พิธีลดธงชาติและปิดด่านพรมแดนอินเดีย-ปากีสถาน ณ ด่าน Wagah Border
หากมาเที่ยวเมือง อัมริตสาร์ .. หนึ่งไฮไลท์ที่พลาดไม่ได้ที่เกิดใกล้กับเมือง นั่นก็คือ การไปชม พิธีเปลี่ยนเวรยามของทหารอินเดียและปากีสถาน ณ ด่านวากาห์ (Attari–Wagah border ceremony) ซึ่งอยู่บริเวณพรมแดนระหว่างอินเดียและปากีสถาน
นับเป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่ทหารอินเดียและปากีสถานที่ชายแดนระหว่างเมืองอัตตาริ ประเทศอินเดีย และเมืองวากาห์ ประเทศปากีสถาน ได้จัดพิธีลดธงของประเทศของตนอย่างวิจิตรบรรจงแก่ผู้มาชม ต่อหน้าฝูงชนที่โห่ร้องทุกเย็น .. ซึ่งพิธีดังกล่าวถือเป็นมรดกของการแบ่งแยก และจินตนาการถึงอนาคตอื่นๆ ของทั้งสองประเทศ
เราเดินทางจากฝั่งอินเดีย มุ่งหน้าสู่พิธีชายแดน โดยมาถึงลานจอดรถคอนกรีตหลายชั้น ก่อนจะเดินจากลานจอดรถไปยังสนามกีฬาที่มีลักษณะคล้ายสเตเดี้ยมของสนามฟุตบอล
Photo : National Geographic
ไกด์ของเราเล่าว่า .. เดิมพื้นที่นี้เป็นแหล่งอาศัยของชนหลายเชื้อชาติ
ในวันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2490 ทนายความชาวอังกฤษ เซอร์ ซีริล แรดคลิฟฟ์ ลากเส้นบนแผนที่ที่ตัดผ่านรัฐปัญจาบทางตะวันตกเฉียงเหนือและเบงกอลทางตะวันออก
.. มันเป็นการแบ่งแยกทางการเมืองจากบนลงล่าง ที่ทำให้ผู้คนที่พบว่าตัวเองอยู่ผิดฝั่งของชายแดนใหม่ด้วยความประหลาดใจ .. เมืองอมฤตสาร์ ได้เปลี่ยนจากการเป็น "ตอนกลางของอินเดีย" มาเป็น "เมืองชายแดน" ใกล้ปากีสถาน
Photo : National Geographic
.. ฉากกั้นของอินเดียถือเป็นหนึ่งในการบังคับย้ายถิ่นที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลก ... การเคลื่อนย้ายของผู้คนข้ามพรมแดนได้รับแรงกระตุ้นจากข่าว ข่าวลือ ความรุนแรง และความไม่เชื่อ
มีผู้ร่วมเดินทางข้ามพรมแดนมากกว่า 15 ล้านคน ประมาณครึ่งหนึ่งเป็นชาวมุสลิมที่ข้ามเข้าสู่ปากีสถาน และประมาณครึ่งหนึ่งเป็นชาวฮินดูและซิกข์ที่ข้ามเข้าสู่อินเดีย มีผู้เสียชีวิตหรือถูกฆ่ามากกว่า 1 ล้านคนระหว่างทาง และผู้หญิง 75,000 คนถูกลักพาตัวและข่มขืน
การข้ามแดนนั้น—รุนแรงและสับสน—ได้นำทั้งสองประเทศเข้ามาสู่การแบ่งแยกอนุทวีปอย่างน่าอับอายเช่นกัน
Photo : National Geographic
ทุกวันนี้ ชายแดนยังคงเป็นเครื่องเตือนใจอันทรงพลังถึงความรุนแรงของรัฐ .. การเติบโตขึ้นมาพร้อมกับเรื่องราวการพลัดถิ่นของครอบครัวในช่วงการแบ่งแยกดินแดน ทำให้เกิดบาดแผล ความรังเกียจลัทธิชาตินิยมสำหรับหลายๆคน
.. ลัทธิชาตินิยมมักเรียกร้องให้มีการทำลายล้างผู้คนและกลุ่มอื่นๆ แบบไม่เป็นทางการหรือแบบเตรียมการเสมอ โดยมักจะเกิดขึ้นภายในประเทศของตนเอง และแน่นอนว่ามุ่งเป้าไปที่ผู้ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของชายแดน
**แนะนำให้อ่านบทความที่กล่าวถึงสาเหตุของการแบ่งแยกพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ออกเป็นประเทศอินเดียและปากีสถานที่ : https://ngthai.com/history/43577/partition-of-india-and-pakistan-history/
เราเดินทางมาถึงด่านพรมแดนทางด้านอินเดีย .. เราพบว่ามีผู้คนนับพันคนที่มาที่นี่ด้วยวัตถุประสงค์เดียวกับเรา การอำนวยความสะดวกของเจ้าหน้าที่เป็นไปอย่างผ่อนคลายและเป็นมิตร
จากทางเดินสู่สเตเดี้ยมที่ใหญ่โต โอ่อ่า ที่มีเสาธงขนาดใหญ่มากตั้งอยู่กลางทางเดิน ด้าจกน้าของสเตเดี้ยม .. มีรูปปั้น ปืนใหญ่ และสิ่งอื่นที่เป็นเสมือนสัญลักษณ์ของพลังอำนาจ ตั้งอยู่
ในช่วงที่พวกเราเข้าบริเวณสนามกีฬา บรรยากาศคึกคักมาก .. พบว่ามีผู้คนนับพันที่มาถึงก่อนพวกเราจนแน่นอัฒจรรย์ เพื่อชมการแสดง อันเป็นการแสดงความภาคภูมิใจของชาติ และยังเป็นแหล่งความบันเทิงสำหรับทุกคนอีกด้วย
.. เราขึ้นไปจับจอง “ที่ยืน” ณ ชั้นบนสุดของปีกอัฒจรรย์ด้านหนึ่ง โดยหวังว่าจะมองเห็นและสามารถ ถ่ายภาพพืธีการที่อลังการนี้ได้อย่างชัดเจน
.. ทามกลางคนอินเดีย ซึ่งเป็นผู้ชมส่วนใหญ่ เราสัมผัสได้ถึงอารมณ์ก็มีชีวิตชีวา แบบเดียวกับช่วงเวลาที่เราดูคอนเสริต .. มีพ่อค้าฮอว์กชิป ป๊อปคอร์น ลาสซี และกาแฟเย็นบรรจุกล่องเล็กๆ
... บรรดาคนอินเดีย โดยเฉพาะสาวๆเพ้นท์ใบหน้าของพวกเธอ บางคนใส่หมวก มือถือธงชาติอินเดียอันเล็กๆโบกสะบัด ต่างตะโกนเสียงดังประกาศในภาษาอินเดียว่า “ฉันรักอินเดียของฉัน” ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ท่าทางสนุกสนานเต็มที่
จากชั้นบนสุดของสเตเดี่ยม .. เมื่อพิธีการเริ่มขึ้น ฉันรู้สึกทึ่งกับเสียงเชียร์จากชาวอินเดียที่เดินทางมาจากทุกพื้นที่ ที่ดูเหมือนจะดังมากขึ้น ในขณะที่ขบวนทหารเริ่มเคลื่อนเพื่อเริ่มพิธี พวกเขา ตะโกนว่า “Hindustan Zindabad!” “ฮินดูสถาน ซินดาบัด!” (อินเดียจงเจริญ!)
.. ฉันมองลงไปเห็นประตูโลหะเลื่อนที่มีตะแกรงเปิดและเสาประดับด้วยตราสัญลักษณ์และธงของอินเดีย และประเทศปากีสถาน
.. ในอีกด้านหนึ่ง เหนือประตู มีรูปภาพขนาดใหญ่ของมูฮัมหมัด อาลี จินนาห์ ผู้ก่อตั้งปากีสถาน
พิธีลดธงลงที่ชายแดนอัตตาริ-วากาห์ .. เป็นพิธีประจำวันที่กองกำลังความมั่นคงของอินเดีย (กองกำลังรักษาความปลอดภัยชายแดน) และปากีสถาน (หน่วยลาดตระเวนของปากีสถาน) ได้ร่วมกันปฏิบัติตามมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2502
Photo : Internet
.. การฝึกมีลักษณะพิเศษคือการเคลื่อนไหวที่ประณีตและรวดเร็วราวกับการเต้นรำและการยกขาให้สูงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ซึ่งได้รับการอธิบายว่า "มีสีสัน" เป็นทั้งสัญลักษณ์ของการแข่งขันของทั้งสองประเทศและการแสดงความเป็นพี่น้องและความร่วมมือระหว่างทั้งสองประเทศ
Photo : Internet
พิธีนี้จัดขึ้นที่ชายแดน Attari–Wagah ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของถนน Grand Trunk ก่อนที่จะมีการเปิด Aman Setu ในแคชเมียร์ในปี 1999 อันเป็นถนนสายเดียวที่เชื่อมโยงระหว่างสองประเทศนี้ เรียกว่าพิธีปิดชายแดนในระดับนานาชาติ
พิธีนี้ดำเนินมานานหลายทศวรรษ โดยมีการหยุดชั่วคราวเพียงไม่กี่ครั้ง เมื่อความตึงเครียดระหว่างทั้งสองประเทศเพิ่มสูงขึ้นเป็นพิเศษ แม้กระทั่งหลังจากเหตุระเบิดฆ่าตัวตายในฝั่งปากีสถานเมื่อปี 2014 ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 50 ราย พิธีดังกล่าวยังดำเนินต่อไปในวันรุ่งขึ้น ดำเนินการต่อต้านกลุ่มติดอาวุธที่รับผิดชอบต่อการโจมตี ..ตามคำร้องขอของทั้งสองฝ่าย
พิธีเริ่มทุกเย็นก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ใช้เวลาทั้งหมดในการทำพิธีราว 45 นาที .. เริ่มด้วยด้วยขบวนพาเหรดอันคึกคักโดยทหารของทั้งสองประเทศ: กองกำลังรักษาความปลอดภัยชายแดนอินเดียและหน่วยเรนเจอร์ของปากีสถาน และพิธีจะจบลงด้วยการลดธงของทั้งสองชาติลงอย่างสอดคล้องกันอย่างลงตัว
พิธีลดธง เริ่มต้นขึ้น โดยมีทหารราบคนหนึ่งยืนอยู่ที่แต่ละด้านของประตู .. เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ประตูเหล็กบริเวณชายแดนจะเปิดออก
.. เมื่อประตูเปิด นับเป็นส่วนที่ดีที่สุดของพิธี ทหารอินเดียและปากีสถานที่สวมผ้าโพกศีรษะขนนกพบกันและจับมือกัน .. นั่นคือตอนที่เรารู้ว่าพวก ทหารของทั้งสองฝ่านต้องออกแบบท่าเต้นและฝึกซ้อมทั้งหมดด้วยกันในพิธี แม้ว่าทั้งคู่จะเผชิญหน้ากันในอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความคลั่งไคล้ชาตินิยมก็ตาม
Photo : Internet
ทหารจากชายแดนฝั่งอินเดียและปากีสถานออกมา ด้วยลีลาที่น่าตื่นตาตื่นใจ ดูเร้าใจมาก พวกเขาเดินอย่างสง่างาม ด้วยการสะบัดยกขาสูงมากๆ โค้งคำนับ และเดินขบวนไปในทิศทางนของประตูกั้นพรมแดน
.. การประชันลีลาต่างๆ แข่งขันกันจริงจังชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใครกันเลยทีเดียว ซึ่งเป็นพิธีที่หลายคน รวมถึงฉันด้วยไม่เคยเห็นมาก่อน
ว่ากันว่า .. ทหารที่ร่วมแสดงในพิธีนี้จะได้รับได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี และพวกเขาได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษ ทหารคนใดไว้หนวดเคราและหนวด ก็จะได้รับเงินตอบแทนเพิ่มด้วย
บนสเตเดี้ยม .. ผู้คนต่างตะโกนแสดงความรักชาติ และส่งเสียงเชียร์อย่างคึกคัก เพิ่มความเร่าร้อนของชาตินิยมในหมู่ผู้ชมต่อไป
และธงทั้งสองธงก็จะลดลงพร้อมกัน จากนั้นธงจะถูกพับ และพิธีจะจบลงด้วยการล่าถอยซึ่งจะมีการจับมือกันอย่างดุเดือดระหว่างทหารจากทั้งสองฝ่าย จากนั้นประตูและเขตแดนจะปิดอย่างเป็นทางการจนถึงพระอาทิตย์ขึ้น ประชาชนยืนร้องเพลงชาติและปรบมือให้กับกองทัพ คุณจะรู้สึกได้ถึงความภาคภูมิใจที่เติมเต็มสิ่งแวดล้อม
Photo : National Grographic
THE BORDER เส้นกั้นพรมแดน .. แม้จะเป็นเส้นสมมุติทางด้านการเมือง แต่เป็นแนวคิดที่ทรงพลังมากจนเราแทบจะไม่เชื่อ แต่มันมีอยู่จริงๆ .. หากมองในอีกแง่มุมหนึ่ง “พรมแดน” ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่ที่แบ่งแยกเท่านั้น ยังเป็นสถานที่ที่สร้างความหมายและประสบการณ์ของตนเอง ซึ่งบางแห่งอาจขัดแย้งกับแนวคิดเบื้องหลังการแบ่งแยกก็เป็นได้
ชายแดนวากาห์ .. อาจจะไม่ใช่ความแตกต่างทางวัฒนธรรมหรือการเมืองที่ประกาศใช้ หรือจากความผิวเผินในการวาดเส้นสมมุติทางการเมืองอย่างที่เข้าใจกัน แต่เป็นสะพานเชื่อมระหว่างทั้งสองประเทศ
Photo : National Geographic
Photo : National Geographic
.. เป็นการเตือนใจว่า ประวัติศาสตร์อาณานิคมครั้งหนึ่ง สร้างรัฐชาติที่ไม่เป็นมิตรสองรัฐได้อย่างไร
.. พิธีลดธงมีต้นกำเนิดจากกองทัพอังกฤษ แต่ในปัจจุบัน พิธีดังกล่าวยังเป็นเรื่องตลกที่สนุกสนานจนน่าประหลาดใจ โดยมีการแสดงซ้ำแล้วซ้ำอีกสำหรับผู้ชมหลายพันคน ซึ่งเชื่อมโยงทั้งสองฝ่ายเข้าด้วยกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
