16 ก.พ. เวลา 02:51 • ความคิดเห็น
เรื่องหนึ่งที่ที่เป็นเรื่องราวของจิตวิญญาณ ของเรามีที่ยึดเหนี่ยว คือไม่รู้เป็นยังไง มีความศรัทธาในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตั้งแต่เด็กๆ ก็สวดมนต์กราบพระก่อนนอนเป็นนิสัย ตอนวัยรุ่นก็มีกินเหล้าเมา กอ้นนอนก็กราบพระ บางที่ก็นั่งสมาธิทั้งที่กินเหล้ามา มันก็เลยเป็นนิสัย
.พอมาเจอพระท่านเมตตาสอนให้ เราก็ค่อยฝึกหัดของเราไป มันก็ทำให้เรารู้เรื่องราวของคำว่ากรรมมากขึ้น เรื่องราวของพิษของอารมณ์ที่เราเผลอสติใช้อารมณ์ เพราะจิตเรามันอ่อนต่ออารมณ์ จนมาถึงเรื่องราว ที่ท่านเริ่มวสอนวิธีการทำบุญ ..เราก็ฝึกหัด เอาจิตมาทำบุญ ใช้จิตสวดมนต์ กายกับอารมณ์นั่นมันคอยแต่จะพยศ เหมือนม้าพยศ จึงต้องพยายามบังคับ ให้กายมันนิ่ง จิตก็เหมือนกันก็พยายามให้นิ่ง มันคอยจะไปตามอารมณ์ที่เหมือนม้าพยศ จึงต้องฝึกหัดตัวเราเอง
..นั่นเป็นเรื่องของจิตวิญญาณ ส่วนเรื่องทำมาหากิน เราก็ทำไปตามปกติ แต่ระมัดระวังในเรื่องวิญญาณหก ..ที่ใช้ ..ที่จะนำพัดพาอารมณ์ต่างๆเข้ามาให้เกิดความวุ่นวายทั้งกายทั้งใจ เราก็ใช้กายทำงานไปตามปกติ ระมัดระวังอารมณ์นึกคิดของเรา คัดเอ้าท์เอาเรื่องที่ไม่ดีออกไป ..ทำแล้วกายใจมันไม่ร้อนทุรนทุราย มันก็มีความสุข
โฆษณา