เอาแค่ที่ง่ายๆที่เราอยู่กับกาย กายนี้ เป็นของๆเราจริงมั้ย เราก็ดูในสิ่งที่เริ่มต้น ของกาย กายนี้ มาจากใคร เป็นของใคร แล้วใครเป็นผู้ที่อาศัยกายนี้ ..เราค่อยเรียบเรื่ยงดู ที่เราสำนึก สำนึกในพระคุณ ของผู้ที่ให้กายนี้มา ให้กายมาครอบครอง ให้จิตเราครอบครอง ..กายนี้เมื่อเกิดมา ก็อ่่อนแอ ขับถ่ายอะไรออกมา ก็ไม่รู้ว่า สิ่งที่ขับถ่ายนั้น เป็นอย่างไร ต้องอาศัยพ่อแม่ช่วยเหลือ สงเคราะห์ให้ เราสำนึกบุญคุณในพ่อแม่ของเรา
เราไม่จำเป็นต้องไปบอกใคร เพราะเรื่องพ่อแม่มันของใครของมัน พ่อแม่ของใครเรา ก็ไม่ใช่พ่อแม่ของคนอื่น เกิดพ่อแม่ไปมีอะไร ..มีลูกไม่ใช่พ่อแม่เดียวกัน แม้ญาติอยู่ด้วยกัน โตมาด้วยกัน ก็ไม่ใช่พ่อแม่เดียวกัน
เรื่องสำนึกบุญคุณ กตัญญูรู้คุณ มันเป็นเรื่องราวของจิตที่อาศัยเรือนกาย มันจับต้องไม่ได้ เป่าประกาศไม่ได้ แต่มันอยู่ที่การกระทำ ที่เราทำกับพ่อแม่ของเราเอว ว่า รู้จักพระคุณหรือไม่ หากเริ่มต้นที่กาย ..กายนี้ยังรู้คุณ กตัญญูรู้คุณพ่อแม่ที่ให้อาศัยกายมา ..ยังกตัญญูรู้คุณไม่ได้ ..
..เหมือนกุ้งหอยปูปลา เหมือนสัตว์ทั่วไป คำว่า จิตมนุษย์..ที่ดี มันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นในเรือนกาย ..จิตที่ไปอาศัยกาย..กายสัตว์ทชมันก็มี ..มีให้ตาเห็นหูหได้ยิน ได้ประจักษ์ว่า สัตว์มันทำกับพ่อแม่ ผู้ที่ให้กายอาศัยนั้นอย่างไร ..มันจึงมีเรื่องราว มีกายเป็นมนุษย์ แต่ข้างในเดินตามรอยสัตว์ ..ไม่สามารถมาเดินรอยมนุษย์ได้เลย ..มีแต่รอยสัตว์ ..เหยียบย่ำในเรือนใจ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
