ข้าพเจ้ามีความฝัน: สุนทรพจน์ครั้งประวัติศาสตร์ของ MLK
วันที่ 28 สิงหาคม 1963 ... ที่ Lincoln Memorial กรุงวอชิงตันดีซี กว่าสองแสนห้าหมื่นชีวิตได้มาชุมนุมกันเพื่อเรียกร้องความเสมอภาคระหว่างคนขาวและนิโกร เบื้องหน้าอนุสาวรีย์ประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์นผู้ประกาศเลิกทาส ในวันนี้ที่นี่เองที่ศาสนาจารย์ผิวสี มาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนียร์ ได้กล่าวสุนทรพจน์ก้องโลกที่จะเปลี่ยนแปลงสหรัฐอเมริกาและโลกนี้ไปตลอดกาล
จากวันธรรมดาของฤดูร้อนวันหนึ่ง กลับกลายเป็นวันที่มีความสำคัญของสหรัฐอเมริกา ซึ่งเสมือนแสงสว่างแห่งอิสรภาพและความเท่าเทียมที่ส่องมายังเหล่าพี่น้องผิวสีชาวอเมริกันได้อย่างไร...วันนี้ผู้เขียนได้แปลและเรียบเรียงสุนทรพจน์นี้ให้ทุกท่านได้อ่าน เพื่อหวังว่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้เราคนไทย รักพี่น้องร่วมโลกของเราไม่ว่าเขาจะผิวสีใด หรือนับถือศาสนาอะไร เราทุกคนก็คือพี่น้องกัน และโลกนี้เป็นของมนุษยชาติทุกเผ่าพันธุ์อย่างเท่าเทียมกัน
"เมื่อ 100 ปีที่แล้ว, มหาบุรุษอเมริกัน ผู้ซึ่งเรากำลังยืนอยู่ใต้เงาของท่านในวันนี้ ได้ลงนามในประกาศการเลิกทาส.
กฤษฎีกาครั้งสำคัญนี้เป็นสัญญะแห่งความหวังอันยิ่งใหญ่ของผองทาสนิโกรหลายล้านคน ซึ่งถูกไฟแห่งความอยุติธรรมแผดเผาจนมอดไหม้
เป็นรุ่งสางอันน่ายินดี ซึ่งยุติค่ำคืนที่ยาวนานแห่งการถูกจองจำ.
แต่ 100 ปีถัดมา, นิโกรยังคงไม่เป็นอิสระ.
100 ปีถัดมา, ชีวิตของเหล่านิโกรยังคงพิการอย่างน่าสังเวช ด้วยโซ่ตรวนแห่งการเลือกปฏิบัติ.
100 ปีถัดมา, นิโกรยังคงอยู่บนเกาะอันโดดเดี่ยวแห่งความยากจน ท่ามกลางมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ของความรุ่งเรืองทางวัตถุ.
100 ปีถัดมา, นิโกรยังคงเป็นอยู่อย่างอิดโรยในขอบส่วนเกินของสังคมอเมริกัน และค้นพบว่าตนถูกเนรเทศในแผ่นดินของตัวเอง.
และเรามาที่นี่ ในวันนี้ เพื่อทำเรื่องน่าสลดนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ ในแง่หนึ่ง เรามาถึงเมืองหลวงของประเทศเราเพื่อนำเช็คมาขึ้นเงิน.
เมื่อเหล่าผู้สถาปนาสาธารณรัฐของเรา ได้ร่างถ้อยคำอันงดงามของรัฐธรรมนูญและคำประกาศอิสรภาพ,
พวกเขาลงนามในบันทึกคำสัญญา ซึ่งจะตกทอดแก่ลูกหลานแห่งอเมริกาทุกคน.
บันทึกนี้ให้สัญญาว่าทุกๆคน -- ใช่ ทั้งคนดำและคนขาว -- จะได้รับหลักประกันแห่งชีวิต เสรีภาพ และการแสวงหาความสุขที่ไม่อาจแบ่งแยกได้.
เห็นได้ชัดว่าทุกวันนี้ อเมริกาละเลยต่อคำสัญญานี้ดังที่พลเมืองผิวสีเป็นกังวล.
แทนที่จะเคารพพันธกรณีอันศักดิ์สิทธิ์นี้, อเมริกากลับยื่นเช็คที่เสียให้แก่นิโกร, เช็คซึ่งส่งมาแสดงแก่เราว่ามีเงินทุนไม่เพียงพอ.
แต่เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่าธนาคารแห่งความยุติธรรมนั้นล้มละลาย
เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่ามีเงินทุนไม่เพียงพอในคลังแห่งโอกาสอันยิ่งใหญ่ของประเทศนี้.
เราทุกคนจึงนำเช็คนี้ไปขึ้นเงิน, เช็คที่จะให้อิสรภาพที่สมบูรณ์ และความยุติธรรมที่มั่นคงซึ่งเราปรารถนา.
เรามายังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ เพื่อย้ำเตือนอเมริกาถึงความจำเป็นเร่งด่วนในขณะนี้.
เพราะนี่ไม่ใช่เวลา ที่จะมาเพลิดเพลินกับการผ่อนคลายที่ฟุ่มเฟือย หรือเสพติดยากล่อมประสาทแห่งความค่อยเป็นค่อยไป.
ตอนนี้คือเวลา ที่จะทำให้คำสัญญาแห่งประชาธิปไตยเป็นจริง.
ตอนนี้คือเวลา ที่จะผงาดขึ้นจากหุบเหวแห่งการแบ่งแยกที่มืดมนและรกร้าง ไปสู่เส้นทางอันสว่างไสวแห่งความยุติธรรมทางเชื้อชาติ.
ตอนนี้คือเวลา ที่จะยกระดับประเทศของเรา จากเม็ดทรายแห่งการเหยียดผิว สู่ก้อนศิลาแห่งภราดรภาพ.
ตอนนี้คือเวลา! ที่จะทำความยุติธรรมให้ปรากฎเป็นจริงแก่บรรดาบุตรของพระเจ้าทุกคน.
นี่จะเป็นหายนะร้ายแรงแก่ประเทศชาติ หากมองข้ามความเร่งด่วนในขณะนี้.
ฤดูร้อนที่ร้อนระอุของความไม่พอใจโดยชอบด้วยกฎหมายของชาวนิโกร จะไม่มีวันผ่านไป จนกว่าจะถึงฤดูใบไม้ร่วงแห่งเสรีภาพและความยุติธรรม.
ปี 1963 จะไม่ใช่จุดสิ้นสุด, แต่จะเป็นปฐมบท.
ใครที่หวังว่าชาวนิโกรต้องระงับความโกรธและจะมีความสุขได้ในเวลานี้ จะได้ตื่นรู้อย่างรุนแรงเมื่อประเทศนี้กลับไปดำเนินกิจการตามปกติอีกครั้ง.
จะไม่มีการหยุดและความสงบใดๆในอเมริกา จนกว่านิโกรจะได้รับสิทธิแห่งความเป็นพลเมืองของตน.
ลมกรดแห่งการปฏิวัตินี้จะคงสั่นสะเทือนรากฐานของประเทศเรา จนกว่าจะถึงวันแห่งความยุติธรรมอันสดใส.
ทั้งนี้มีสิ่งหนึ่งซึ่งข้าพเจ้าจำเป็นต้องกล่าวต่อพวกท่าน ผู้กำลังยืนอยู่บนธรณีประตูของราชวังแห่งความยุติธรรม.
ในการต่อสู่เพื่อให้ได้มาซึ่งสถานะอันชอบธรรมของเรา, เราต้องไม่เป็นผู้มีความผิดจากการกระทำที่ผิดๆด้วย.
ขอพวกเราจงอย่าสนองความหิวกระหายในอิสรภาพ ด้วยการดื่มมันจากถ้วยแห่งความขมขื่นและเกลียดชัง.
เราต้องต่อสู้ดิ้นรนด้วยศักดิ์ศรีและความมีวินัยที่สูงส่งเสมอ.
เราต้องไม่ยอมให้การชุมนุมที่สร้างสรรค์ของเรากลายเป็นความรุนแรงทางกาย.
ครั้งแล้วครั้งเล่า เราต้องก้าวไปสู่จุดสูงสุด ของการประสานพลังทางกายและทางวิญญาณ.
ความเข้มแข็งครั้งใหม่อันน่าอัศจรรย์ ซึ่งหลอมรวมชุมชนนิโกร จะต้องไม่นำเราไปสู่ความไม่ไว้วางใจของคนขาวทุกคน และสำหรับพี่น้องผิวขาวหลายคนของเรา, ดังที่เห็นได้จากการมาที่นี่ของพวกเขาในวันนี้, พวกเขาตระหนักแล้วว่าชะตากรรมของพวกเขาผูกพันยึดโยงกับชะตากรรมของเรา.
และพวกเขาก็ตระหนักด้วยว่า อิรภาพของพวกเขาผูกพันกับอิรภาพของเราอย่างไม่อาจแยกได้.
เราไม่สามารถเดินคนเดียวได้.
และเมื่อเราได้ก้าวเดินแล้ว, เราต้องให้สัตย์สาบานว่าเราจะเดินหน้าต่อไปเสมอ.
เราไม่อาจถอยหลังได้แล้ว.
สำหรับพวกที่ถามเหล่าสาวกนักสิทธิมนุษยชน ว่าเมื่อไหร่เราจะพอใจ?
เราไม่สามารถพอใจได้ ตราบใดที่นิโกรยังเป็นเหยื่อของความโหดร้ายที่น่าสะพรึงของตำรวจ.
เราไม่สามารถพอใจได้ ตราบใดที่ร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางของเรา ยังไม่สามารถเข้าไปพักในโรงแรมตามทางหลวงและเมืองต่างๆได้.
เราไม่สามารถพอใจได้ ตราบใดที่นิโกรยังต้องย้ายที่อยู่จากสลัมเล็กๆไปสลัมที่ใหญ่ขึ้น.
เราไม่มีวันพอใจ ตราบใดที่ลูกหลานของเราถูกริบความมีตัวตนและศักดิ์ศรีของพวกเขา ด้วยป้ายที่เขียนว่า: สำหรับคนขาวเท่านั้น.
เราไม่สามารถพอใจได้ ตราบใดที่นิโกรในมิสซิสซิปปียังไม่มีสิทธิเลือกตั้ง และนิโกรในนิวยอร์คยังเชื่อว่าไม่มีใครให้พวกเขาเลือก.
ไม่, ไม่, เราไม่พึงพอใจ, และเราจะไม่มีวันพอใจ จนกว่าความยุติธรรมจะไหลลงมาดุจสายน้ำ และความชอบธรรมดุจสายธารอันทรงพลัง.
ข้าพเจ้าไม่ได้เมินเฉย ว่าพวกท่านบางคนที่มาที่นี่ประสบกับการถูกไต่สวนและความยากลำบากที่หนักหนามา.
พวกท่านบางคนเพิ่งจะออกมาจากห้องขังใหม่ๆ.
พวกท่านบางคนมาจากพื้นที่ซึ่งการแสวงหาอิสรภาพ ทำให้ท่านถูกพายุแห่งการข่มเหงด้วยความโหดร้ายของตำรวจพัดจนโซซัดโซเซ.
พวกท่านคือทหารผ่านศึกแห่งความทุกข์ทรมานสารพัด.
จงทำงานของท่านต่อด้วยความเชื่อที่่ว่า ความทุกข์ทรมานที่เราไม่สมควรได้คือการชดใช้บาป.
จงกลับไปยังมิสซิสซิปปี, อลาบามา, เซาท์แคโรไลนา, จอร์เจีย, หลุยส์เซียนา, จงกลับไปยังสลัมที่เมืองทางตอนเหนือ โดยตระหนักรู้ว่าสถานการณ์นี้สามารถ และจะต้องถูกเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน.
จงอย่าจมปลักอยู่ในหุบเขาแห่งความสิ้นหวัง, ข้าพเจ้าพูดกับท่านในวันนี้ สหายที่รัก.
ดังนั้น แม้ว่าเราจะต้องเผชิญอุปสรรคมากมายในวันนี้และพรุ่งนี้, ข้าพเจ้าก็ยังคงมีความฝัน.
มันเป็นความฝันที่หยั่งรากลึกในความฝันของชาวอเมริกัน.
ข้าพเจ้ามีความฝัน ว่าวันหนึ่ง ประเทศนี้จะลุกขึ้น และดำเนินชีวิตตามความหมายที่แท้จริงของความเชื่อเรา: ความจริงซึ่งเป็นที่ประจักษ์ในตัวเอง ว่ามนุษย์ทุกคนถูกสร้างมาอย่างเท่าเทียมกัน.
ข้าพเจ้ามีความฝัน ว่าวันหนึ่ง ที่เมืองเรดฮิลล์ในจอร์เจีย ลูกของอดีตทาสและลูกของอดีตนายทาส จะสามารถนั่งที่โต๊ะแห่งภราดรภาพร่วมกันได้.
ข้าพเจ้ามีความฝัน ว่าวันหนึ่ง แม้แต่มลรัฐมิสซิสซิปปีที่ร้อนระอุด้วยความอยุติธรรมและการกดขี่ จะกลายเป็นโอเอซิสแห่งอิสรภาพและความยุติธรรม.
ข้าพเจ้ามีความฝัน! ว่าลูกทั้ง 4 ของข้าพเจ้า ในวันหนึ่งจะได้อาศัยในประเทศที่ผู้คนไม่ถูกตัดสินด้วยสีผิว แต่ถูกตัดสินด้วยการกระทำ.
ในวันนี้ข้าพเจ้ามีความฝัน!
ข้าพเจ้ามีความฝัน ว่าวันหนึ่งที่อลาบามาซึ่งเต็มไปด้วยผู้เหยียดผิวที่ป่าเถื่อน และมีผู้ว่าการรัฐที่ปากของเขาซึ่งเต็มไปด้วยคราบคำพูดแห่งการใช้อำนาจแทรกแซงและการทำให้เป็นโมฆะนั้น วันหนึ่งที่อลาบามา เด็กชายและเด็กสาวผิวดำตัวน้อยจะสามารถจับมือกับเด็กชายและเด็กสาวผิวขาวได้ดุจเป็นพี่น้องกัน.
ในวันนี้ข้าพเจ้ามีความฝัน!
ข้าพเจ้ามีความฝัน ว่าวันหนึ่งหุบเหวทั้งหมดจะถูกยกขึ้น เนินและภูเขาทุกแห่งจะถูกทลายลง พื้นที่ขรุขระและกันดารจะถูกทำให้เรียบ และทางที่คดเคี้ยวจะถูกทำให้ตรง และวันนั้นพระสิริของพระเป็นเจ้าจะถูกเผย และมนุษย์ผู้มีมังสาทุกคนจะได้ชื่นชมพร้อมกัน.
นี่คือความหวังของเรา.
นี่คือความศรัทธาที่ข้าพเจ้านำกลับไปยังทางใต้ด้วย.
ด้วยความศรัทธานี้, เราจะสามารถสกัดศิลาแห่งความหวังออกจากภูเขาแห่งความสิ้นหวัง.
ด้วยความศรัทธานี้ เราจะสามารถเปลี่ยนแปลงความขัดแย้งอันวุ่นวายของประเทศนี้ ให้เป็นบทเพลงซิมโฟนีแห่งภราดรภาพอันไพเราะได้.
ด้วยความศรัทธานี้ เราจะสามารถทำงานร่วมกัน, ภาวนาร่วมกัน, ต่อสู้ร่วมกัน, ไปนอนคุกพร้อมกัน, ยืนหยัดในอิสรภาพร่วมกัน โดยรู้ว่าเราจะเป็นอิสระในวันใดวันหนึ่งข้างหน้า.
วันนี้จะเป็นวัน ซึ่งบุตรของพระเจ้าทุกคนจะสามารถขับร้องด้วยเนื้อร้องใหม่: ประเทศของข้า, แผ่นดินแห่งเสรีภาพอันหอมหวาน, ข้าขับร้องถึงเจ้า. โอ้ แผ่นดินซึ่งบรรพชนข้าร่วงโรย, ประเทศแห่งความภาคภูมิของผู้จาริก, จากทุกขุนเขา, ขออิสรภาพจงก้องกังวาล.
และหากอเมริกาเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่, สิ่งนี้จะต้องเป็นจริง.
ดังนั้นขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากยอดหุบเขาสูงแห่งนิวแฮมป์เชียร์.
ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากเทือกเขาอันกว้างใหญ่แห่งนิวยอร์ค.
ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากเทือกเขาอัลอิเกนีแห่งเพนซิลวาเนีย.
ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากยอดหิมะของเทือกเขาร็อคกี้แห่งโคโลราโด.
ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากเนินที่คดโค้งแห่งแคลิฟอร์เนีย.
แต่ไม่ใช่เพียงเท่านี้, ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากภูเขาหินแห่งจอร์เจีย.
ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากเมืองลุคเอาท์-เมาน์เทนแห่งเทนเนสซี.
ขอให้อิสรภาพจงก้องกังวาน จากทุกเนินและทุกเนินปล่องภูเขาไฟแห่งมิสซิสซิปปี.
จากทุกๆขุนเขา! ขออิสรภาพจงก้องกังวานเถิด.
และเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น, และเมื่อเราพร้อมใจให้อิสรภาพเบิกบาน, เมื่อเราทำให้มันก้องกังวานจากทุกอำเภอและทุกตำบล, จากทุกมลรัฐและทุกเมือง, เราจะสามารถเร่งให้ถึงวันนั้น วันที่บุตรพระเจ้าทุกคน, คนดำและคนขาว, คนยิวและคนต่างชาติ, โปรเตสแตนท์และคาทอลิก, จะสามารถจับมือและร่ำร้องวลีอันเก่าแก่ของจิตวิญญาณแห่งนิโกร: เสรีในที่สุด. เสรีในที่สุด.
ขอบพระคุณพระเจ้าผู้ทรงสรรพานุภาพ, เราจะเป็นอิสระในที่สุด."
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
