องครักษ์ พิทักษ์เจ้าสาว 64
ณ เมือง รุ่งอรุณปุระ
อรุณอิศรา " ข่าวเมืองภูมณีปุระ เงียบไปเลย นะ ท่านพี่เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง "
อัศวเตชิน " ท่านพี่ข้ารับนางเป็นองครักษ์ เรียบร้อยแล้ว "
อรุณอิศรา :" รับง่ายดายอย่างนั้นเขียวรึ "
อัศวเตชิน เลยดึงอรุณอิศรามาใกล้ๆ และเล่าเรื่องราว จากสายข่าวมาเล่าให้ฟังอีกที
อรุณอิศรา " พี่เจ้า โหดน่าดู แต่นางก็ยอม ข้ายอมใจ ทั้งพี่เจ้าและองค์หญิงนั่นเสียจริง ตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง "
อัศวเตชิน " นางก็หายปกติดีทุกอย่าง แต่ก็คงอยู่กับท่านพี่ อีกนาน "
ณ ภูมณีปุระ
จันทร์สุภางค์ เข้าไปในตำหนัก และทำความสะอาด ใบหน้าเรียบเฉย
อัศวนาวินทร์เองก็ เข้าห้องหนังสือ แต่ในใจของอัศวนาวินทร์เองก็รู้สึกผิดที่ทำให้ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้นดูเศร้าลง
รุ่งเช้า จันทร์ สุภางค์ แต่งตัวแต่เช้ามานั่งรอที่ระเบียง
เมื่ออัศวนาวินทร์มาถึงทั้งหมด ก็เดินไปตรวจรอบตำหนักองค์ หญิง เพชรพิชชา นรี และ จันทร์สุภางค์รีบเดินเข้าไปตรวจใน ตำหนัก แต่ พิชชา นรี เดินออกมาด้วย
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ท่านพี่อัศวนาวินทร์เพคะ วันนี้น้องขอไปด้วยนะเพคะ
อัศวนาวินทร์ : "มีเรื่องอันใด รึ "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " น้องจะไปทำขนมที่ตำหนักท่านที่ ท่านพี่โปรดเตรียมสถานที่ให้น้องด้วย เพคะ
อัศวนาวินทร์ มองอย่างครุ่นคิด และมองไปที่จันทร์สุภางค์ ที่ไม่พูดไม่จาแต่เช้า
อัศวนาวินทร์พยักหน้า
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ขอบพระทัย เพคะท่านพี่ท่านพี่ใจดีจังเลย "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ไปเถอะจันทร์สุภางค์ เราไปเตรียมของกันเถิด "
พูดเสร็จก็ลากจันทร์ สุภางค์ไปที่ตำหนัก และเดิน ออกมา โดยมีจันทร์สุภางค์ อุบล และ เมษา ที่ช่วยกันหิ้วอุปกรณ์ต่างๆ มากมาย "
และ องค์หญิงเพชร พิชชา นรี ก็เดินเคียงคู่ไปกับ องค์ชายอัศวนาวินทร์ ที่ชี้นก ชี้ไม้ ให้อัศวนาวินทร์ดูแต่ อัศวนาวินทร์เองก็ เดินไปเฉยๆ มองตามบ้าง นิ่งบ้าง แอบชำเรืองมองจันทร์ สุภางค์ที่ถือของมากมายตามหลังมา
เมื่อถึงตำหนักอัศวนาวินทร์
สำรับก็วางรอ
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " วันนี้น้องขอฝากท้องไว้ที่ตำหนักท่านพี่เพคะ "
อัศวนาวินทร์ พยักหน้า
อัศวนาวินทร์ " ลูกจันทร์ วันนี้เจ้านั่งกินที่นี่ด้วยกันนะ "
จันทร์สุภางค์ : เพคะ " ตอบเรียบๆ ออกอาการเศร้าเล็กน้อย
เมื่อทั้งสามนั่งทานข้าวด้วยกัน
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ท่านพี่ทานปลาทอดนี่สิ เพคะ ปลานี้ภูมณีปุระ มีมาก อร่อยด้วย นี่ลูกจันทร์ของเธอ "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี หยิบปลาทอดให้อัศวนาวินทร์ และจันทร์ สุภางค์ จันทร์ สุภางค์ยกมือไหว้รับแต่โดยดี
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี ก็แนะนำอาหาร คอยบริการทั้ง อัศวนาวินทร์ และจันทร์สุภางค์ ที่ทั้งสองได้แก่ ก้มหน้ากินเงียบ ๆ เพราะองค์หญิงเพชร พิชชา นรี ตั้งแต่เล็กก็ไม่คอยมีเพื่อนเท่าไร พอเจอ อัศวนาวินทร์ และจันทร์ สุภางค์ ก็เลยทำให้อยากมีเพื่อนคุย และได้เจอกับคนแปลกหน้าบ้าง
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " ท่านพี่ทานมันเผาบ้างสิเพคะ น้องทำเอง นี่พวกเธอ เอาไป ทานบ้างสิ พลางบอกให้เมษา อุบล เอามันเผาให้ภูผา และธานนท์ "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " น้องทำน้ำกะทิเคี่ยวใบเตย ราดหน้าให้ด้วย" พร้อมตักให้อัศวนาวินทร์ และจันทร์สุภางค์ "
องค์หญิงเพชร พิชชา นรี " มันเหล่านี้ท่านพ่อได้มาจากเมืองน่านนาราปุระ มาปลูก ท่านพ่อ เห็น องค์ หญิงแห่งเมืองน่านนาราปุระ ชอบทานเลยขอกิ่งพันธุ์มาปลูก เพื่อจะให้หม่อมฉัน ลองทานด้วย
ท่านพ่อทรงตรัสว่าองค์ หญิง องค์เล็ก ของน่านนาราปุระ ชอบก่อกองไฟหน้าตำหนัก เผาหัวมัน แต่หัวค่ำ ควันขโมง จนท่านลุงจันทร์ ภิรมย์ ต้องขอโทษ ท่านพ่อทุกครั้งที่ทานอาหารเย็น หม่อมฉันคิดว่ามันอร่อยจริงๆเพคะ เลยทำมาให้ลองทานลูกจันทร์ กินเยอะๆนะ "
จันทร์สุภางค์ พยักหน้าเหมือนจุกในลำคอ
คำพูดเหล่านั้นขององค์หญิงเพชร พิชชา นรี เหมือนเป็นเรื่องเล่า แต่ก็ทำให้จันทร์ สุภางค์ จุก จนน้ำตาคลอ แต่ก็แอบก้มหน้าเก็บอาการไว้ อัศวนาวินทร์เองก็มองไปที่จันทร์ สุภางค์ และรับรู้ถึงความรู้สึกถึงความเศร้า ของจันทร์ สุภางค์ด้วย "
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
