เรื่องของการประพฤติปฏิบัติธรรม นำกายมานั่ง ในรอยของผู้ที่มีธรรม รอยของผู้ที่ไม่มีทุกข์ รอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เดิน ยืน นั่ง นอน ไม่ต้องนึกคิดอะไร เรามาดูตัวอย่าง ในแบบที่พระท่านสอนเราให้ทำ ..นั่งนิ่งๆ อยู่เฉยๆ ขยับเขยื้อน เมื่อไหร่ก็เป็นอารมณ์ทั้งนั้น..
นั่งพับเพียบปฏิบัติธรรม กายนิ่งๆ จิตเฉย ..เอาวิญญาณหูมาฟังธรรม
นั่งพับเพียบ ทำกายตรงๆ ดึงลมหายใจลึกๆ แล้วกล่าวคำว่า “
ณ สถานสักการะนี้ ต่อเบื้องพระพักตร์ ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้าพเจ้าขอถวายสัจจะ จะประพฤติปฏิบัติธรรม ตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมด้วยกายวาจาใจ โดยเรือนกายของคุณบิดามารดาของข้าพเจ้า
.. เพื่อน้อมถวายเป็นพุทธะบูชา ธัมมะบูชา สังฆะบูชา ต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมด้วยกายวาจาใจ เป็นเวลาสามสิบนาที ขอดินฟ้าอากาศโปรดรับรู้รับแจ้งเป็นสักขีพยานแก่ข้าพเจ้า
..ข้าพเจ้าขออาราธนา แสงรัตนะธรรม ธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า โปรดหนุนนำจิตของข้าพเจ้า ให้รู้แจ้งเห็นจริงตามคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พร้อมด้วยกายวาจาใจ
ข้าพเจ้าปรารถนาขอให้กายเป็นบุญ จิตมีธรรม จิตมีแสงรัตนะธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้มีจิตเข้มแข็ง ให้มีสติปัญญาและความจำ ให้มีองค์สมาธิปัญญาเป็นธรรม ให้มีความเฉลียวฉลาดรู้แจ้งเห็นจริง ทางโลกและทางธรรมเกิดจากจิตของข้าพเจ้า ด้วยมรร ๔ ผล ๔ พระนิพพาน ๑
สาธุ พุทธัง วีนทามิ สาธุ ธัมมังวันทามิ สาธุ สังฆัง วันทา
ณ..สถานสักการะนี้ ต่อเบื้องพระพักตร์ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้าพเจ้าได้นำธาตุทั้งสองของคุณบิดามารดาของข้าพเจ้า พร้อมด้วกายบุญกายบารมี ที่ข้าพเจ้าได้สะสมมาแต่อดีตชาติ มาประพฤติปฏิบัติธรรม ตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเรือนกายของคุณบิดามารดาของข้าพเจ้า วางมือซายลงที่หน้าตัก.มารดา วางมือขวาลงที่หน้าตักบิดา
(ปร) ..จิตที่อยากจะพ้นทุกข์ ก็ต้องมีความเพียรพยายาม ที่จะกระทำให้พ้นทุกข์ อยากพ้นทุกข์ แต่จมอยู่กับโลภโกรธหลง แล้วมันจะไปพ้นทุกข์ตรงไหน อยากจะเรียนรู้เรื่องต่างๆ ที่กำ…สิ่งเราเป็นทุกข์แต่ไม่ยอมเรียนรู้ แล้วมันจะรู้ตรงไหน อยากจะมีปัญญา ที่เค้าชี้ไว้ ให้เห็นว่า ถ้าไม่มีสิ่งต่างๆมาแทรกแซงภายในจิต ปัญญามันก็เกิด
เหมือนกับจะทำอะไรสักอย่าง จะเขียน ขีดเขียนอะไร หรือ จะพูดอะไร เราตั้งใจที่จะพูดสิ่งนั้น ก็พูดไป หรือ จะเขียนหนังสือเป็นตัวอักษรอะไรก็เขียนไป แต่เวลาจะเขียนก็ไปคว้าโน้นคว้านี่ พอจะเขียนสักบรรทัดหนึ่ง ต้องใช้เวลา ตั้งนาน เพราะเราหมกมุ่นมั่น อยู่แต่เรื่องอื่น เนื่องของกรรม ก็ไปคว้ากรรม มาคิดโน้นคิดนี่เรื่อยไป แล้วเมื่อไหร่จะสำเร็จ เมื่อไหร่ จะเขียนให้เต็มหน้ากระดาษ ก็ต้องใช้เวลา เป็นวันเป็นคืน ให้เขียนเต็มหน้า
เค้าบอกให้เขียน เต็มหน้านะ เขียนอธิบายเรื่องราวในใจ เขียนให้เต็มหน้าเลย จะได้รู้ข้อความต่างๆของเรา ได้รู้ว่ากี่วัน กี่เดือน กี่ปี กี่ชาติ ถึงจะเขียนเต็ม
พอจะเขียนเสียหน่อย ก็ไปเอาไอ้โน้นไอ้นี่เข้ามา กายไม่อยู่สุข ไม่มีไม่อะไรทั้งนั้น กระวนกระวายอยู่กับเรื่องการกินการนอนเนี่ยน่ะ กังวนนี่โลกโกรธหลงบบ้าง กังวนเรื่องที่บ้าน ที่ไปที่มา คิดถึงคนโน้นบ้างคนนี้บ้าง ตัวตั้งใจเขียนให้มันเต็มหน้าซะ มันก็ไม่ต้องมาทุกข์อีกว่า โอ้ว..เราเขียนมาแค่นี้ เอ๊ะ..เค้าสั่งให้เขียนอีก มันเสียเวลาเป็นวันเป็นชาติเกิดขึ้น
เมื่อเค้าสั่งให้เขียน เราก็เขียนไป ตั้งหน้าตั้งตาเขียนของเราเต็มหน้า เค้าบอกให้นิ่งจิตเฉย จะมีปัญญา เราก็เรียนอยู่แค่นี้ ว่ามันจะทำให้มีปัญญาได้อย่างไร นิ่งไม่ได้คิดอะไร แล้วมันจะมีปัญญาได้อย่างไร ถ้าเราไม่ไปคว้าเรื่องราวต่างๆมา ละลายสิ่งต่างๆ ที่มันไหลมา ทิ้งมันให้หมด ไม่ให้มาคิดมาอ่านอะไรทั้งนั้น กายก็นิ่งเฉย ไม่โยกเยก ไม่อะไรเลย หรือ มันจะคัน หรือ ยุงจะกัด ก็ยอมตายมันไป ยังไงก็ต้องตาย ยังไงมันก็เจ็บป่วยอยู่แล้ว มันหนีพ้น เมื่อหนีไม่พ้น ก็ทนซิ ทนหนีให้พ้น ทำอย่างนี้จะหนีให้พ้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
