ที่เจ้านายต้องใจกว้างไม่ใช่เพื่อให้ลูกน้องรัก แต่เพื่อให้ลูกน้องได้ทำงาน
องค์กรหนึ่งๆนั้นจะรุ่งเรือง หรือล่มจม สาเหตุสำคัญมักไม่พ้นที่ตัวผู้นำ โดยเฉพาะที่ตัวผู้นำสูงสุดขององค์กรนั้นๆ
แม่ทัพชาญฉลาด ประมุขไม่แทรกแซง ฝ่ายนั้นจะชนะ
ซุนวู
ประโยคนี้อ่านดูก็เข้าใจได้ สมเหตุสมผล แม่ทัพต้องชาญฉลาดก็คือเก่งมาก มีฝีมือมากพอที่จะจัดการปัญหาได้ ประมุขหรือเจ้านายก็ควรจะต้องวางตัวไม่เข้าไปแทรกแซงการบัญชาการของแม่ทัพ แต่นั่นคือแค่พิจารณาตามข้อความแบบตรงไปตรงมา ถ้ามันเป็นอย่างนั้นเหตุใดเราจึงมักเห็นตัวอย่างที่ เจ้าเมืองไม่ไว้ใจแม่ทัพที่มีฝีมือแล้วสั่งปลด หรือถึงขั้นประหารแม่ทัพมาตลอดประวัติศาสตร์ หรือผู้ถือหุ้นใหญ่สั่งปลด CEO ที่มีฝีมือ ผู้จัดการทั่วไป หรือระดับหัวหน้างานอยู่บ่อยๆ
หากเราพิจารณาเพียงแต่ตามตัวอักษาแบบตรงไปตรงมาแล้วนำไปเทียบกับเหตุการณ์จริงบางเรื่องก็คงจะเกิดความสับสนตามที่ซุนวูเขียนไว้อย่างแน่นอน
แต่ตำราพิชัยสงครามซุนวูนั้นเขียนขึ้นให้เจ้าเมือง หรือผู้เป็นประมุขอ่าน อ่านเพื่อเป็นคู่มือที่ใช้ในการเป็นเกณฑ์วัดตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำสงคราม คุ้มค่าไหมที่จะทำ และจะต้องเลือกแม่ทัพแบบใดไปจัดการปัญหา และที่สำคัญให้ตัวเจ้าเมืองเองนั่นแหละมีหลักคิดสำหรับเตรียมใจพร้อมรับมือกับสถานการณ์ที่ผันแปรได้ตลอดเวลา เพราะสงครามคือสถานการณ์ที่ผันแปรได้ตลอดเวลา
"ประมุขไม่แทรกแซง" ใช่ว่าประมุขจะไม่มีอำนาจแทรกแซง เจ้าเมืองทำได้ และมีสิทธิเต็มที่ที่จะทำได้ ถ้าการแทรกแซงนั้นนำมาซึ่งผลดีต่อสงครามและด้านอื่นๆของบ้านเมือง นั่นคือเจ้าเมืองที่มีหัวคิดที่แม่ทัพจะสามารถทำงานของตัวเองได้เต็มที่ ถ้าสมัยนี้ก็เปรียบกับลูกน้องที่ต้องการเจ้านายที่เปิดพื้นที่ให้คนหนุ่มสาวได้มีพื้นที่แสดงความสามารถในองค์กร
มีเจ้าเมืองที่ไม่ได้เรื่องแต่พยายามแทรกแซงการศึกสงครามให้เป็นไปตามที่ตนต้องการก็ต้องพ่ายแพ้ เพราะแม่ทัพทำงานไม่ได้
แม่ทัพเองจะมาทำตัวดื้อด้านกับเจ้าเมือง และมองแค่ว่าตนนั้นรับศึกหนักที่เจ้าเมืองไม่เข้าใจอยู่ด้านเดียวอย่างนี้ก็ไม่ไหว เพราะเจ้าเมืองเองก็ต้องแบกรับภาระด้านอื่น เช่น การบริหารบ้านเมือง เศรษฐกิจ การทูต และอีกหลายๆเรื่อง ดังนั้นแม่ทัพเองก็ต้องมีความสามารถมากพอที่จะเข้าใจเจ้านายตนเองด้วย
แม่ทัพที่สักแต่จะรบแต่ไม่เข้าใจถึงข้อจำกัดอื่นๆของบ้านเมืองก็คงไม่ใช่แม่ทัพที่มีความชาญฉลาดเท่าใดนัก
ในประวัติศาสตร์มีแม่ทัพมากมายต้องตายอย่างอนาถ เพราะเชื่อหลักของซุนวูแบบไม่ลืมหูลืมตาดูเจตนาที่ซุนวูเขียนตำรานี้เพื่ออะไร
จากในหนังสือพิชัยสงครามฉบับหัวซานได้ยกตัวอย่างกรณีของ แม่ทัพเกอซูฮั่น ที่ต้องคอยปกป้องด่าน รับมือกับกบฏอานลู่ซาน คอยป้องกันด่านไม่ยอมออกรบอยู่ถึงครึ่งปี จักรพรรดิถังเสวียนจง (หลี่หลงจี๋) มองว่าสถานการณ์ค่อยๆเป็นต่อจึงบีบบังคับให้เกอซูฮั่นออกรบเพื่อไปปราบกบฏอานลู่ซานให้หายแค้น แถมด้วยการผสมโรงใส่ไฟของหยางกั๋วจงพี่ชายของสนมเอกหยางกุ้ยเฟย ทั้งคู่เป็นคู่ปรับกัน ไม่ว่าเกอซูฮั่นจะทำอะไรหยางกั๋วจงคัดค้านทุกประตูอยู่เสมอ
ลองดู พิชัยยุทธ์ซุนวู ฉบับหัวซาน (ใหม่ในซิล หนังสือดีน่าอ่าน) ในราคา ฿499 ที่ Shopee https://s.shopee.co.th/AUYD2JY1zX
เกอซูฮั่นไม่มีทางเลือกต้องยกทัพออกด่านไปรบกับกบฏอานลู่ซานและพ่ายแพ้ยับเยิน เมืองหลวงฉางอานแตก จักรพรรดิถังเสวียนจงต้องหนีตายไปเสฉวน หยางกั๋วจงและสนมเอกหยางกุ้ยเฟยถูกฆ่า ราชวงศ์ถังเสื่อมถอยลงนับแต่นั้น
ในมุมของซุนวู เกอซูฮั่น "ไม่ใช่" แม่ทัพที่ชาญฉลาด ที่ทำให้จักรพรรดิถังเสวียนจงไว้ใจตัวเองไม่ได้ เพราะต้องขบเหลี่ยมกับคนถ่อยอย่างหยางกั๋วจงอย่างเอาเป็นเอาตาย มีคำกล่าวว่าวิญญูชนบางครั้งก็เป็นเพื่อนกับคนถ่อยได้ ต่อจะให้ทำไม่ได้ก็ต้องตระหนักคิดให้มากในข้อนี้
ประวัติศาสตร์มีขุนนางมากมายที่รวมมือกับขันทีช่วยให้ตนเองทำงานใหญ่ได้สำเร็จมามากมาย ถ้าเกอซูฮั่นหาทางประนีประนอมกับหยางกั๋วจงได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ถังคงจะเป็นอีกแบบหนึ่ง
ด้วยเหตุนี้ซุนวูจึงกล่าวว่า "แม่ทัพชาญฉลาด" อาจจะต้องเพิ่มเป็น แม่ทำ "ต้อง" ชาญฉลาด มากพอที่จะเข้าใจภาระของเจ้านาย มากพอที่จะอยู่ในสภาวะอึดอัดใจ และมากพอที่จะให้เจ้านายนั้นล้ำเส้น
แต่ท้ายที่สุดก็ขึ้นอยู่กับตัวเจ้านายเองที่จะต้องตอบคำถามกับตัวเอง ว่าต้องการให้องค์กรไปในทิศทางไหนและต้องไปในทางไหน หากเจ้านายตอบไม่ได้ แล้วนำมาสู่ความสับสนต่อคนข้างล่าง แล้วยังโทษความผิดไปยังพวกเขาเหล่านั้น นั่นก็คงเป็นคนละเรื่องกับที่เจ้านายจะไปล้ำเส้นอะไรได้
เจ้าเมืองอยากได้อาณาเขตใหญ่แค่ไหน ไม่ใช่ปัญหาของแม่ทัพที่จะไปบอกว่าเราไปไกลได้ไกลแค่ไหน แต่คือที่ตัวเจ้าเมืองเองต่างหากที่ต้องตอบ
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
