2 ก.พ. เวลา 09:51 • ภาพยนตร์ & ซีรีส์

[ฉากประทับจิต] Last Twilight ภาพนายไม่เคยลืม 不曾遗忘的暮色

จบกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วสำหรับ “Last Twilight ภาพนายไม่เคยลืม” เลารู้สึกว่าเรื่องนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากจากแฟน ๆ ที่พูดภาษาจีน (ไม่กล้าพูดว่า “จีน” เพราะมันเปราะบาง) รวมไปถึงตัวเลาเองด้วย
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เลาติดตามทุกสัปดาห์ตั้งหน้าตั้งตารอ เมื่อไหร่จะวันศุกร์ซักทีน้า ถือว่าเป็นเรื่องที่มาช่วยเติมพลังชีวิต หลังจากที่รู้สึกว่าอ่อมมาก ๆ ในช่วงใกล้สิ้นปี แต่ขอสปอยล์นิดนึงนะว่าบาง EP. ก็ทำเอาความอ่อมเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณเหมือนกัน
จริง ๆ แล้วฉากที่เลาประทับใจ มีอยู่หลายฉากเลย แต่ด้วยความที่ผ่านมาแล้ว 12 EP ความทรงจำมันก็ต้องจางหายกันไปบ้าง แต่เลาจำได้ว่ารู้สึกว่าประทับใจจนต้องเอาฉากนี้มาแชร์กับ “ชาวเลา” เลย ก็คือฉากการยอมรับและให้อภัยของเดย์ใน EP. 9 และ EP.10 (แต่อ่อมอยู่ เลยเพิ่งได้มาแชร์)
เดย์กับพี่หมอกช่วยกันหาหนังสือ Last Twilight
ก่อนจะแชร์ [ฉากประทับจิต] ขออวยยศนิดนึง สำหรับเลาแล้ว เลาชอบละครเรื่องนี้มาก ๆ เพราะเรื่องนี้ นักแสดงเล่นดีทุกคน เนื้อเรื่องก็มีความต่อเนื่อง แทบจะไม่สะดุดเลย จะมาสะดุดนิดนึงก็ตอนใกล้ ๆ จบ (อาจจะคาดหวังมากเกินไป พร้อมกับใจอ่อม ๆ ) แต่ก็พอเข้าใจได้ มันมีแค่ 12 ตอน ข้างหน้ามันก็เนิบ ๆ ฟิน ๆ มามากแล้ว พอ 2 ตอนหลังมันต้อนรีบขมวดปมจบ เป็นสไตล์ของค่ายนี้ ค่ายอื่นไม่แน่ใจ (ยังไม่ได้ปันใจไปดูเลย) ถ้าไม่เล่าเรื่องให้กระชับขึ้นก็ขอเป็น 18 EP เลยได้ม้ายย~
เดย์กับพี่หมอกนั่งคุยกันที่ชานบ้าน ตอนไปสงขลา
จากภาพในหัวที่เลาจำได้ เลาชอบฉากที่เดย์กับพี่หมอกนั่งคุยกันที่ชานบ้าน ตอนไปสงขลา เป็นตอนที่เดย์เปิดใจเล่าให้พี่หมอกฟังว่าทำไมไม่ชอบไนท์และทำไมถึงกระจกตาเสีย
เลาชอบประโยคที่เดย์พยายามพูดกับพี่หมอกด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเข้าใจว่ามันเป็นอุบัติเหตุ” แต่ก็อดน้ำตาไหลไปด้วยไม่ได้ (ฉากนี้ซีแสดงได้ดีมาก มันรู้สึกได้ว่าเสียใจจริง ๆ )
เดย์ยอมเล่าว่าที่กระจกตาเสีย เป็นเพราะไปรับไนท์ที่ผับ และที่ผ่านมาตัวเองก็โทษว่าเป็นความผิดของไนท์มาโดยตลอด
จากคนที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นเด็กดีของแม่ ต้องกลายเป็นคนที่ตากำลังจะบอด รู้สึกเหมือนตัวเองไม่เหลืออะไรเลย แล้วไนท์ก็ฉวยโอกาสเป็นเด็กดีของแม่แทน ในตอนที่เขาทำอะไรไม่ได้เลย (ไปติดตามเอาในเรื่องนะว่าไนท์เป็นอย่างนี้จริง ๆ ไหม) เดย์คงรู้สึกเสียใจและน้อยใจกับเหตุการณ์นี้มาก ๆ แถมยังเล่าให้ใครฟังไม่ได้อีกต่างหาก
ตอนที่เลาได้ดูฉากนี้ เลารู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาในอกเลย เพราะเราทุกคนคงต้องเคยมีช่วงเวลาแบบนี้กันทั้งนั้น รู้ทั้งรู้แหละว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เรื่องมันเกิดขึ้น ส่วนนึงก็มี “ตัวเอง” อยู่ในนั้น แต่จะให้ทำใจยอมรับ ไม่โทษนู่น โทษนี่เลย มันก็ทำใจไม่ได้จริง ๆ
ในละครจะไม่ให้เดย์โทษไนท์เลยก็ไม่ได้ ว่าที่เดย์ต้องเป็นแบบนี้ ก็เพราะไปรับไนท์ที่เมาแอ๋ เลยทำให้ประสบอุบัติเหตุ แต่สุดท้ายแล้วอุบัติเหตุมันก็ไม่ได้เกิดเพราะไนท์ 100% ส่วนนึงมันก็เป็นเพราะเดย์ประมาทเองด้วย
เลาไม่รู้ว่าผู้กำกับและผู้เขียนบทต้องการจะสื่อความอย่างนี้ไหม แต่เลาในฐานะผู้ชมตีความและทึกทักเอาเองแล้ว ในมุมของคนดู การที่เราต้องเล่าเรื่องอะไรสักเรื่องที่มันเสียใจมาก ๆ ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะนี่มันโหดร้ายมากนะ มันต้องใช้ความพยายามคูณสิบคูณร้อยกันไปเลย
ไม่ว่าอย่างไรก็ตามทุกชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป เดย์เป็นตัวอย่างของการไม่ยอมแพ้ แม้ตัวเองจะต้องสูญเสียการมองเห็นไป ตอนแรก ๆ อาจจะเสียสูญไปบ้าง แต่การได้เจอพี่หมอกก็เหมือนได้เจอแสงสว่างในหนทางที่มืดมิด (บวกกับท่านผู้กำกับยังมีความเมตตาปราณีอยู่ )
เลาเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่ยากลำบาก หวังว่าผู้กำกับในชีวิตจริงก็จะไม่ใจร้าย ในทางกลับกันก็หวังว่าเขาจะเป็นคนที่ให้อภัยและให้โอกาสอีกครั้งกับทุกคนเสมอ ซึ่งผู้กำกับในชีวิตจริง ก็คือ “ตัวเราเอง” นี่แหละ
ยังไงก็ฝากเดย์และพี่หมอกในเรื่อง “Last Twilight ภาพนายไม่เคยลืม” ดูย้อนหลังได้ใน Youtube และ เพจ “ขอเลาเล่าหน่อย” ไว้ด้วยแล้วกันน้า กดไลค์กดแชร์ได้ ขอบู๊ทขอเอนเนอร์จี้ให้คนอ่อม ๆ ที่เพิ่งมีแรงอย่างเลาหน่อย ขอบใจมากจ้ะ “ชาวเลา”
#lasttwilight #ภาพนายไม่เคยลืม #不曾遗忘的暮色 #sea_tawinan #jimmyyjp #จิมมี่ซี #jimmysea #nomnom #ฉากประทับจิต
โฆษณา