อุบัติเหตุรัก นักโซเชียล ep1
แม่!! ..
แกจะบ้ารึไง ?
ผมยืนก้มหน้านิ่ง ที่จริงแม่ก็พูดไม่ผิด แต่ผมก็คิดไม่ออกว่าเพราะอะไร
ผมเป็นลูกชายคนเล็กของบ้านจึงมีหน้าที่ดูแลคุณแม่ด้วยนิสัยเกเรเกตุงเสเพลไปบ้างในสมัยหนุ่มๆทำให้ผมทำงานอิสระดูไม่ค่อยเป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ แต่หน้าที่หลักๆของผมคือดูแลคุณแม่ ส่วนพี่พี่ของผมก็ส่งเงินมาให้แม่ ครอบครัวของผมค่อนข้างมีฐานะ จะพูดว่าผมเกาะแม่กินก็ยังได้ เพราะทุกวันนี้บ้านหลังที่ผมอยู่และค่าใช้จ่ายในบ้านก็เป็นคุณแม่ที่จ่าย แต่พี่น้องของผมไม่เคยมีใครตำหนิ กลับรู้สึกยินดีที่ผมได้อยู่ดูแลเป็นเพื่อนแม่ เพราะพี่น้องหลายคนล้วนแล้วแต่มีหน้าที่การงานที่ดีทำให้ไม่มีเวลามาดูแลปรนนิบัติแม่
ด้วยความที่ผมมีหน้าที่ดูแลแม่ทำให้ผมอยู่ในสภาวะโสด แบบไม่ต้องสงสัย เพราะไม่มีเวลาพาผู้หญิงไปเที่ยวไหน ไปกินเหล้าเมาเฮฮากับเพื่อนได้บ้าง แต่ก็ไม่นานนักค่ำต้องรีบกลับ ความเปลี่ยวเหงาหัวใจโลกโซเชียลจึงเป็นที่พึ่งทางหนึ่งของผมได้ในขณะที่ดูแลแม่ผมก็มีความสุขอยู่กับเฟสกับไลน์ในโซเชียล
ด้วยความที่โสดอยู่ในโหมดคนมีฐานะ
คนคุยในเฟสบุ้คก็มีสาวๆมากหน้าหลายตาตามประสาชายโสดหนึ่งในผู้ติดตามที่ผมติดตามอยู่
เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีลูก 2 คน ซึ่งผมก็ติดตามเธอเหมือนกับเพื่อนใน facebook คนอื่นๆทั่วไปไม่ได้มีอะไรพิเศษ หรือเชิงชู้สาว
แต่สิ่งที่ผมชอบกดไลค์ให้เธอเสมอก็คือเธอเป็นนักเล่าเรื่อง เธอมักจะเล่าเรื่องในชีวิตของเธอ และลูกของเธอ ให้เป็นเรื่องที่น่าสนุกสนานอยู่เสมอ แม้แต่เรื่องดราม่า
เธอก็ทำให้มันฮาได้ จึงเป็นคนที่ผมตามกดไลค์ให้ตลอด เธอเป็นคนที่ขยันโพสต์ facebook ทุกวัน
วันละ 2-3 เวลา โพสของเธอบอกเล่าเรื่องราวที่เธอต้องเผชิญมากมายและไม่ซ้ำใครจริงๆ ผมในฐานะคนว่างงานก็ติดตามอ่านโพสต์ของเธอทุกโพสต์ จนเธอกลายจะเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของชีวิตผม ไปโดยที่ผม ไม่รู้ตัว
เรื่องราวของเธอเหมือนเป็นเรื่องราวของคนในครอบครัวของผม ผ่านวันผ่านเดือนผ่านปี ปีแล้วปีเล่า ผมชอบอ่านเรื่องราวของเธอและลูกๆ จากแม่มือใหม่จนเมื่อลูกก้าวสู่วัยรุ่น ฟันน้ำนม
จนวันหนึ่งที่แม่ของผมจะต้องทำบายพาสหัวใจ
ทำให้ผมต้องวนเวียนอยู่ในโรงพยาบาลหลายวัน
ผมก็กดไลค์สาวๆมากมายในเฟซบุ๊คแฟนเพจของไปวันๆระหว่างที่ต้องดูแลแม่ ขณะที่ผมเดินมาหาข้าวที่โรงอาหารของโรงพยาบาลกินได้พบว่ามีรถอุบัติเหตุฉุกเฉินเข้ามาเจ้าหน้าที่เข็นผู้ประสบเหตุวิ่งเข้าห้องฉุกเฉินผมรู้สึกว่าคนที่เกิดอุบัติเหตุนั้นคุ้นตากับผมเป็นอย่างมาก
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เดินต่อออกมาหน้าอาคารเพื่อจะไปที่โรงอาหารแล้วพบกับเด็ก 2 คนยืนร้องไห้อยู่กับเจ้าหน้าที่ ผมรู้สึกเหมือนว่าคุ้นเคยกับเเด็กสองคนนี้
มาตั้งแต่เด็กๆเหมือนว่ารู้จักกันมานานเหมือนเป็นลูกเป็นหลานในบ้านยังไงยังงั้น แล้วก็คิดได้
เด็กสองคนเป็นลูกของแม่เลี้ยงเดี่ยวคนที่ผมติดตามใน facebook !! ผมรู้สึกตกใจและไม่วายที่จะเป็นห่วงเด็กๆจึงเข้าไปสอบถามปลอบใจและพาเด็กๆมานั่งรอที่หน้าห้องฉุกเฉิน เด็กคนโตบอกกับผมว่าแม่รถชนค่ะ
น้องคนเล็กร้องไห้ขี้มูกโป่งถามผมว่าแม่จะตายไหม
ทำให้ผมรู้สึกสลดหดหู่หัวใจไปกับเด็ก 2 คนนั้นไปด้วย
ขณะเดียวกันเจ้าหน้าที่เดินมาถามหาญาติผู้ป่วยหญิงรายหนึ่ง เด็กสาวคนโตยกมือขึ้นบอกว่าเป็นแม่ของหนูค่ะ เจ้าหน้าที่เห็นผมนั่งอยู่ด้วยจึงเดินเข้ามาถามผมว่า
คุณเป็นสามีของเธอหรือเปล่าครับพอดีเราจำเป็นต้องผ่าตัดด่วนเพราะสมองกระทบกระเทือนมากต้องการลายเซ็นของญาติเพื่อการผ่าตัด
นาทีนั้นผมสตั้นไปถึง 10 วิก่อนตัดสินใจเซ็นชื่อลงไปในเอกสาร
ครับ ผมเป็นสามีของเธอ !!
โปรดติดตามตอนต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
