ข้อคิดจากดวงเดือน
๐ตะวันลับต่ำคล้อย คงจันทร์
เดือนเด่นดาวดุจฝัน ฝากให้
เพียงคืนค่ำเงียบงัน สุดสงบ
ความคิดจิตมิได้ ดุร้ายเช่นเดิม
ภู่น้อย
แด่ผู้อ่าน , แด่ทุกท่าน , แด่ตัวฉัน แด่ผู้ที่ต้องการความสมบูรณ์แบบ ที่ต้องการกัลยาณมิตรสหายเพื่อนร่วมเดินทางตามความรู้สึก ที่มาถึงในจุดนี้ขอบคุณนะ ที่ได้มาเจอกัน และอาจจากลา ในวันที่ฉันดูเดือนที่ฉายทำให้ฉันรู้ว่า
● 1 ในวันที่เราเสียสมดุล เรายิ่งจะตัดคนที่ไม่ใช่ออกจากชีวิต
ยิ่งเราขาดความเข็มแข็งมากเท่าไรคนที่จ้องจะซ้ำเติมเราอาจยิ่งมากขึ้น ยิ่งเราพลาดพลั้งเท่าใดคนที่ไม่เหลือเยื่อใยพร้อมที่จะละทิ้ง ยิ่งเราต่ำกว่าสหายเราเท่าใดยิ่งพบความจริงของจิตใจมิตรนั้นว่าคิดอย่างไรกับเรา
ดังนั้นเมื่อไรที่เรายิ่งเราเสียสมดุล เรายิ่งตัดคนคนนึงออกได้ง่ายมากยิ่งขึ้น เพราะเราได้พบแล้วเสียทีว่าจริงใจที่ให้ก็แค่ชั่วคราว แม้จะแหลกร้าวอย่างไร เสียใจแค่ไหน มันก็ได้แค่ปลอบใจ ทำใจอย่างตัดใจลง เพื่อนต้องก้าวต่อไป
จำไว้เสียว่าคนที่ทำกับเราอย่างนี้คงจะมีความสุขมากขนาดไหน แล้วเราจำเป็นต้องจมทุกข์อยู่หรือ คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยในความทุกข์ของเรา กับจะเป็นตัวการที่ทำให้เราไม่มีความสุขอย่างนั้น
พูดซ้ำๆย้ำให้หนักๆ เวลาที่เราทุกข์มันก็ไม่ได้มาทุกข์กับเรา
พอเราจะสุขบ้างก็ไม่ได้มันใช่ สิ่งที่เราต้องการไหม เลิกหลอกตัวเองว่าต้องรักษากับสิ่งที่ผ่านมามันดีแค่ไหน เพราะสิ่งที่เป็นไปอยู่ตอนนี้...
เพียงแค่นี้ก็รู้ว่าคนที่ตัดออกจากกันง่ายๆแสดงว่าที่ผ่านมาด้วยกันมันไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาเลย ทีนี้ก็ยิ้มง่ายๆแล้วบอกกับตนเองว่า ท่ารู้ดร็วกว่านี้สักหน่อยฉันคนไม่ต้องคอยเก็บรักษาเธออย่างมืดมัวหรอก สุดท้ายเราก็ตัดคนที่ไม่ใช่ออกไปจากชีวิต (ยิ้ม)
● 2 ให้ความรู้สึกเรามันได้มีโอกาสบ้างคงจะดี/อยู่ที่ใครตัดสิน
เก่งนักเก่งเหลือเกิน คำพูดที่ใช้ปลอบใจตนเอง หากมีใครรู้บ้างว่าข้างในคำพูดและลึกไปกว่านั้นมันระคนมากแค่ไหน พูดไปก็ว่าหาความรัก พูดไปก็ว่าเรียกร้องความสนใจใจ พูดกันมาตรงๆให้รับรู้กันเลยฉันยอมรับ ว่าฉันเรียกร้องความสนใจ เพียงแค่นี้ทำให้คนอย่างเธอรู้สึกดีแล้วใช่ไหม
ต่อให้ฉันต้องเรียกร้องความสนใจ หรือเก็บงำนำความคิดปิดกั้นอย่างเจ็บปวดทรมาณใจ ภายในปั่นป่วนซวนเซมากอย่างไรก็ไม่สำคัญ ใช่ไหม
รู้ทั้งรู้ว่าคำพูดมันคมกว่ามีด แต่ตอนนี้เธอรู้ว่าการกระทำมันราวมีดนับสิบ กริชนับร้อย หรือสิ่งน้อยด้วยเข็มนับพัน มันคอยๆบั่นทอนฉันไปทีละนิด ละนิด มันเจ็บแค่ไหนที่ต้องทนเห็นเป็นเช่นนี้ เพราะหากฉันพูดก่อนมันก็สะท้อนว่าฉันผิด
จนแล้วด้วยความอดทนของฉัน การกระทำเธอจึงฉายออกมาราวว่ารอวันวันนึงวันนั้นที่ฉันกล่าว ใช่ไหม?
เธอรู้ไหมมันได้ผลกับฉันหากแต่เป็นฉันเองที่ต้องหาถึงความผิดของฉัน เป็นฉัน ฉันเองที่ผิด แต่ตอนนี้ฉันได้คิดแล้วว่ามันไม่มีสิ่งใดเลยตัดสินว่าฉันผิด
ผมนึกสงสารถึงคนที่อยู่ในเรื่องราวเช่นนี้ และหวังว่าพวกเขาจะได้รับความรักจากตอนที่พวกเขาเรียกร้อง ไม่ใช่รักจากตอนที่เขาจากไปโดยที่เขาไม่เคยสัมผัสก่อนจากลาด้วยการคิดสั้น
คืนท้องฟ้าราตรีประดับดาว
พื้นนภาทอดยาวให้เดือนฉาย
แม้นอาจโดนพยับเสกเมฆบังกาย
ก็ไม่ตายตกตามยามถูกบัง
ภู่น้อย
และ 3 จันทร์คือจันทร์ ดั่งเราคือเรา
คนทุกคนเป็นดวงดาวได้ หากแต่เป็นดวงดาวที่สะท้อนใจออกมาจากผู้คนรอบข้างที่คอยใกล้ชิดห่วงใยเราเป็นประกายวิบวาว ส่วนตัวเราเป็นดั่งดวงเดือนฉายแสงแม้ยามเมฆหรือทุเรศคนทั้งหลายคอยมาบดบังแต่จันทร์นั้นก็ยังเป็นจันทร์
เมฆนั้นก็เป็นเมฆที่เข้ามาก็เพื่อเตือนเราถึงคราวที่เราต้องถอยสักพักเพื่อพักกายและใจโดยเมฆนั้นแม้บดบังเราแค่ไหนแต่ตัวตนของเรานั้นต้องคงเดิมไว้ ดั่งจันทร์ที่ฉายแสงสู้ แม้พยับเมฆาบดบังอยู่ก็ตาม
ครั้งถึงเวลาที่เป็นของเราสิ่งเดิมที่เป็นของเราก็คงเป็นของเราวันยังค่ำ ดั้งนั้นโปรดให้อภัยตนเองเสมอ โปรดรักษาตนเองเสมอ โปรดกับมาอยู่กับตนเพื่อพูดคุยยามเราอ่อนล้าเสมอๆ ละทิ้งสิ่งที่ควรละทิ้ง จดจำในสิ่งที่ดีให้ได้มากที่สุด
ชีวิตไม่มีพ่ายแพ้เพราะวันที่นกหวีดจะเป่ายั้งมาไม่ถึงฉะนั้นกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ อย่ายอมแพ้ หลังจากนี้แม้มันยากแค่ไหน จงเคารพความความอ่อนแอในตัวเอง เพราะหากเราไม่เคารพแล้วใครเขาจะใส่ใจ
สู้เว้ยภู่!!!
ขอบคุณท่านผู้อ่านที่เคารพ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านอ่านจนจบ กระผมขอใช้พื้นที่นี้มาเติบโต เรียนรู้ เพื่อคำ"ชีวิต" ภายภาคหน้าอันหนักหนาแสนกระไรดี แต่มันคงมีอะไรมันกว่านี้ สำคัญอย่างยิ่งภู่เปิดเพจนี้เพื่อการแชร์ความคิดเห็นเป็นสำคัญนัก
หากขาดความคิดเห็นการดำเนินชีวิตคงไปได้อยากนักเช่นกัน ขอบคุณที่มาแชร์กันนะครับ ขอบคุณไว้ณ.ที่นี้อีกครั้ง😘😍🥰
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
