นิทานเซนเรื่อง "นายพล_ขอออกบวช"
นายพลท่านหนึ่งทำสงครามป้องกันชายแดนอยู่แถบทะเลทรายเป็นเวลาถึงสิบกว่าปี ตอนนี้เมื่อนึกถึง คมหอกศาสตราวุธและสภาพสงครามที่มีเลือดไหลนองดั่งสายน้ำ จิตก็ยากที่จะสงบลงได้ เลยมาหาพระอาจารย์เพื่อจะขอออกบวช
“ พระอาจารย์ ข้าพเจ้าเบื่อสงครามเหลือเกิน ตอนนี้รู้สึกปลงไปหมดแล้ว ขอให้พระอาจารย์เมตตา รับข้าพเจ้าเป็นศิษย์เถอะ ”
“ เจ้าทำสงครามมาเป็นแรมปี กลิ่นอายแห่งการฆ่ายังมีอยู่เยอะ และยังมีครอบครัวให้เป็นห่วง ไม่เหมาะที่จะบวชตอนนี้ไว้รออีกสักระยะก่อน “พระอาจารย์ตอบ
“ ข้าพเจ้าแม้จะอยู่ในสงครามมานาน นั่นเป็นเพราะความจำเป็นบังคับ ข้าพเจ้าเกลียดสงครามเป็นที่สุด ตอนนี้ข้าพเจ้าวางทุกอย่างลงได้หมดแล้ว ลูกและภรรยาครอบครัวก็ไม่เป็นปัญหา บวชให้ข้าพเจ้าเถอะ “
“ รออีกสักระยะหนึ่งก่อน “พระอาจารย์พูดแล้วก็เดินกลับเข้าวัด ท่านนายพลเลยจำใจต้องกลับบ้านไป
รุ่งขึ้นแต่เช้าตรู่ ท่านนายพลก็มาที่วัดอีก พระอาจารย์เลยทักว่า
“ ท่านนายพลทำไมถึงตื่นมาไหว้พระแต่เช้า “
“เพื่อดับไฟอันร้อนรุ่มในหัวอก เลยตื่นเช้ามาไหว้พระพุทธองค์ “
พระอาจารย์เลยเหย้าแหย่กลับไปว่า
“ตื่นแต่เช้ามาอย่างนี้ ไม่กลัวเมียมีชู้หรือ ? “
ท่านนายพลรู้สึกโกรธจัด จึงร้องด่าออกมาตามความเคยชินที่อยู่ในสงคราม ว่า
“ เจ้าทำไมพูดจาทำร้ายคนขนาดนี้ “
พระอาจารย์หัวเราะเบา ๆ พูดมาเป็นโศลก ว่า
"โบกพัด...เพียงเบา ๆ...ไฟในอก...ก็คุกรุ่น
มุทะลุ...อย่างนี้หรือ... คือการวางลงได้แล้ว"
ท่านนายพลฟังแล้วหน้าแดงกล่ำ ไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้อีก
บุคคลที่ปรารถนาจะออกบวช...ต้องเป็นบุคคลที่ "ปลด...ปล่อย...วาง" ทุกสิ่งอันเป็นบ่วงร้อยรัดแห่งโลกีย์ทั้งปวง เพื่อมุ่งสู่หนทางแห่ง "โลกุตตระ" อันเป็นหนทางแห่งพระอริยเจ้าเพื่อการหลุดพ้นมุ่งสู่ "พระนิพพาน"
เอวัง_ก็มีด้วยประการฉะนี้แล..
เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
