ความทุกข์ คือ ความน่าจะเป็นเสี้ยวหนึ่ง
ความทุกข์มาจากไหน?
ทุกสรรพสิ่งในความประมาณมิได้ของเอกภพ มันมีของสองสิ่งเท่านั้นจากมุมมองพระพุทธศาสนา นั่นคือ สิ่งที่เป็นไปตามการปรุง กับสิ่งที่ไม่มีการปรุง
การปรุง คือ การทำให้สิ่งอื่นเกิดขึ้น จากสิ่งที่มีอยู่รวมๆกัน
มนุษย์เราเกิดมีได้ก็เพราะมีการปรุงอยู่เรื่อย เริ่มจากเซลล์เซลล์เดียวจนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีระบบซับซ้อนหลาย ระบบ มีความรู้สึกนึกคิด
ดังนั้นหากมองในทางหนึ่ง การปรุง ที่ว่านี้ก็หมายถึง ’ธรรมชาติ‘ นี่หล่ะ
หากมองย้อนกลับไปว่าธรรมชาติเกิดมีขึ้นได้อย่างไร ในจุดเริ่มต้นของเวลา มันคือ ‘ไม่มีอะไรเลย’
มุมมองจากควอนตัมฟิสิกส์ ก็ได้พิสูจน์ให้เรารู้ว่า
Schrödinger's Cat (Picture Credit: Pinterest)
ยิ่งเรามองให้ลึกเข้าไปเท่าไหร่ ก็จะยิ่งมองเห็นความแปรเปลี่ยนมากขึ้นเท่านั้น
ยิ่งเราเข้าใกล้เท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นความไม่แน่นอนมากขึ้นเท่านั้น
สิ่งที่เรามองเห็น คือความจริงแง่หนึ่งที่เกิดจากการปรุงของสมองเราเท่านั้น เหมือนภาพที่ฉายบนกำแพง เหมือนอนุภาคที่บางครั้งมนุษย์รับรู้ว่ามันประพฤติเป็นคลื่น
Slit Experiment (Pictures Credit: Pinterest)
การปรุงมันก็คือการเปลี่ยน, มีแต่กระแสแห่งการเปลี่ยนไหลไป; นี่เรียกว่าไม่มีอิสรภาพ
หนังสือ ธรรมะเล่มน้อย ๑๑/๑๒ หน้า ๑๙
การปรุงมันคือความว่างที่ไหลไปเรื่อยตามธรรมชาติของมัน ที่ทำให้ทุกสิ่งล้วนคือความน่าจะเป็น และหาความแน่นอนไม่ได้
ผู้ที่มีจิตยึดอยู่กับ ‘ความมีตัวตน’ ในสิ่งที่ไหลไปเรื่อยจึงทุกข์ทรมาน
ความทุกข์มันว่างเกินกว่าควรจะยึดถือว่าเป็นตัวตน
หนังสือ ธรรมะเล่มน้อย ๑๑/๑๒ หน้า ๒๑
อ้างอิงหนังสือ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
