ฉันไม่ได้โกรธที่ลูกผลงานไม่ได้ดั่งใจ ปัญหาหรือสิ่งที่ฉันโกรธคือ เรื่อง time managment และ distraction ของลูก มันสะสมมาสักพักแล้ว ลูกเองก็รู้ตัวดีว่าเขาใช้เวลาไปกับ social media และ screen time มากเกินไป
ความท้าทายของฉันไม่ได้มีเฉพาะลูกอยู่ในช่วงวัยรุ่นอย่างเดียว และฉันไม่ได้เป็นแม่ปากร้ายเพราะสิ่งนี้ แต่ social media ซึ่งกำลังเป็นสิ่งเสพติดรูปแบบใหม่ มันไม่ได้ขโมยแค่เวลาของลูก แต่มันกำลังกัดกร่อนความมุ่งมั่น อดทน การจดจ่อ วินัยและตัวตนของลูกด้วย และมันอาจเป็นบ่อนทำลายความสัมพันธ์ที่ดีของเรา หรือเปล่านะ?