ตัวเราชื่อPata เกิดมามิอาจย้อน
ไปดูเนื้อนาบุญในอดีตได้รู้แต่ว่า
มีโอกาสจุติมาแว๊บเดียวในครรภ์
ผู้หญิงที่ชื่อแม่ จิตเดิมลอยละล่อง
เดิมอาจออกจากร่างเก่าเข้าร่างใหม่
ที่มีพันธะสัญญายืมชั่วคราวว่าใช้ร่าง
ตราบเท่าอายุไข ในร่างแยกเป็นจิต
และกาย ทุกวันนี้ได้ร่างมาเพื่อเป็น
ที่อยู่ของจิต ใช้เคลื่อนไหวไปเพื่อ
ดำรงชีวิตทำกิจกรรมมากมาย
ในเวลาเดียวกันก็ต้องทนุบำรุงกาย
ด้วยอาหารและกิเลสตามสมควร
ให้กายมีกำลังเป็นที่อาศัยของจิต
ที่มั่นคงแข็งแรงจึงเรียกว่า"ตัวเรา"
เรามีจิตกับกาย วันนึงกายหรือ
บ้านทรุดโทรมและผุผังจนป่วยดับ
วันสุดท้ายวินาทีที่กายดับลงนั้น
ประมาณสักไม่กี่วิ วินาทีจิตก็จะ
ออกจากกาย มามองปลงสังขาร
อาจเป็นการส่งมอบคืนซากกาย
ก่อนจิตจะแยกทางกับร่าง ด้วย
ร่างสลายได้แต่จิตไม่สลายยังคง
วนเวียนเที่ยวท่องเพราะส่วนใหญ่
ไม่ได้นิพพาน จากนั้น
จิตก็แว๊บหายไปเหมือนหนัง
ไซไฟ ตอนจิตว๊าบแว๊บทิ่งจากร่าง
นั้น หากร่างใหม่ในภพใดหารือ
บุญกรรมแต่ง รือแทนที่จิตจะ
บริสุทธิ์"พุทโธๆ"แต่จิตไปจับ
กับความคิดจดจ่อใดๆร่างที่รอ
จิตก็อาจดึงดูดจิตเขาสวมเข้า
จุติต่อไปๆอาจเป็นมนุษย์เป็น
สิ่งสาลาสัตว์ หรือเป็นสาลัมก็
ขึ้นอยู่กับจิตนั้นๆ เอาย่อๆก็เป็น
ประการละฉะนี้แล
ดังนั้น"ตัวเรา"จึงนามธรรมชั่วคราว
ที่เป็นรูปธรรมชั่วคราว ในระยะ
เวลาที่ยืมตามสัญญาเท่านั้น
เราจะเลือกให้กายพาจิตหรือ
จิตพากายไปสร้างคุณค่าหรือ
สร้างมหาวิบากกรรมก็ตามแต่
ท่านทั้งหลาย อาตมาลาไป
ก่อนละ
อย่าคิดมากเลยโยม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
