กับดักหัวใจในวันวาน - บทที่ 1 ใส่พานทองมาถวายถึงบ้าน
@บ้านริมน้ำ
ร่างสูงเดินอาดๆ เข้ามาในศาลาริมน้ำหน้าบ้าน มุมพักผ่อนของสมาชิกในครอบครัวธรวาณินท์ เท้าหนาชะงักหยุดไปหลายวิ คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูงข้างหนึ่ง “ยายครับ...ทำไมวันนี้เตรียมของว่างเยอะแยะ?” เบเกอรี่หน้าตาน่ากินหลากหลายชนิด ถูกจัดวางเรียงรายไว้บนโต๊ะกลางศาลาอย่างสวยงาม สร้างความแปลกใจให้แทนคุณไม่น้อย เพราะบ้านหลังนี้อยู่กันแค่สามคนเอง
คุณยายวัยหกสิบเงยหน้าขึ้นมาระบายยิ้มกว้างให้หลานชาย ยายไม่ได้เป็นคนเตรียมขนมฝรั่งพวกนี้หรอก ว่าที่แม่ยายแกเป็นคนเตรียม นั่นคือประโยคที่ยายคันปากอยากบอกหลานชายคนเดียวหนักหนา แต่ก็เกรงว่าไก่จะตื่นเสียก่อน นางจำเป็นต้องอ้อมค้อม “อามีนาแวะเอามาให้ แกจำอามีนาได้อยู่ใช่มั๊ย?” ยายมีท่าทางตื่นเต้นดีใจมาก เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้มานานแล้ว
“จำได้ครับ เพื่อนแม่ บ้านอยู่ฝั่งธน” ใบหน้าหล่อคมฉายแววสงสัยนิดหน่อย เพราะอามีนาคนนี้ไม่ได้มาเยี่ยมยายเขานานหลายปีแล้ว
หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาในศาลาพร้อมกับถาดผลไม้ในมือ “แทน สวัสดีจ้ะ.... พึ่งเลิกงานเหรอลูก?” นางเอ่ยทักทาย พร้อมกับฉีกยิ้มอบอุ่นให้ชายหนุ่ม ดวงตาสีน้ำตาลฉายแววชื่นชม ตอนนี้แทนคุณดูเป็นผู้ใหญ่และภูมิฐานขึ้นมาก
“ครับ ผมพึ่งเลิกงาน...สวัสดีครับอามีนา” แทนคุณพนมมือไหว้ทักทายผู้หญิงตรงหน้าอย่างนอบน้อม ก่อนที่จะยื่นมือไปรับถาดผลไม้จากนางมาวางไว้บนโต๊ะ
“ไม่ได้เจอกันหลายปี ทั้งสูง ทั้งหล่อ นะเรา...อาขอกอดหน่อยลูก” ชายหนุ่มโน้มตัวลงโอบกอดผู้หญิงตรงหน้า นางยกมือขึ้นมาลูบผมดกดำของเขาอย่างเอ็นดู ดวงหน้ากลมวูบไหวลงเล็กน้อย คนในอ้อมกอดทำให้นางคิดถึงเพื่อนรัก ถ้าไม่จากไปก่อนวัยอันควร คงได้อยู่ชื่นชมลูกๆ ด้วยกัน
“แทน...แกจำหนูเมษาได้อยู่ใช่มั๊ย?” ประโยคนี้คุณยายนงลักษณ์เป็นคนเอ่ยถามหลานชาย น้ำเสียงของนางฟังดูตื่นเต้นซะเหลือเกิน ชายหนุ่มหรี่ตามองอาการเลิ่กลั่กของยายอย่างนึกขัน
“เด็กแส...” แทนคุณรีบปิดปากฉับพลัน กลัวว่าตัวเองจะเผลอพูดอะไรไม่สมควรออกไป “ผมจำน้องเมย์ได้ครับ” คนหล่อทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ เกือบสี่ห้าปีแล้วมั่งที่ไม่ได้เจอเด็กนั่น
“ใช่แล้วจ้ะ...ตอนนี้น้องเรียนมหาลัยปีสุดท้ายแล้วนะ”
เด็กนั่นทั้งแสบ แก่นเซี้ยว จุ้นจ้าน ใครจะไปลืมลง แถมยังชอบตัดผมสั้นเหมือนเด็กผู้ชายอีกต่างหาก อย่าบอกนะว่าเด็กนั่น...คือคนที่จะย้ายเข้ามาอยู่บ้านเขา คนที่ยายเคยบอกไว้ก่อนหน้า แล้วทำไมตอนนั้นยายไม่บอกตรงๆ
“หนูเมย์จะมาเรียนทำขนมกับยาย” ยายนงลักษณ์ยกยิ้มพึงพอใจ รอให้มีสมาชิกใหม่ย้ายเข้าบ้านตั้งนานแล้ว จังหวะนี้มีนาชักสายตาไปมองวิวแม่น้ำกว้างใหญ่ตรงหน้าแทน นางรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างบอกไม่ถูก
ในขณะที่แทนคุณทำสีหน้าแบบ...นั่นไง นึกไว้ไม่มีผิด!
หนุ่มช่างสังเกตมองอากัปกิริยาของหญิงมากวัยตรงหน้าอย่างประเมิน ตอนที่ยายบอกว่าเด็กแสบจะมาเรียนทำขนม นางมีสีหน้าเลิ่กลั่กฉายชัดขึ้นมาอย่างไม่ปิดบัง
“ชาร้อนๆ ...พร้อมเสิร์ฟแล้วค่าาา...” เป็นเสียงของน้ำปลาสาวใช้คนสนิทของคุณยายที่กำลังเดินเข้ามาในศาลาพร้อมกับเหยือกชาร้อนในมือ
“มาสักที ยายอยากชิมขนมฝรั่งพวกนี้ อยากชิมฝีมือหนูเมย์เต็มแก่แล้ว” ประโยคสุดท้ายยายนงลักษณ์จงใจเน้นพูดเสียงดังให้หลานชายได้ยินชัดๆ แทนคุณรู้จุดประสงค์ของยายแบบทะลุปรุโปร่ง ทว่าไม่ได้โต้ตอบอะไร ได้แต่นั่งมองเบเกอรี่ฝีมือยัยเด็กแสบไปพลางๆ
มือหนาตักขนมใส่ปาก ทว่าสายตาคู่คมคอยชำเลืองมองท่าทีของสองผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังคุยกันหัวเราะร่าอย่างออกรส บางถ้อยคำย้ำชัดเหลือเกิน... อามีนากำลังจะจับยัยเมษาใส่พานทองมาถวายให้เขาถึงบ้าน!นึกถึงใบหน้าเด็กแสบนั่นทีไร ขนลุกขนพอง...
ผ่านไปอีกหลายชั่วโมง สองหญิงต่างวัยยังคงคุยกันอย่างต่อเนื่อง ทั้งเรื่องราวในอดีต ปัจจุบัน และดูเหมือนว่าทั้งสองกำลังวางแผนอนาคตกันอยู่ด้วย การพูดคุยมาราธอนของทั้งคู่จบลงเมื่อตะวันเริ่มคล้อย เพราะเป็นเวลาที่อามีนาต้องไปรอขึ้นเรือข้ามฟาก
*****
“กินขนมฝีมือน้องซะหมดเกลี้ยง คงอร่อยน่าดู”
น้ำเสียงเย้าแหย่ของยาย ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศยามเย็นริมแม่น้ำ หันมามองสำรวจเบเกอรี่ในจานอยู่นานหลายวิ สีหนาครุ่นคิดปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา ไม่แน่ใจว่าเบเกอรี่อร่อย หรือว่าเขานั่งอยู่ที่นี้นานเกินไปกันแน่
“ผมรู้นะว่ายายกำลังจะทำอะไร” แทนคุณเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ แผนตื้นๆ แค่นี้เอาไว้หลอกเด็กประถมเถอะ
คนมากประสบการณ์เข้าใจในสิ่งที่หลานชายพูด “แกคิดมากไปเองงง... ยายบอกแล้วไงว่าจะไม่หาผู้หญิงมาให้แกเดตอีกแล้ว เรื่องแบบนี้ ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน” ยายนงลักษณ์ยักไหล่ไม่ยี่หระ หลานชายนางคิดเองเออเอง
“จะไม่หาผู้หญิงมาให้เดต... แต่พาเข้าบ้านเลย” แทนคุณเอ่ยประชด มองจากภาพรวม วิเคราะห์จากบทสนทนาก่อนหน้า คิดไปทางอื่นไม่ได้จริงๆ
“หนูเมย์เป็นคนอื่นคนไกลที่ไหนกัน น้องก็เคยมาอยู่บ้านเราตั้งแต่อ้อนแต่ออก จะมาเรียนทำขนมกับยายแป๊บเดียว แกคิดมากคิดมาย” ท่าทางยายนงลักษณ์ดูเลิ่กลั่กมีพิรุธสุดๆ “เราไปกินข้าวเย็นกันดีกว่า ยายหิวจนไส้กิ่วแล้ว” จริงๆ นางยังอิ่มอยู่เลย มันเป็นเพียงข้ออ้างที่จะพาตัวเองออกจากมุมต่างหาก บอกหลานเสร็จก็เดินดุ่มๆ ออกไปเลย แทนคุณได้แต่ส่ายหัวกับอาการเก็บทรงไม่อยู่ของยายสุดที่รัก
*****
วันต่อมา...
@ บริษัท The Jewelry Group - มุมพักผ่อนผู้บริหาร
“แทน...แผ่นดิน ขอบใจมากที่ช่วยกู” คิมหันต์ประธานใหญ่ของ The Jewelry Group โล่งอกที่สองเพื่อนสนิทตัดสินใจซื้อหุ้น พร้อมกับก้าวขึ้นมาช่วยเขาบริหารงาน ทั้งสามเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ เติบโตมาพร้อมกัน หลังเรียนจบก็เข้ามาทำงานที่นี่ด้วยกัน ซึ่งตอนนั้นมีคุณปิติภัทร พ่อของคิมหันต์คอยคุมบังเหียนอยู่ ท่านเองก็พึ่งจะเกษียณไม่กี่เดือนก่อนหน้า ลูกชายที่รับช่วงต่อก็เลยมาเสนอขายหุ้นบางส่วนให้เพื่อนๆ ช่วยดูแล “อาทิตย์หน้ากูจะเรียกประชุมใหญ่ ประกาศเปิดตัวพวกมึงนะ”
“เอาจริงๆ พวกกูก็รักที่นี่แหละ มึงเองก็จะได้มีเวลาดูแลครอบครัวเต็มที่ อย่างที่ต้องการไง” แผ่นดินผู้จัดการฝ่ายผลิตที่ตอนนี้พ่วงตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดว่าขึ้น
{*นิยายเรื่องนี้ มีเนื้อเรื่องต่อมาจากนิยายเรื่อง “ตามรักเมียเก่า” นักอ่านท่านใดที่อยากรู้เรื่องราวแบบละเอียดไปหา ตามรักเมียเก่า อ่านได้นะคะ ตัวละครเอกของเรื่องนั้นก็คือ คิมหันต์ และ เพียงฟ้า}
“กูนิสิ... ไม่ค่อยถนัดงานบริหารเลย” แทนคุณเรียนจบมาทางด้านกฎหมาย ถูกดึงเข้ามาช่วยตรวจสอบการเงินของบริษัทเมื่อประมาณหกเดือนก่อน เขาแอบกังวลใจกับตำแหน่งใหม่อยู่ไม่น้อย
“มึงเป็นคนเก่ง ทำได้อยู่แล้ว” แผ่นดินที่นั่งอยู่โซฟาข้างกัน เอื้อมมือไปตบไหล่เป็นเชิงให้กำลังใจเพื่อน
“เรื่องงานพับเก็บไว้ก่อนดีกว่า... คราวนี้เรื่องของมึงบ้าง” สีหน้าของแทนคุณบ่งชัดว่าเขากำลังมีเรื่องไม่สบายใจ คิมหันต์อดเป็นห่วงเพื่อนรักไม่ได้
“พวกมึงจำอามีนา...เพื่อนแม่กูได้มั๊ย?” แทนคุณถามขึ้น เมื่อสองหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่าจำได้ ชายหนุ่มก็ขยายความต่อทันที “ยัยเด็กเมษาจอมแก่น ลูกสาวอามีนา...จะย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกู เพื่อมาเรียนทำขนมกับยายกู”
“ห๊าาา ...หึ หึ หึ ยัยเด็กแสบแสนซน” แผ่นดินปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น เขาจำเมษาได้ไม่มีลืม ไอ้เด็กแสบคนนั้นชอบจับหนอนใบไม้มาปาใส่หน้าเขา
แทนคุณพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนักอก ก่อนจะเริ่มเล่าบทสนทนาที่เกิดขึ้นระหว่างทานของว่างเมื่อวานให้เพื่อนๆ ฟัง คนฉลาดอย่างเขารู้ดีว่ายายกำลังวางแผนทำอะไรอยู่
“เห๊ยยย... กูว่า ยัยเด็กแสบนั่น ก็ดีกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ นะ” คิมหันต์รู้ว่าที่ผ่านมายายนงลักษณ์ชอบสรรหาผู้หญิงมาให้เพื่อนเขาดูตัวอยู่เรื่อยๆ
“ดีกว่าผู้หญิงคนอื่นอย่างไงว่ะ?” คิ้วเข้มของแทนคุณย่นเข้าหากันทันควัน ยัยเด็กจอมแก่นนั่นจะดีกว่าผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไงกัน คิดหาเหตุผลมาสนับสนุนไม่ได้เลยจริงๆ
“กูมั่นใจเหลือเกินว่าเด็กเมษาจะไม่มีทางพิศวาสมึงเหมือนกับผู้หญิงคนก่อนๆ มึงก็วางใจเรื่องนี้ได้ไง แถมยังไม่ต้องออกไปดูตัวบ้าบออะไรนั่นอีก ช่วงนี้มึงก็ตามน้ำไปก่อน ค่อยหาทางออกทีหลัง ยายมึงก็ไม่ใช่คนเผด็จการสักหน่อย... เรื่องแก่นซ่าก็คงจะลดลงบ้างแล้วแหละ โตเป็นสาวแล้วนิ เห็นบอกว่าเรียนอยู่มหาลัยปีสุดท้ายไม่ใช่เหรอ...” คิมหันต์พูดซะยาวเหยียด เพื่อนรักเขามีหน้าตาหล่อเหลา ทำให้สาวๆ ที่เคยออกเดตด้วยคอยแวะเวียนมาขายขนมจีบที่ออฟฟิศอยู่ร่ำไป สร้างความรำคาญใจให้มันไม่น้อย
“เรื่องไม่พิศวาสมึง กูเห็นด้วยกับไอ้คิมนะ แต่เรื่องแสบเนี่ยกูไม่แน่ใจว่ะ เจอล่าสุดตอนอยู่ ม. 4 เด็กนั่นยังทำตัวเฮี้ยวอยู่เลย” แผ่นดินออกความคิดเห็นบ้าง
“ไม่น่าเชื่อเลยเน๊อะ แก่นซ่าขนาดนั้น สนใจอยากมาเรียนทำขนมกับยายมึง” คิมหันต์เองก็จำเด็กเมษาได้ขึ้นใจ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนเงียบขรึม ไม่สุงสิงกับใคร ก็ไม่วายโดนหางเลขไปด้วย ประมาณว่ายืนหล่ออยู่เฉยๆ ก็ยังโดนยัยเด็กแสบนั่นแกล้งเป็นประจำ
แทนคุณทำสีหน้าครุ่นคิดนิดหนึ่ง “ยายกูพึ่งไปแจ้งขอถอนเงินจากธนาคาร 5 ล้าน ... ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ยายยังไม่พูดเรื่องนี้ให้กูฟังเลย” เขารู้เรื่องนี้มาจากเพื่อนอีกคนที่ทำงานในธนาคาร
“มึงเลยคิดว่า...”
“อามีนาไม่มาหายายกูสี่ห้าปีแล้วนะ จู่ๆ ก็โผล่มา มันจะประจวบเหมาะเกินไปมั๊ยวะ?” ยายจะถอนเงินออกมาทำไมเยอะแยะ แถมยังไม่ยอมปริปากพูดเรื่องนี้กับเขาเลย การกลับมาของอามีนา ต้องมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แทนคุณมั่นใจแบบนั้น
เรื่องนี้จบแล้วนะคะ ฝาดอุดหนุนด้วยนะคะ
ลงขายที่ MEB
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
