ยินดีนักที่พบกัน/ข้อดีที่มีเพจ/เริ่มต้นชนปัญหา/เรื่อย เรื่อย ไม่เหนื่อยนัก/รักผู้อ่านยิ่ง
สวัสดีครับ..
▪︎ผมมีคำแนะนำสักสองสามอย่าง
ที่จะกล่าวแก่ผู้ที่หลงเข้ามาในเพจที่มีชื่อว่าภู่น้อย
♡
1.)ประการแรก คือ บทความนี้ไม่ใช่บทความอัตชีวประวัติใดๆทั้งสิ้น เป็นบทความที่ซึ่งผู้อ่านจะได้มาทำความรู้จักซึ่งกันและกันแก่กระผม เป็นบทความที่ซึ่งกระผมเองก็อาจจะกลับมาอ่านบ่อยๆ
ดังนั้นท่านผู้อ่านอย่าได้เกรงว่าบทความนี้จะเป็นที่เรื่อยเปื่อย ไม่มีแก่นสาร กระผมอาจจะฝากข้อคิดและมุมมองของกระผมในตอนนี้สู่ภายภาคหน้าที่จะได้กลับมาพักพิงเพื่ออ่านให้เป็นที่ย้ำเตือนและกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อกระผม
และทั้งนี้ทั้งนั้นอาจเป็นท่านผู้อ่านด้วยจากความเมตตาเอื้ออาทรพร้อมที่จะช่วยเหลือและให้กำลังใจนับจากนี้ผ่านช่องคอมเม้นที่กระผมต้องคอยย้อนกลับมาหาผู้ที่ทำให้กระผมเติบโต
♡
2.)ประการที่สอง คือ บทความนี้เหมาะแก่ผู้อ่านทุกเพจทุกวัยทุกฐานะและอาชีพ และผู้ที่กำลังศึกษาบทประพันธ์อย่างค่อยเป็นค่อยไป ทั้งเป็นบทความกล่าวถึงเรื่องราวที่ผมประสบพบเจออันเป็นเหตุให้ต้องมาจดบันทึก จึงทำให้เนื้อบทความอาจยืดยาวจึงขออภัยท่านผู้อ่านที่มีเวลาไม่มากหรือเร่งรีบ จึงเป็นเกียรติยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ให้ความเคารพต่อตัวบทความที่กระผมตั้งใจเขียนไว้
♡
3.)ประการสาม คือ บทความนี้กระผมอาจจะยังไม่ได้ถูกขัดเกลามากนักแก่การเขียนหรือพิมพ์หากมีสิ่งใดที่ผิดพลาดจึงขอความกรุณาจากผู้อ่านที่เคารพช่วยปรับแก้ชี้แจงแถลงไขแกกระผมด้วยความเห็นใจ
● ยินดีนักที่พบกัน🤝
กล่าวสั่นๆด้วยคำว่าสวัสดีอีกครั้ง แก่ผู้ที่หลงมาในบทความนี้และเป็นที่ถูกชะตา ด้วยความเคารพช่างเป็นความโชคดียิ่งแก่กระผมที่จะได้มีผู้คอยร่วมเดินทางผ่านช่วงวันเวลาของชีวิตที่อยากจะคาดเดานี้
เหตุใดที่กระผมกล่าวว่าเป็นความโชคดียิ่งแก่กระผม นับเป็นสิ่งดีที่มีผู้ร่วมเดินทางกับกระผมจะช่วยคอยแนะนำย้ำสติเตือนสะกิดผ่านช่องคอมเม้นทางเพจนี้ ซึ่งจะนับจากนี้ต่อไป
ก่อนอื่นก่อนสิ่งใดถึงเหตุที่ใช้คำว่าภู่น้อย
ซึ่งหลักๆ คำว่า"ภู่" มาจากสุนทรภู่เองนี่แหละ
ส่วนน้อยก็ตามความหมาย ด้วยความเคารพยิ่งกระผมได้ใช้คำว่าภู่น้อยนี้เพื่อทั้งรำลึกทุกคราย้ำเตือนความถูกต้องไว้เป็นความเคารพต่อท่าน
และซึ่งภาพโปรไฟล์นี้กระผมมิได้มีเจตนาล้อเลียนหากแต่ไว้ย้ำเตือนให้คอย เป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ไม่คิดคดและหลงลืมในต้นกำเนิดของกระผมว่าผู้มีความเมตตาเอื้ออาทรอบรมห่วงใจขัดเกลาให้กระผมจนถึงวันนี้
หากทั้งความหมายแฝงทั้งในชื่อและรูปภาพนี้ต่างเป็นไปในทางที่ดีมีติดเล่น สนุกสนานบ้าง และคงความซื่อสัตย์อันเคารพผู้เป็นเจ้าเป็นของทางวรรณศิลป์นี้อย่างสัตย์จริง และในอนาคตอาจเป็นผู้รักษาไว้ซึ่งความถูกต้องของฉันทลักษณ์และเผยแพร่บทประพันธ์ผ่านบทความสืบไป
● ข้อดีที่มีเพจ🙏
เจตตนา บันทึก ย้ำเตือน
พัฒนาตน ฝึกฝน เพื่อเติบโต
จึงขออนุญาตพระคุณครูผู้สอนสั่งทุกท่านและนักประพันธ์ทุกท่านให้อภัยแก่ความผิดพลาดขลาดเขลาของกระผม
และน้อมพระกรุณาพระโวหารทางวรรณศิลป์ทุกผู้ทุกพระองค์
"ด้วยข้านั้นต่ำต้อยน้อยวิชา
จึงขอกราบบรรดาพระโวหาร
ทุกพระองค์ผู้ได้ศักดิ์กลอนชำนาญ
โปรดประทานยกโทษให้อภัย
เหตุฉะนี้ข้าพเจ้ามีประสงค์
เจตจำนงคงรักษานำสมัย
เพื่อที่ฝึกปรับบำรุงพากเพียรไป
สืบต่อไว้เป็นของขวัญเฉพาะตัว"
-ภู่น้อยประพันธ์-
ขอแสดงความเคารพยิ่งต่อประปรีชาในพระผู้ประพันธ์โวหารทุกพระองค์ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า "ภู่น้อย" มิมีเจตจำนงสร้างเพจนี้ให้เป็นที่ล้อเลียน แก่ศาสตร์ศิลป์จิตวิญญานทางกวี
● เริ่มต้นชนปัญหา
การก้าวออกมาอย่างเปิดเผยนี้ต้องเป็นไปด้วยความยากลำบากถึงปัญหาในสิ่งต่างๆที่ต้องเจอหากแต่เราไม่เริ่มต้นก็คงไม่พ้นปัญหาอีกอยู่ดี จึงเป็นการดีกว่าที่เราลงมือทำแม้จะรู้ว่าต้องเกิดปัญหา แต่มันกว่าไม่ลงมือทำให้มันผลลัพธ์แบบเดิม
มีเพื่อนคนนึงสอนกระผมด้วยคำง่ายๆว่า ปัญหาใครต้องแก้ด้วยตน แรกทีหากอ่านแล้วต้องมีช้ำแต่เมื่อลงใคร่คิดทวนความถึงนัยยะนั้น ที่แปลด้วยคำง่ายๆอีกว่าหากมีปัญหาก็ต้องแก้
เพียงแต่พูดแบบนั้นอาจรู้สึกถึงความโดดเดี่ยวภายในว่าใจของเราต้องยื่นเพียงคนเดียว ซึ่งไม่จำเป็นต้องพูดย้อมใจไปเพราะมันจริงเลยทีเดียว เอาเป็นว่าทำใจสบายๆหายใจเข้าลึกๆช้าๆ นับหนึ่งถึงห้า แล้วท้าชนไปเลย
คำว่ามีปัญหาแล้วท้าชนคงไม่ใช่สักทีเดียว
การนอบน้อมต่อโชคชะตาก็ยังดีกว่าฝืนมัน เมื่อผิดคิดให้อภัยตนเองบ้างเมตตาตนเองบ้างมันเป็นเรื่องธรรมดานักใช่หรือไม่ท่านผู้อ่าน
● เรื่อย เรื่อย ไม่เหนื่อยหนัก
"คงดำรงนำไว้ให้เป็นกิจ
เป็นชีวิตเป็นชีวาพาสุขี
ไม่ต้องรีบไม่ต้องเร่งให้เหนื่อยพลี
ทำแบบนี้ให้เต็มร้อยเหนื่อยน้อยนึง"
-ภู่น้อยประพันธ์-
ไม่ต้องรีบไม่ต้องเร่งแข่งกับใครเพียงใจของเราแข่งแค่เรานี่แหละทำทุกวัน ทำให้เป็นกิจวัตรไป ช้าๆได้พร้าเล่มงาม ไม่ต้องไปหาเปรียบเทียบกับใครให้เป็นบ้าไม่เป็นผู้ไม่เป็นคนเพราะเอาแต่จะให้ใช้ชีวิตอย่างคนอื่น ทั้งๆที่เรามีชีวิตในแบบเรานี่แหละ แค่นี้แหละที่เราหลงลืมกับการใช้ชีวิตเรา
● รักผู้อ่านยิ่ง
"บัดนี้ข้าขอกล่าวขานโวหาร
ผู้ชำนาญกาพย์กลอนสอนลำค่า
หรือถึงผู้ครูประพันธ์อันนานมา
จินตานาการเลิศล้ำยำถึงใจ
อันเป็นศรีสิริที่สืบสาน
ย้อนตำนานโคลงฉันท์ล้ำสมัย
หากผิดขั้นประพันธ์พลาดประการใด
ข้าจารึกจำไว้พัฒนา
-ภู่น้อยประพันธ์-
แด่พระยศ แด่นักปราชญ์ผู้ชานศิลป์ ผู้สร้างสรรค์ประพันธ์สุดยลยิล ให้ทั่วหล้า ทั่วแดนดินได้ สดับฝัง
และขอบคุณท่านผู้อ่านที่เคารพที่อ่านบทความนี้จวบจนจบกระผมขอบคุณเป็นที่ผู้อ่านทนอ่านทนเสียเวลาบนความบันทึกของกระผมนี้
ขอบคุณพี่สาวท่านผู้อนุเคราะห์ให้ความใส่ใจแก่เพจภู่น้อยโดยออกแบบโลโก้นี้ ขอบคุณครับ
ระยะเวลานับจาก20:00น.ถึง21:40น.
เวลาโพสต์ 22:00น.
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
