สิ่งแรกที่เราควรจะรู้จัก ก็ต้องรู้จักตัวเราเอง เราไม่สามารถ จะดูแลใครได้ตลอดเวลา เหมือนเราอยู่ในบ้านอยู่ร่วมกัน .เช้ามาก็แยกย้ายกันไปต่างคนต่างไป แยกย้ายกัน ทำงานไปเรียนอะไรต่าง พอตกเย็นก็กลับมาเจอกัน ..บางคนก็ไปเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้ เก็บมาคิดมานึก เอางานมาทำ เอาเรื่องที่ค้างคาใจ ที่ไปเจอะเจอ พอใจไม่ชอบใจ ..พอมานั้นดู ..มันเรื่องราวของคนอื่นทั้งนั้น ลองสำรวจตัวเอง ที่เราวุ่นวาย กลัวอย่างนั้นอย่างนี้ ..มันเกิดที่กายเรามีอารมณ์ กลัววิตกกังวล ..กลัวไปเอง คิดไปเอง วุ่นวายเอง
ส่วนมากก็วนเวียน ในคำว่าโลกธรรม ..โลกธรรมพอเราไปยึดเอามา ..มันก็กลัว คนนั้นคนนี้ ติเตียน กลัวเค้าว่าเราไม่ดี อย่างนั่นอย่างนี้ ..ที่แท้จริงของเรามันถูกหมุนด้วยโลกธรรม ..เหมือนว่า คนนั้นคนนี้ เค้าอยู่กลับโลก เค้าก็หมุนไปตามกรรม อารมณ์กรรมในเรือนกายของเค้านิสัยของเค้า เรานั้นที่จริงควรอยู่เฉย
..ถ้าอยู่เฉยๆบ้าง มองดูเรื่องของเค้าบ้าง ไม่เก็บเข้ามา ในกายในจิต ..จิตมันก็เป็นปกติ ไม่ไปเอาเรื่องราวคนนั้นคนนี้มาคิดมานึก..มันก็ไม่กลัวอะไร ..เพราะเรามองโลกมองธรรมเป็น ..โลกวุ่นวาย แต่ใจเรานั้นไม่วุ่นวาย ..มันก็อยู่เฉย ทำอะไรของเราไป ในสิ่งที่เราจำเป็นต้องดูแล กายอารมณ์ ..ที่กายเรา อารมณ์ไม่ดีเข้ามาเราก็ทิ้งมันไป คัดเอ้าท์ออกไป ไม่เก็บเอา ให้อารมณ์ที่เป็นทุกข์ทับจิตทับกายเรา นั่นก็เราใช้กายของเราให้เป็น ..ใช่กายเคลื่อนไปหากรรม กรรมคนนั้นคนนี้ เราก็วุ่วายมีกรรมไปกับเค้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
