นักเขียนนิยายจีนแต่ละคน สมัยก่อนไม่มีการ featuring ตัวละครกันชัดเจนส่วนมากมักจะเป็นภาคต่อแบบ prequence sequence แล้วกล่าวถึงตัวละครใหม่แต่ยังคงเนื้อหาบางส่วนหรือเชื่อมโยงถึงตัวละครบางตัวไว้บ้างครับ ตุ้กกูคิ้วป้าย เน้นการหาแนวทางและวิชาที่เป็นของตนเอง แต่ตงฟางปุ๊ป้ายไม่ใช่คนคิดค้นวิชาขึ้นมาเอง ความเห็นส่วนตัวก็คือคัมภีร์ทานตะวันผู้ฝึกต้องเป็นชายแต่จะต้องละทิ้งความเป็นชายนัยยะอาจจะไม่ได้หมายถึงเรื่องเพศแต่อาจจะหมายถึงการละความปราณีกับสตรีเพศรวมถึงลีลาอ่อนแข็งแบบหญิงชายที่ปรับเปลี่ยนได้ในกระบวนท่า
แตกต่างกับความดุดัน ทรงพลัง ที่ความเร็วจะแตกต่างกว่าเนื่องจากน้ำหนักและแรงที่ต้องใช้ จริงๆ ตัวละครของ โกวเล้ง ในหลายๆเรื่องนี่นางมารร้ายสุดยอดวิชามารมีค่อนข้างมาก และหลายตัวละครก็ประสบชะตากรรมเพราะอิสตรีไปไม่น้อย ดังนั้นการที่ผู้เขียนไปคิดนำแนวคิดนี้มาใช้ก็ไม่น่าแปลกครับ
ส่วนตัวชอบ ตุ้กกูคิ้วป้ายมากกว่าเพราะที่มาน่าจะคล้ายๆ กับวิชานพเก้า ที่มีคนคิดค้นขึ้นมาเอง ไร้ร่องรอยกระบวนท่าต่อต้าน เพราะพลิกแพลงตอบโต้ได้อย่างอิสระ (ตอบผิดพลาดข้ออภัยนะครับ)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
