เรื่องสั่น นักวาดภาพผี
มีชายคนหนึ่ง เค้าวาดรูปเก่งมากโดยใช้สีน้ำ
เค้าเรียนอยู่ มหาลัยได้พักหนึ่ง และเค้าก็ออกมา เพราะมันไม่ตอบโจทย์เค้าสักเท่าไหร่
เค้าเบื่อกับการวาดรูปวิว ของธรรมชาติ และ วัดต่างๆ หรือ แม้กระทั้ง ตัวละครในรามพระเกรียน
เค้าจึงออกเดินทางไปหมู่บ้านต่างๆ ในไทยที่มีเรื่องเล่า ตำนานต่างๆ ไม่ว่าจะผี หรือ วิญญาณร้าย
เค้าฟังจากปากของคุณในหมู่บ้าน
และสร้างเป็นวาดออกมาเป็นภาพ และเขียนเรื่องให้กับภาพวาดของเค้า
และ ประมูลขายภาพโดย ใช้ทั้งภาพ และ เรื่องที่เค้าเขียน
(ภาพแลกที่เค้าวาดคือ ภาพของวัวธนู ที่ชาวบ้านชอบออกมาบอกว่ามัน เคยปรากฏตัวในเขตหมู่บ้านของเค้า ชาวบ้านเชื่อว่า มันคือของที่คนใช้คุนสัย คนก่อนทำเอาไว้ และ ตายไป)
ภาพที่สอง เค้าวาดรูปผีพรายน้ำ โดยเรื่องเล่าของคนในหมู่บ้านต่าง เชื่อกันว่า มีผีปายในแม่น้ำแห่งนี้
โดย มีเด็กเสียชีวิตเป็นจำนวนมากในแม้น้ำแห่งนี้
ภาพที่สาม ผีแม่ม่าย
ภาพที่สี ปลาขนาดยักษ์
ภาพที่ห้าผี ปอบ
ภาพที่หก ผีกระสือ
ภาพที่เจ็ด อาคารผีหลอก
ภาพที่แปด วัดอาถรรพ์
ภาพที่เก้า พญานาค
และภาพ ที่เกี่ยวกับ ปีศาจ หรือ วิญญาณร้ายต่างๆ สถานที่ ที่หน้าขนลุก
เค้าสัมผัสถึงความหน้า กลัวของสิ่งที่มองไม่เห็นและ วาดมันออกมา โดย ใส่จิตนาการที่ไม่มากจนเกินไป และ ไม่ดูการ์ตูนเลย
เค้าถึงคันไปนอน ที่หมู่บ้านแห่งนั้น รอค่อยที่จะได้พบเห็น ไม่ก็นอนในบ้านร้าง หรือ ที่ๆ คนพูดกันว่ามีวิญญาณร้าย เพื่อสัมผัสถึงความหนากลัวของจริง และ สร้างเป็นภาพในท้ายที่สุด
เค้าทำแบบนี้อยู่พักหนึ่ง เพราะนอกจากการใช้ชีวิตเพื่อหาเงินแล้ว เค้ายัง ใช้ชีวิตเพื่อหาความหมายให้กับชีวิตจองเค้าอีก
พ่อแม่เค้ารวย พี่ชายก็เก่ง น้องสาวก็เก่ง
มีคนหาเงินเข้าบ้านอย่างสบายๆ
มีหรือ เค้าจะหางานประจำทำ และ หยุดแค่หนึ่งวันต่อสัปดาห์
พ่อแม่ก็บอกว่าเอาแต่วาดรูป และ ชอบไปไหนมาอยู่คนเดียว เค้าตอบ อย่างน้อยผมก็หาเงินจากการเขียนภาพได้ พ่อ ไม่ต้องห่วงหรอก
เห็นชอบไปฟังเรื่อง จากคนอื่นแล้วมาเขียนเป็นภาพ มันจริงหรือเปล่า เรื่องเล่าก็คือเรื่องเล่าสิ
ภาพที่ ผมวาดมาจาก จิตนาการ และ องค์ประกอบจากเรื่องเล่า ที่ผู้คนเชื่อ และ เคยเห็น
ไม่ก็เคยสัมผัสมัน ภาพแต่ละชิ้น ผมทำให้เห็นถึงพลังงานบางอย่าง คนที่เคยได้ยินเรื่องเล่านี้ ถึงกับบอกว่า มันดูอาธัน พอๆ กับ รูป ของซาตาน ไม่ก็โมนานิซ่าเลย และ พระพุทธรูปเลย
คนวาดรูปสวย มีเยอะแยะ แกจะสู้พวกเค้าได้ไง มันไม่ใช้แค่วาดสวยไงพ่อ ของคนไหน ที่โดนใจ ผู้คนมากที่สุด คือผู้ชนะ
ศิลปะ มันก็คือแค่นั้นไงพ่อ
ไอ้เราก็นึกว่าจะซื้อภาพ ไว้เกรงกำไล ที่ไหนได้
ดันได้ศิลปิน มาแทน
(ความมืดที่ เงียบนิ่ง สายลมที่มาพร้อมความเงี่ยบในยามราตรี ความมืด ที่ปิดกันการมองเห็น ความรู้สึกวาดกลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น และ มองเห็น ในช่วงเวลานั้น มันน่าดึงดูสำหรับใครบางคน)
เพื่อนก็เตือนว่ามันอัตราย เพราะ แต่บะภาพที่ เค้าวาด มันดู อาถรรพ์ มาก จนมี คิดคนเห็นและได้ยินเรื่องเล่าถึงกับบอกว่า มันน่ากลัวและ ดูหลอนๆ
เพื่อนบอกให้เค้าเลิกทำแบบนี้ เพราะ มันอันตราย
อะไรที่เราไม่รู้ เราอย่าไปยุ่งด้วยดีกว่า
เพื่อนถามเค้าจะวาด ภาพแบบนี้ไปอีกกี่ภาพ
เค้าตอบ ก็จนกว่าจะสาแก่ใจแหละ
ภาพโคตรหลอน ใครจะกล้าซื้อว่ะ
ก็แล้วแต่ แต่ภาพกู มีชิ้นเดียว และไม่เหมือนใคร
และอีกอย่าง กูไม่ได้นั่งๆโง่ในห้อง แล้ววาด
ภาพกูมันมีที่มา และ เรื่องเล่าเว้ย
(อ่าน ในหนังสือ มันไม่มากพอ กูต้องการบรรยากาศ และ ประสบการณ์ )
จะไปไหม หนองคาย นครพนม ไปดู ตำนานพญานาค จากปากผู้คน อันนี้กูเห็นด้วย
วาดพญานาค เกราะสะพานไทยลาวเลย
แว๊ะวาดรูป บรรยากาศสวยๆด้วยดิ คนเห็นภาพจะได้รู้ ว่ามันคือส่วนไหน ของโลก
ภาพบรรยากาศสวยๆ ควรเก็บไว้ อีกเดียวอาจไม่เจอ ไม่ก็ ไม่เหมือนเดิม
ได้ๆ ตามคำขอ
มีคนหนึ่ง เคยกล่าวไว้ มีภาพวาดติดผนัง ไว้ก็ดี
คงมีไม่กี่คนที่หันไปมอง แค่ไม่กี่วิก็ยังดี
สมัยเด็ก พี่เคยเจอเสือสะมิง เดียวพี่เล่าให้ฟัง แดกข้าวก่อน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
