🌟ทบทวนโอวาทในอดีต : การปฏิบัติธรรม 237🌟
เมื่อใจเรายังไม่หยุดนิ่งแสงสว่างก็ไม่เกิด เมื่อแสงสว่างไม่ ๆ เกิด ก็ไม่เห็นภาพ เมื่อไม่เห็นภาพก็ไม่รู้แจ้ง เห็นไหมเราจะสังเกตได้ว่า “เราเรียนวิชชาธรรมกาย เรามาแต่ตัว มีกายยาววา หนาคืบ กว้างศอก ไม่ได้แบกตำรับตำราอะไรเลย” ไม่มีการอ่าน ไม่มีการท่อง ไม่มีจำ มาแต่ตัวมีกายและใจเท่านั้นเป็นอุปกรณ์ ห้องแล็บเราคือ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เราแค่ทำหยุดทำนิ่งแค่นั้น
เพราะฉะนั้น..เมื่อไหร่เราทำตัวของเราให้เหมือนกับหุ่นยนต์ที่ไม่มีมันสมอง เมื่อนั้นเราจะประสบความสำเร็จในการศึกษาวิชชาธรรมกาย เวลาวางใจอยู่ที่ศูนย์กลางกาย จงแค่มองเฉย ๆ แต่อย่าใช้สมอง ให้ใช้มอง ไม่ต้องมี “ส.เสือ” ข้างหน้านะ ถ้าใช้สมองระบบความคิดมันก็เข้ามา บางคนแม้แต่ความมืดที่นั่งหลับตาอยู่ยังอดจ้องไม่ได้ ว่ามันมีอะไรอยู่ในความมืด
มันก็แปลกดีเหมือนกันนะ เพราะนั่นแหละเรากำลังเผลอใช้สมองโดยไม่รู้สึกตัว แล้วเปลี่ยนจากการมองเป็นการจ้อง ระบบประสาทจะถูกรวบเข้ามาเป็นจุดเดียวกัน หัวคิ้วเหมือนติดแม่เหล็กมันจะวิ่งดึงดูดเข้าหากัน แล้วรอยย่นก็จะเกิดขึ้นที่ระหว่างคิ้วนั่นก็คือสัญลักษณ์ของการใช้สมอง ทำให้เกิดการจ้อง การเพ่ง แล้วก็ไม่เห็นอะไร ก็เห็นมืด ๆ เหมือนเดิมนั่นแหละ
ระบบของการคลี่คลายความมืดไปสู่ความสว่างนั้น มันต้องเป็นกระบวนการธรรมชาติ เราไม่อาจจะไปบังคับมันได้ บังคับกาย บังคับใจ บังคับประสบการณ์ ไม่ได้
เพราะการทำสมาธิ การทำภาวนา คือ การอยู่กับตัวเราในจุดที่สบาย เราไม่อยากได้อะไร เราอยากจะอยู่กับตัวของเราเอง นี่คือความสบายในเบื้องต้น
#หลวงพ่อธัมมชโย #ทบทวนโอวาท #วัดพระธรรมกาย #ธรรมกาย #ใจหยุด24น.
🌟รับธรรมะดี ๆ ที่เป็นประโยชน์และเป็นกำลังใจในการปฏิบัติธรรม เพื่อให้เข้าถึงความสุขภายในได้ที่นี่
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
