9 มี.ค. เวลา 00:44 • ภาพยนตร์ & ซีรีส์

"Past Lives" 2023

เมื่อหวานใจวัยเด็ก ที่ต้องพลัดพรากจากกัน
เขาและเธอ กลับมาพบกันอีกครั้งใน 24 ปีให้หลัง
ความรู้สึกวันวานเมื่อครั้งนั้น ก็หวนกลับคืนมา
"Past Lives" 2023
ภาพยนตร์โรแมนติกดราม่า ผลงานกกำกับเรื่องแรกของ Celine Song ผู้กำกับสาวชาวเกาหลี ที่มีดีกรีได้เข้าชิงรางวัลออสการ์ถึง 2 สาขา ทั้งสาขาบทภาพยนตร์ดั้งเดิมยอดเยี่ยมและสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ซึ่งถือเป็นเป็นอีกหนึ่งก้าวสำคัญของค่ายหนังอินดี้อย่าง A24 ที่ได้ส่งเข้าประกวด ด้วยการดำเนินเรื่องที่เรียบง่ายแต่แสนจะทรงพลัง ไม่แปลกใจเลยที่ Past Lives จะเป็นอีกหนึ่งหนังรัก(สามเส้า)ที่ตราตรึงใจของผู้ชมในยุคนี้จนกลายเป็นที่กล่าวขานว่าควรดูสักครั้ง
เรื่องราวของ นายอง (Greta Lee) เด็กสาวจอมแก่นเพื่อนซี้ของ แทซอง (Teo Yoo) ที่ทั้งคู่ได้ใช้เวลาในวัยเด็กร่วมกัน จนเกิดเป็นความสัมพันธ์รักแรกไปแบบไม่รู้ตัว แม้จะไม่มีใครเอื้อนเอ่ย แต่ทั้งสองก็เข้าใจกันดี แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็พาให้นายองต้องย้ายไปอยู่ที่แคนาดา และเปลี่ยนชื่อเป็นนอราในที่สุด
ทั้งคู่ต่างค่อยๆเลือนลางจางหาย จนผ่านไป 12 ปี ทั้งสองจึงได้กลับมาติดต่อกันอีกครั้งผ่านทางออนไลน์ และด้วยความห่างไกลที่ทำให้ไม่ได้พบกันสักที สุดท้ายนอราก็ได้แต่งงานกับเพื่อนรูมเมทนักเขียน แทซองก็ตัดใจไปมีแฟน แต่จนแล้วจนเล่า เขาและเธอก็ได้กลับมาพบกันอีกครั้งที่นิวยอร์ก ในอีก 12 ปีต่อมา และความรู้สึกในวันเก่าก็ได้หวนกลับมาอีกครั้ง
ดี! บอกได้คำเดียวว่าโคตรดี ที่จริงอยากไปดูในโรงตั้งแต่ตอนหนังฉายใหม่ๆแล้ว พอพลาดก็รู้สึกเสียดายมาก แต่ไม่คิดเลยว่าหนังจะถูกนำกลับมาฉายในโอกาสเข้าชิงออสการ์อีกครั้ง คราวนี้ก็เลยไม่พลาดรีบคว้าตั๋วไปดูในโรง แล้วก็รู้สึกโชคดีจริงๆ ที่ไม่ได้รีบหาดูในสตรีมมิ่งก่อน เพราะองค์ประกอบทุกอย่างใน Past Lives มันต้องดูในโรงเท่านั้น แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ
ใดๆเลยก็คือเรื่องของจังหวะจะโคน mood and tone ของหนังคือดีมาก ค่อยๆ ปูเรื่องราวความสัมพันธ์ของนายองกับแทซอง ที่ไม่ได้แตกต่างจาก poppy love ธรรมดาทั่วไปในวัยเด็ก และหลายๆคนก็คงจะอินได้ไม่ยาก ทั้งงานภาพ ซาวด์ประกอบที่เรียกได้ว่าดีงาม ทำให้หนังพาเราไปอยู่ในห้วงของความทรงจำแบบไม่รู้ตัว
ใจความสำคัญของเรื่องก็คือการทิ้งสิ่งเก่าเพื่อเริ่มต้นสิ่งใหม่ ตัวละครนอราหรือนายอง สื่อประเด็นตรงนี้ออกมาได้อย่างชัดเจน การเดินทางจากบ้านเกิดมาออกตามหาชีวิตที่วาดหวังไว้ในอเมริกา แทซองจึงเปรียบเสมือนตัวตนในวัยเด็ก ของ ด.ญ.นายอง ที่นอราได้ทิ้งเธอไว้กว่า 20 ปี แน่นอนว่าแม้เวลาจะผ่านไปนาน สิ่งรอบตัวจะเปลี่ยนแปลงไปเท่าไหร่ แต่ความทรงจำเก่าๆ ก็ยังคงอยู่ที่เดิม เพียงแค่รอคอยวันที่เราจะค้นเจอเท่านั้น และหนังก็เล่นกับอารมณ์ตรงนี้ได้เนี้ยบดีเลยทีเดียว
มาในส่วนของตัวละครชาย ที่จริงแล้วนอกจากแทซองยังมีชายหนุ่มอีกคน ซึ่งก็คือ อาเทอร์ (John Magaro) สามีนักเขียนของนอราที่ได้พบรักกันในบ้านพักศิลปิน ทั้งสองตัวละครนี้สะท้อนอิมเมจออกมาได้อย่างชัดเจน แทซองที่เปรียบเสมือนอดีต อาเทอร์ที่เปรียบดั่งปัจจุบัน และเมื่อคนเราได้เลือกที่จะอยู่กับปัจจุบันแล้ว แม้ว่าอดีตจะเคยสวยงามแค่ไหน ก็ไม่อาจหวนกลับไปได้ มีเพียงแค่ความรู้สึกที่เบาบาง อบอวลอยู่เท่านั้นในบางคราว
พูดถึงในเรื่องการแสดง เรียกได้ว่าตีบทแตกกันทุกคน โทยู ก็เล่นได้น่าสงสารน่าเอาใจช่วย เกรตา ก็เล่นได้ real สมบทบาทมากๆ แต่ที่ยกให้เป็นม้ามืดเลยก็คือ จอห์น มากาโร ในบทของอาเทอร์ที่คือแบบเล่นดีมากจริงๆ ทั้งในพาร์ทอารมณ์และการแสดง เป็นสามีที่เข้าใจในตัวนอรา แม้ว่าจะรู้สึกน้อยใจกับการมาของหวานใจวัยเด็กอย่างแทซอง ซึ่งอาเทอร์นี่แหละ คือตัวละครที่ทำให้หนังเรื่องนี้มันมีมิติ ดูสมจริง มีชีวิตชีวาจริงๆ
อีกประเด็นหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันและหนังหยิบมาเล่นได้เป็นอย่างดีก็คือคำว่า "อินยอน" หรือโชคชะตาในภาษาเกาหลี ที่ใครที่เป็นคู่แท้หรือได้พานพบกันมาแต่ชาติปางก่อน แล้วมีอินยอนต่อกัน สุดท้ายคนทั้งสองก็จะเชื่อมโยงถึงกันในทุกๆชาติไป แม้นอราจะบอกว่ามันเป็นเพียงอุบายจีบสาวของคนเกาหลี แต่ประเด็นตรงนี้ที่นำพาให้รักแรกกลับมาพบกันได้แม้จะห่างกันไกลเกือบซีกโลกมันก็ยังคงเป็นอะไรที่โรแมนติกอยู่ดี และหนังก็ถ่ายทอดออกมาได้อย่างดีจริงๆ
ส่วนตัวไม่ได้สัมผัสหนังรักเหงาๆ หน่วงๆ อย่างนี้มาตั้งแต่หนังหว่องกาไวแล้ว Past Lives ถือเป็นอีกหนังแห่งยุคจริงๆ ที่ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกมาได้ครบรสและสมบูรณ์ที่สุดในแบบฉบับที่หนังควรจะเป็น ทุกอย่างลงตัวไปหมดไม่ว่าจะงานภาพ เสียง ไดอะล็อก ที่เด็ดก็คือบทที่สมจริงมากๆ เชื่อเลยว่าส่วนใหญ่ใครที่ได้ดู Past Lives ก็ต้องเคยเจอเรื่องนี้กับตัวมาแล้ว และนั่นแหละที่พาให้หนังดึงอารมณ์ผู้ชมไปสู่จุดพีคได้เป็นอย่างดี
ถ้าจะให้เปรียบ Past Lives ก็คงเป็นเหมือนดอกไม้ไฟ ที่ค่อยๆพุ่งขึ้นไปบนฟ้า สว่างไสวได้เพียงชั่วคราวแล้วก็ดับลง ความรู้สึกตลอดที่ได้รับชมเกือบ 2 ชั่วโมงมันคืออย่างนั้นจริงๆ ถ้าจะถามว่ามันอิมแพ็ค ทรงพลังขนาดไหน? บอกได้คำเดียวว่าน้ำตาแตก
ปล.ใดๆเลยก็คือชอบชื่อไทยมาก "ครั้งหนึ่ง... ซึ่งคิดถึงตลอดไป" เพราะคนเราทุกคนย่อมมีความทรงจำที่ชวนให้หวนคิดถึง แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
โฆษณา