10 มี.ค. เวลา 00:26 • ปรัชญา

“เด็กเล่นนํ้าฝน ”

เป็นคลิปที่บอกอะไรได้เยอะเลย ถ้าดูดีๆ
เด็กคนนี้พยายามเคลื่อนตัวลงจากทางลาด เพราะยังยืนเดินไม่แข็งแรง แต่พอจะลุกขึ้นยืนก็ทำไม่สำเร็จ เพราะกล้ามเนื้อลำตัวยังไม่แข็งแรง
เหมือนจะล้มเหลว แต่หนูน้อยก็ยอมรับสภาพ นอนตากฝนเล่นแบบนั้น แถมยิ้มขำหัวเราะกับสิ่งที่เจอ
ผมเคยตั้งข้อสังเกตว่าคนเรายิ่งแก่ตัวลงอายุเยอะขึ้น หลายคนทำตัวให้มีความสุขยากขึ้น
     เราถูกชุดความคิดแบบฝรั่งเข้ามาสะกดจิตให้เชื่อว่า เราจะมีความสุขได้ก็ต่อเมื่อเราประสบความสำเร็จ
อันนั้นคือเรื่องที่ผิดเรื่องที่ 1 เพราะความสุขไม่ได้เกิดเฉพาะตอนที่เราประสบความสำเร็จ ความสุขเกิดตอนที่เรายินดีและพอใจในสิ่งที่เรามีและเราเป็น
นอกจากนั้นก็ยังนิยามความสำเร็จไว้เป็นเรื่องแบบโลกๆ เช่นต้องรวย ต้องได้ที่ 1 ต้องได้รับการยกย่องมีตำแหน่งสูงๆ บ้านใหญ่ๆแพงๆ มีรถหรูๆขับ
   อันนี้คือความผิดพลาดอย่างที่ 2
เพราะความสุขไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่พูดมานั้นเลย
บางทีชีวิตเราอาจจะอยู่ในโหมดที่กำลังเป็นขาลง และเราก็ยังไม่มีกำลังพอที่จะลุกขึ้นยืนด้วยซ้ำ
แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเราจะมีความสุขไม่ได้ภายใต้เงื่อนไขปัจจัยที่มี
ตอนเป็นเด็กเรามีความสุขกันง่ายๆแบบนี้นะครับ ได้เล่นน้ำฝน ได้นอนดูท้องฟ้า ได้กินไอติมแท่งเดียว
    แต่โตมา เรามักจะทำตัวทำใจให้มีความสุขยาก ทุกข์ง่าย
ปัญหามันอยู่ที่ความคิดนี่แหละครับ ความคิดมันสะท้อนทัศนคติ
ไม่ได้บอกให้ทุกคนขี้เกียจนะครับ แต่แค่ให้ระมัดระวังเรื่องความคิดตัวเอง
เราอาจจะพยายามสุดชีวิตแล้วก็ได้แต่ผลมันก็ยังไม่เป็นอย่างที่เราหวัง
     ถ้าใจเรายอมรับว่าเราทำดีที่สุดแล้วได้แค่นั้นก็มีความสุขได้ครับ
Cr. ธนาคารความสุข
โฆษณา