ความเกรี้ยวกราดของท้องฟ้าในยามนี้...
มันดูเหมือนจะผิดปกติอยู่สักหน่อย
นี่มันหน้าแล้ง แล้งและร้อน ไม่ใช่หน้าฝน
แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เองตามธรรมชาติ ไม่ต้องให้มนุษย์ประดิษฐ์อะไรขึ้นมาหรอก
แต่ที่ว่าผิดปกติก็คงเป็นเพราะเหตุที่ว่า
มันไม่ใช่วิสัยของความปกติเช่นเคยมา
ตราประทับสีแดงฉานที่จับจ้องเขาอยู่คล้ายจะบอกอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่เขารับรู้ถึงมัน
บางอย่างที่คุกคามเข้ามาในจิตใจ
แต่เสียงในหัวอื้ออึงจนมิอาจจับอะไรได้
โซฟาหนานุ่มน่าจะนั่งสบาย
แต่...
เขานั่งประสานมือไว้ที่คาง จ้องมองไปที่กล่องด้วยความรู้สึกปนเป
...
แน่ใจ ไม่แน่ใจ
กังขา กระจ่างแจ้ง
สับสน มั่นใจ
...
แสงสว่างวาบผ่าลงมา
ห้องมืดทึมกลายเป็นสว่างในชั่วพริบตา
มันยังคงอยู่ตรงหน้าเขา
ตราประทับสีแดงชาดฉานจับจ้องเขม็งตรงมา
ในหัวของเขาหนักอึ้งราวกับมีอะไรถ่วงอยู่ ทำให้รู้สึกอึดอัด ไม่โล่งปลอดโปร่งเหมือนเคย
เมื่อฟ้าแลบอีกครั้งหนึ่งเขาเห็นอะไรบางอย่าง
ดวงตาฉานโชนแสงสว่างวาบในชั่วพริบตา
ดวงตาจับจ้องมองตรงมาคล้ายจะเชื้อเชิญด้วยจิตอันบริสุทธิ์ แต่บัดเดี๋ยวก็กลับเป็นเร่งเร้ารุกรานด้วยท่าทีคุกคาม
และดวงตานี้เอง...
ดวงตาอันน่าสะพรึง
เปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจที่มิอาจจะต้านทาน
เขาเผลอตัวลุกขึ้นจากโซฟาคล้ายจะต้องมนต์สะกด
หามิได้...
มันคือความต้องการลึกๆของเขาเองที่ปลุกร่างกายให้ทำเช่นนั้น หาใช่มนต์สะกดจากดวงตาคู่นั้นไม่
แต่บัดเดี๋ยวเมื่อควบคุมจิตใจได้ เขาก็ทรุดตัวลงนั่งในท่าเดิม
มือประสานที่คาง
แลจ้องมองดวงตาที่กล่องนั้นอยู่เช่นเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อนาคต...
อดีต...
ปัจจุบัน...
เขาสับสนแล้ว...
มันปนเปไปจนมิอาจคาดเดาอะไร...
นอกจากให้มันเป็นไปตามความปรารถนาของมัน
มันผู้ควบคุมร่างและจิตของเขาไว้ได้
เขาลุกขึ้น
และกำลังจะเดินไปเปิดกล่องใบนั้น
อย่างมิอาจต้านทานได้...
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
