นิทานก่อนนอน
"นี่เป็นงานรองสุดท้ายที่เราจะให้เจ้าทำ" หัวหน้าของวังพีพีพูด
วังพีพี "คืองานนี้แล้วยังเหลืออีกงานนึงว่างั้น"
หัวหน้าฯ "ใช่ คิดจะออกจากวงการเราก็ต้องหาเรื่องไม่ให้เจ้าออกไปง่าย ๆ งี้แหละ"
วังพีพี "ได้ งานไรว่ามา"
หัวหน้าฯ "ไปที่เมืองคางศอกแล้วก็ปล่อยนกปล่อยปลาเสีย"
วังพีพี "งานง่ายงี้มันต้องมีเหตุการณ์ไรยุ่งยากเกิดขึ้นแน่ ๆ"
หัวหน้าฯ "มีหรือไม่มีน้า..."
เมื่อวังพีพีมาถึงเมืองคางศอกแล้ว
วังพีพี "ไม่ได้ระบุว่าต้องปล่อยที่ไหนงั้นเอาใกล้ ๆ นี่แหละ"
ก็ปล่อยนกปล่อยปลาไป เสร็จแล้วก็กลับมา
หัวหน้าฯ "ดีมาก คราวนี้ก็งานสุดท้ายละ"
วังพีพี "งี้เอง งานนี้จะมีเรื่องยุ่งยากไม่จบง่าย ๆ แน่นอน"
หัวหน้าฯ "เจ้าจงไปฆ่าเสี่ยพังกิน ทำสำเร็จแล้วจะไปไหนก็ไปได้ละ"
วังพีพี "เสี่ยพังกินเพิ่งประสบอุบัติเหตุตายไปเมื่อ 3 ปีก่อนนี่เอง"
หัวหน้าฯ "แย่เลยช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านข่าว งั้นเจ้าก็เป็นอิสระละ"
วังพีพีไปเข้าร่วมโครงการทัวร์ดาวอังคารตั๋วเที่ยวเดียวทันที
วังพีพี "เดี๋ยวหัวหน้าเราก็จะส่งคนมาตามเก็บเราใช่มะ ไปอยู่ดาวอังคารตามมาไม่ถึงแน่นอน"
ณ ยานอวกาศ
ผู้ดูแล "ทุกท่านพึงทราบไว้ว่าท่านไปแล้วจะไม่ได้กลับมายังโลกอีกแล้ว มีอะไรจะถามไม๊?"
ลูกทัวร์ 88 "เราจะกินกันตอนไหนค้าบ"
ผู้คุม 45 ก็เดินไปหาลูกทัวร์ 88
"แกจะกินเมื่อเราบอกให้แกกิน แกจะนอนเมื่อเราบอกให้แกนอน แกจะวิ่งเมื่อเราบอกให้แกวิ่ง เข้าใจไม๊" ผู้คุม 45 พูดและใส่เครื่องปั่นสมองลงลูกทัวร์ 88 ตายลง
วังพีพี "ต้องทำถึงขนาดนี้กันเลยเหรอ?"
ผู้ดูแล "พวกเจ้าเป็นสินทรัพย์ของเราแล้ว"
แล้วลูกทัวร์ทุกคนก็ถูกทุบสลบไป เมื่อตื่นขึ้นก็พบว่าตนเองอยู่ที่ดาวอังคารแล้ว
วังพีพี "พลาดท่าเสียแล้ว เราต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตหรือนี่"
ทันใดนั้นเองลูกทัวร์ 33 ก็เข้ามา
ลูกทัวร์ 33 "ใช่ เรารับคำสั่งหัวหน้ามาฆ่าเจ้า"
วังพีพี "จะเอาตัวเองยังไม่รอดกันอยู่แล้ว ยังจะมีกะใจฆ่าเราอีกรึ?"
ลูกทัวร์ 33 "ไม่ซีเรียสไรเบย เพราะเราสนเรื่องฆ่าเจ้าอย่างเดียวอยู่ตอนนี้"
วังพีพี "แสดงว่าฆ่าเราสำเร็จก็จะเครียดเรื่องดาวอังคารนี่ต่องั้นใช่มะ?"
ลูกทัวร์ 33 "เจ้าจะบอกให้ไว้ชีวิตเจ้าจะได้ไม่ต้องเครียดเรื่องดาวอังคารไรงี้ ฉลาดมาก"
ก็ตามนั้น เวลาผ่านไป 3 ปี
วังพีพี "เราอยู่อย่างทรมานทุกวัน ส่วนเจ้าไม่รู้สึกทรมานเลย"
ลูกทัวร์ 33 "ใช่"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
