หนู/ดิฉัน ขออนุญาตแสดงความคิดเห็น..
“ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตนเอง” ปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท เล่ม 25 ข้อ 275 ดังนี้ค่ะ ..
“อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ
ฯลฯ
ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน
บุคคลอื่นใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้
เพราะบุคคลมีตนฝึกดีแล้ว
ย่อมได้ที่พึ่งที่บุคคลได้โดยยาก“
พุทธภาษิตนี้บอกความจริงที่ว่า มนุษย์ทุกคนล้วนต้องพึ่งตนเองเป็นหลัก ไม่มีใครสามารถพึ่งพาผู้อื่นได้อย่างสมบูรณ์แบบ ด้วยเหตุนี้ มนุษย์ทุกคนเมื่อรู้จักพัฒนาตนเองให้เป็นคนที่เข้มแข็ง อดทน จะสามารถเป็นพึ่งตนเองและตนอื่นได้
พระพุทธเจ้าทรงชี้ให้เห็นความจริงของโลกว่า สิ่งต่าง ๆ ล้วนไม่เที่ยงแท้และเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา แม้แต่บุคคลที่เรารักและห่วงใย ก็อาจจากเราไปได้ทุกเมื่อ ดังนั้น สิ่งเดียวที่เราสามารถพึ่งพาได้อย่างแท้จริง คือ ตนเอง
การจะพึ่งตนเองได้นั้น ต้องอาศัยการฝึกฝนตนให้เป็นคนดี มีศีลธรรม มีปัญญา และรู้จักควบคุมอารมณ์ของตน เพราะผู้ที่ฝึกฝนตนเองได้ดีแล้ว ย่อมมีความมั่นคงทางจิตใจ สามารถเผชิญหน้ากับปัญหา/อุปสรรคต่างๆ ได้อย่างอาจหาญ
พุทธภาษิตนี้ จึงเป็นคติสอนใจที่มีค่าสำหรับทุกคน ช่วยให้เรามีสติ(ไม่ประมาท_ด้อยค่าตน) ตระหนักถึงความสำคัญของการพึ่งตนเอง นำพาไปสู่ชีวิตที่มีคุณค่า และประสบความสำเร็จ ค่ะ
อ่านเพิ่มเติมที่นี่..
[ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน] https://uttayarndham.org/dhamma-sharing/6576/ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน
-- ขอกราบขอบคุณ --
มูลนิธิอุทยานธรรม | uttayarndham.org
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
