สมัยเรียนประถมในตจว. เราแสดงความโดดเด่นด้านการเขียนเรียงความวันแม่ และการอ่านร้อยแก้ว ยังจำได้ว่า การประกวดอ่านร้อยแก้วครั้งที่ดุเดือด คือการต้องโค่นแชมป์ระดับเขตฯ ให้ได้ แต่เราทำพลาดตรงท่อนประโยค "กะเพรามีรสเผ็ดร้อน" ซึ่งเราอ่านคำว่ากะเพรา เป็น "กระ-เพรา" กก.บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าเสียดายมาก ถ้าไม่นับจุดนี้เราจะโค่นแชมป์ได้สบาย ที่มาของความโดดเด่นในการเขียนเรียงความวันแม่ และการอ่านร้อยแก้ว จะขอบคุณใครไม่ได้ นอกจากแม่เราเอง ที่มักบังคับให้เราอ่านหนังสือออกเสียงให้ฟังประจำ
พอเรียนมัธยม เรากลายเป็นนักโต้วาที ที่สะกดคนฟังสามารถสร้างพลังความเงียบ และเสียงหัวเราะตามมา แต่เพื่อนที่สนิทที่สุดจะบอกเราว่า "กูโคตรหมั่นไส้มึงเลย แต่ก็ชอบว่ะ"
สมัยทำงานช่วงแรกเราเป็นนักวิเคราะห์
ทั้งให้ความเห็น ข้อถกเถียง และคำปรึกษา
เราจึงได้พัฒนาทักษะการเขียนมาเป็นลำดับ
แต่การทำงานช่วงหลัง เราต้องขึ้นเวทีบ่อย
ทำให้หันมาพัฒนาทักษะการพูด
เราพบว่าการพูดนั้น ท้าทายคลังข้อมูลในสมอง
และไหวพริบปฏิภาณมากกว่าการเขียน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
