอย่างกระตือรือร้นเสมอ ไม่เคยพลังงานตก เหมือนกับตอนที่เล่นฟุตบอล
“ผมโตมาในยุคสงครามที่ไม่มีอาหารให้กิน แถมพ่อผมก็ไปออกรบตั้งห้าปี ผมเลยเรียนรู้ที่จะใช้ความเฉลียวเอาตัวรอด และมันก็ช่วยผมในการทำธุรกิจ ผมเก่งเลขมาตลอด และผมก็รักทุกวินาทีที่ได้ทำงานในตลาด” Whelan เล่าถึงความรักในเส้นทางใหม่ “ผมรู้ว่าชีวิตนักฟุตบอลมันใกล้จบลงแล้ว ผมก็เลยสนใจเรื่องการทำธุรกิจมากขึ้น และยิ่งผมทำงานในแผงขายของนั่นมากเท่าไหร่ ผมก็ได้เรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ”
“พวกเรารู้อยู่แล้วว่าหมอนั่นจะทำธุรกิจรุ่ง” เหล่าเพื่อนรวมทีมแบล็คเบิร์นก็มักจะถูกภรรยาใช้ไปซื้อของกับ Whelan กันอยู่บ่อยๆ “ขนาดตอนที่ยังเป็นนักเตะอยู่ หมอนั่นก็มักจะเข้ามาในห้องแต่งตัวแล้วถามพวกเราว่า พี่มีไอ้นั่นมั้ย? ผมหาไอ้นู่นให้พี่ได้นะ”
Whelan กลับมาที่บ้านเกิดของเขาที่เมืองวีแกน ก่อนจะเปิดแผงขายของจากประสบการณ์ที่สะสมมา แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังอยากหวนกลับมาอาชีพแรกอีกสักครั้ง เขาเซ็นสัญญากับทีม “นายรถไฟ” Crewe Alexandra ทีมในดิวิชั่น 4 และเล่นที่นั่นระหว่างปี 1962 - 1966
ก่อนจะจบอาชีพนักฟุตบอล และเดินเส้นทางธุรกิจอย่างเต็มตัว
จบตอนที่ 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
