อุบัติเหตุรัก นักโซเชียลep.4
"คุณเลวมากที่ฉวยโอกาสตอนฉันความจำเสื่อม พาผู้หญิงคนใหม่เข้าบ้าน" เธอทุบผมอย่างแรง
"คุณทำอย่างงี้ได้ยังไง.. "
ผมรวบตัวเธอไว้ รีบพูดให้เข้าใจ "เดี๋ยว! ไม่ใช่ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่สามีคู๊ณ ผมแค่เซ็นให้เฉยๆ..โอ้ย..ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณเกิดอุบัติเหตุต้องผ่าตัดด่วนผมสงสารเลยเซ็นชื่อให้คุณได้ผ่าตัดเท่านั้น เราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ"
"โกหก ฉันคุ้นหน้าคุณมาก เหมือนเป็นคนที่รู้จักกันมานานมาก"
"ผมกดไล้ให้คุณทุกวันจะไม่คุ้นได้ยังไง คุณจะดูเฟสคุณก็ได้ อ่ะนี่"
ผมส่งโทรศัพท์ให้เธอดูโปรไฟล์ของเธอ"
เธอเริ่มสงบลงและผมก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าเผลอกอดรัดเธออยู่ โดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้ผมต้องรีบผละออกจากเธอ
"เห็นไหมในโปรไฟล์คุณมีแต่รูปคุณกับลูกไม่มีรูปผมเลยสักใบถ้าผมเป็นสามีของคุณคุณไม่คิดจะโพสต์รูปผมเลยหรอ"
"แต่คุณกดไลค์ฉันทุกโพสต์"
"ก็ผมสงสารคุณอยากให้คุณมียอดไลค์"
"ทั้งที่แฟนเพจของชั้นมี 5,000 คน มีกดไลค์ เกือบ500 เนี่ยนะ คุณยังต้องสงสารฉันอีกหรอ โพสคุณมีคนถูกใจแค่6คน คุณควรสงสารตัวเองดีกว่าไหม"
ผมก็ลืมไปว่าเธอเป็นไอดอลของบรรดาแม่เลี้ยงเดี่ยว
😓😓
" แล้วเนี่ยโปรไฟล์ของคุณก็ยังมีรูปคุณกับลูกของฉันอีกมันหมายความว่ายังไง"
เวรแล้วไหมละ ผมเผลออัพเฟสตอนไปเที่ยวกับเด็กๆไว้เยอะเลย🙄🙄
เอาอย่างงี้เดี๋ยวรอให้ลูกคุณกลับมาจากร.ร.ก่อน ผมจะบอกให้เด็กๆยืนยันความจริงทั้งหมด"
เธอสะบัดหน้าหนีไป ไม่รู้แอบไปร้องไห้ตรงไหนอีกหรือเปล่า
เย็นวันนั้น ผมพาเด็กๆ มานั่งพร้อมหน้า
เพื่อยืนยันว่า ผมกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน
"เกมส์ กิ้บ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร"
เกวลินถามลูกๆของเธอ "ป่ะป๊า!!"
ผมแทบสำลักกาแฟ
ผมบอกเด็กๆ ให้พูดความจริงไปเลย
"แม่จำอะไรได้หรือยังคะ "
"แม่ยังจำไม่ได้ ถึงได้ถามลูกไงคะ"
"ถ้าแม่ยังจำไม่ได้แปลว่ายังแม่ยังไม่หายนะกิ้บ"
เด็กชายเสริม
"อื้อ!" เด็กหญิงรับลูก
"คนนี้ก็คือป่ะป๊าของพวกเราค่ะแม่"
จบครับตายอย่างสงบศพสีชมพู แต่จะโทษเด็กไม่ได้เพราะผมบอกเด็กๆเองว่า ถ้าแม่ยังไม่หายให้เรียกผมว่าป่ะป๊าให้บอกคนอื่นว่าผมเป็นพ่อ ไม่มีใครคิดว่าเรื่องราวจะยุ่งเหยิงแบบนี้
😭😭
เอางี้เดี๋ยวรอแม่ผมกลับมาเป็นพยานก็แล้วกันคุณไปพักผ่อนก่อนเถอะจะได้จำอะไรได้ไวไว ผมเหนื่อยแล้วจะออกไปข้างนอก
ผมออกมาหาสมัครพรรคพวกเก่าที่เคยตั้งวงเหล้าด้วยกัน
"กลุ้มใจอะไรลูกพี่หายหน้าหายตากลับมาอีกทีก็เป็นงี้เลย"
"เครียดหว่ะ ไปสร้างปัญหาไว้กับผู้หญิงคนหนึ่ง"
"ห๊า.!!" ทุกคนในวงเหล้าอุทานเป็นเสียงเดียวกัน
"พี่ไปทำผู้หญิงท้องเหรอ" ผมอัญเชิญสมาชิกในวงลงจากเก้าอี้ด้วยบาทา (ตีนยัน) "ท้องกับผีสิ่"
"เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้ลองนั่งยังต้องเอากระดูกมาแขวนคอ"
"ก็แล้วทำไมลูกพี่ไม่กินให้อิ่มก่อนล่ะครับแล้วค่อยเอามารองนั่ง" ฮ่าฮ่าฮ่า ทุกคนพากันเฮ "น้องๆมาชงเหล้าให้ลูกพี่เค้าหน่อย ลูกพี่เค้ากำลังเครียด" สมาชิกเรียกสาวๆนั่งดริ๊งมานั่งเป็นเพื่อนผม
แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะคิดอะไร แค่อยากเมา
วงเหล้าก็ดีอย่างหนึ่งตรงที่ไม่มีอะไร ไม่ต้องคิดอะไรมาก
ผมเริ่มตึงๆมึนๆก็รู้สึกมีวัตถุนึงตกกลางวง เล่นเอาถ้วยกับแกล้มคว่ำกระจายสาวๆรอบกายกระโดดหนีแทบไม่ทัน
"เห็นฉันป่วยเลยฉวยโอกาสเหรอ นี่มันมากเกินไปแล้วนะ คุณเป็นพ่อคนแล้วนะ มานั่งคลอเคลียผู้หญิงอย่างนี้ได้ยังไง ถ้าลูกๆรู้เข้าเค้าจะเสียใจแค่ไหน"
ผมค่อยๆหันไปโฟกัสหน้าเธอตามเสียงเพราะเริ่มมึนแล้ว
"ลูกพี่ผู้หญิงคนนี้ใครเหรอ?"
"ฉันเป็นเมียเค้าหน่ะสิ่ แล้วเธอก็ยกเท้าเยียบเก้าอี้
ใช้มือเชิดหน้าสมาชิกในวงขึ้น จะเมาไม่ว่าแต่เรียกผู้หญิงมาคลอเคลียให้ครอบครัวเขาร้าวฉานเนี่ย
เพื่อนที่ดีเค้าทำกันไหม ห๊า!!"
"พรุ่งนี้ขอเชิญเพื่อนๆสมาชิกในวงเหล้าทุกท่านไปดื่มเหล้าที่บ้านนะ จะจัดเสวนาประสาเพื่อนกันสักหน่อย"
เธอพูดพลางบิดข้อไม้ข้อมือบีบหมัดซ้ายทีขวาที
"อ้อๆจ้ะๆพี่ไม่ว่างเลยลูกร้องแล้วเดี๋ยวขอกลับบ้านก่อนนะจ้ะ "สมาชิกในวงเตรียมเอาตัวรอด "เดี๋ยว!! "
เกวลินเสียงแข็ง "เพื่อนกันนี่ พากันกลับไปส่งด้วย"
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ได้ยินก่อนผมจะหลับไป
รู้สึกตัวอีกทีตอนที่แสงสว่างส่องเข้ามาในห้องแล้ว ยังมึนหัวอยู่เลย
ผมค่อยๆลุกจากเตียงเดินสโหลสะเหลออกจากห้องมานอนเอกเขนกบนโซฟา
ลูกสาวปลอมๆดีอกดีใจ วิ่งไปชงกาแฟดำมาเสริฟให้
"ดื่มสิ่คะจะได้หายป่วยไวไว"
ผมมองหน้าเด็กน้อยพร้อมถอนหายใจหึ สั้นๆ
เป็นพ่อแม่คนนี้ก็ลำบากเหมือนกันนะ จะพูดความจริงอะไรก็ไม่ได้ ต้องแสดงแต่สิ่งที่ดีๆให้ลูกเห็น
บางทีก็อนาถใจเล็กๆ เธอคงโกหกลูกว่าผมไม่สบาย
ผมรับกาแฟมาดื่มในใจยังขุ่นเคืองอยู่นิดๆ เลยถามเด็กน้อยไปว่า ทำไมวันนั้นเธอจึงไม่บอกความจริงกับแม่ของเธอ
แต่สิ่งที่เธอตอบกลับมากลับเป็นคำถามที่ผมสะท้อนใจมาก
"ป่ะป๊าไม่อยากเป็นพ่อของพวกเราแล้วเหรอ พวกเราไม่น่ารักแล้วเหรอคะ"
ผมอึ้งกับคำถามนี้ ผมกับเด็กน้อยสบตากันนิ่งงัน
แววตาของเด็กน้อยมุ่งมั่น จับจ้องมาที่ใบหน้าและรอคำตอบของผม
ผมรู้สึกผิดที่ทำตัวเป็นเด็กเล่นพ่อแม่ลูกเพราะตอนจะเลิกเล่น มันทำสิ่งติดค้างในใจให้กับเด็กน้อยที่เค้าจริงจัง เข้าคงไม่เข้าใจและ ไม่สนุกกับเรา
ผมไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไงปวดหัวไปหมด ผมมองลอดหน้าต่างเห็นเกวลิน กำลังตากผ้าทำหน้าที่แม่บ้านตามปกติ เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงขี้เหร่หรอกครับ แต่สำหรับผมการจะมีใครสักคน "มันไม่ควรเป็นแบบนี้"
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไป
ื
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
