4 มี.ค. เวลา 05:30 • ปรัชญา
อันที่จริงแล้ว จิตเราที่มาอาศัยกายนั้น จิตที่อยู่ในกาย มันเหมือนอยู่ในถ้ำมืด เป็นจิดดวงน้อยกระจิ๊ดริ ..อับแสง บางที่ก็เหมือนหิ่งห้อย ก็ลองหลับตาดู .ก็ได้ .ว่ามีแสงอะไรเข้ามาบ้างในเรือนกาย เมื่อแสงไม่มี ..วิญญาณหูปิดไม่ได้ เพราะมันยังดีไม่ได้หูหนวก ..มีเสียงอะไรเข้ามาก็ได้ยิน เพราะปิดหูไม่ได้
..คราวนี้ จิตจะสนใจ ยึดเสียงนั้นมั้ย เอ้า ..จะฟังเสียงข้างนอกหรือข้างใน ..เสียงข้างใน ก็เสียงอารมณ์นึกคิด ..เอ๊ะ..มันมาจากไหนน่ะ ขนาดอยู่ในถ้ำมืด ก็ไม่เห็นตัวเอง ..แล้วเราจะฟังเสียงใครดี ..เอ้า..ฟังเสียงตัวเอาซิ ภาวนาพุทโธ ..ส่งเสียงในถ้ำกายดูซิว่า จะดังกว่าเสียงอารมณ์นึกคิดได้มั้ย ..เอาแค่นี้ก่อน ยังไม่ต้องไปหาว่า ..อารมณ์นึกคิดมันมาจากไหน ซอกหลืบไหน หุบเหวอะไในถ้ำ เอาแค่นี้ก่อน ..เพราะจิตในถ้ำมันยังไม่มีไฟฉายส่องอะไรภายในถ้ำ จิตที่อยู่ในถ้ำกาย มืดมิดไปด้วยอวิชชา .ปกปิดจิต
โฆษณา