อินเดีย เมืองคาราบัค
เมืองนี้เป็นเมืองเก่าแบบกว่าวัตถุโบราณ โบราณสถานเยอะอยู่ตอนใต้ของอินเดีย
ได้มีโอกาสไปออกบูธที่นั่นเมื่อหก เจ็ดปีก่อนไปกันสองคนกับคนจีนเขาจ้างไป
เมื่อลงจากเครื่องความรู้สึกแรกเหมือนดอนเมือสมัยก่อนแออัดไม่เป็นระเบียบ รถรับจ้างวิ่งน้อยผู้โดยสาร ค่าโดยสารเข้าเมือง500 บาทไทย ระยะทางไม่ไกลแพงไป
อากาศตอนนั้นกำลังพอดีออกจะร้อนนิดหน่อย ขนาดอากาศร้อนผู้คนนุ่งห่มส่าหรีเดินขวักไขว่เต็มไปหมด ตอนนั้นกลางเมืองกำลังทำถนนฝุ่นเยอะมาก ในเมืองเต็มไปด้วยผู้คน คนเยอะมาก ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้
ไปถึงเช็คอินเข้าพักโรงแรมที่จองไว้ ประมาณ business hotel ราคาไม่แพง อาหารเช้าดี ไวไฟแรงมาก
เนื่องจากไปถึงบ่ายแล้วต้องหาอาหารเย็นกันเองไปกับคนจีนซึ่งไม่ชอบอาหารอินเดียเท่าไหร่จึงตกลงกันไปแม็คแล้วกันแม็คที่นั่นมรแต่ไก่ ไม่มีเนื้อหรือหมู บางคนไม่กินทั้งเนื้อและหมูไก่เป็นอะไรที่กลางๆทุกคนกินได้
บ้านเขาผสมผสานหลายศาสนา อาหารจำพวกหมูเนื้อหายากแต่พอมี ส่วนใหญ่เป็นแพะ ไปอินเดียอย่าไปกินแม็คจะผิดหวังอย่างแรงสู้ของไทยไม่ได้เลยราคาพอๆกับไทย
บนถนนเสียงแตรอื้ออึงดูเหมือนทุกคันจะบีบแตรตลอดเวลารถติดยาวเหยียดไม่มีแท็กซี่มีแต่รถเมล์กับแกร็บ อูเบอร์ รถเล็กๆวิ่งเต็มถนน มอเตอร์ไซค์แซกไปมาแบบเดียวกับกรุงเทพ ต่างกันครงที่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่กลัวขนกัน ตัดหน้ากันเป็นเรื่องปกติ
แวะซื้อพวกขนมปังซาโมซ่าไว้กิน บอกได้เลว่าถูกและดีกว่าของไทยสมเป็นเมืองขึ้นอังกฤษ อาหารข้างทางที่เห็นราคาถูกกว่าไทยครั้งหนึ่ง ข้าวราดข้างทางราคา 20-30 บาท คิดจะลองกินดูแต่คนจีนที่ไปด้วยไม่เอาด้วยเขาเรื่องเยอะหน่อยกลัวไม่สะอาด บางร้านต้องกินด้วยมือ ถ้าเปรียบเทียบบ้านเราดูดีกว่าเยอะ
กลับมาพักโรงแรมเช้ามีอาหารเช้าแบบอินเดียและฝรั่ง นานสารพัดแบบกินกับแกงแพะ เราคนไทยกินได้เครื่องเทศแรงกลบกลิ่นแพะหมด มีแต่รสเค็มกับกลิ่นเครื่องเทศก็พอไปได้แต่นานดีมาก มีทั้งแบบทอดแบบย่างกรอบแล้วแต่จะชอบ ฉีกกินกับแกงดูคล้ายมัสมั่นไทยทั้งหมดแต่รสชาดต่างพอกินได้
กลางวันไปออกบูธก็มีอาหารจีนอาหารไทยขาย อาหารไทยขายดีมาก ข้าวกระเพราของเรานี่แหล่ะรสชาดเหมือนกัน
ตอนเย็นต้องหากินเองก็ขึ้นอูเบอร์ไปห้างที่ใกล้สุด การจัดเรียงร้านฟ็าดฟู๊ดเหมือนห้างในไทยเพียงมีแต่อาหารอินเดียกัยยุโรป และประเภทขนมปัง เดินไปเจอคล้าบๆข้าวหมกไก่ก็เลยลองสั่งมา บอกได้เลยที่ไทยอร่อยกว่าเยอะ ข้าวเขาเม็ดเรียวสวยแต่แข็ง มีแต่ออกเค็มๆกินไม่หมด พอดีทีนั่งใกล้ๆมีร้านขายขนมปังคนเข้าคิวยาวเหยียด ต้องลอง
ที่อินเดียกินขนมปังไม่เคยผิดหวังราคาถูกและดีกว่าของไทย พวกเหล้าเบียร์มีขายแต่ในห้างจะแยกออกมาจากซุปเปอร์ราคาพอกับไทย ถือว่าอหารการกินถูกมากกว่าไทยประมาณครึ่งแต่เหล้าเบียร์พอกัน
ต้องแวะซุปเปอร์หน่อย ที่นั่นไม่มีถุงให้ไม่มีขายด้วยต้องเอามาเองเขารณรงค์ทั้งประเทศไม่ใช้พลาสติก เราก็ซื้อได้พอหิ้วมือพรุ่งนี้เตรียมถุงมา ถ้าซื้อเบียร์สี่กระป๋องจะถือยังไงทุกคนเหมือนเตรียมพร้อมมีถุงมา
มาทำงานไม่ได้ไปเที่ยวไหนก็เดินเที่ยวชมเมืองข้างถนนไปถึงโรงแรม สิ่งที่น่าตกใจคือเจอผู้หญิงนุ่งห่มส่าหรีดูแพงมากแถมใส่ทองเท่านิ้วโป้งเดินตามถนนซึ่งมีผู้คนเบียดเสียดมากมากแต่เขไม่เดินชนกันเลย บางประเทศอย่างเกาหลีมันเดินชนกันแบบไม่แคร์เลย
ด้วยความข้องใจกลับมาโรงแรมจึงถามพวกพนักงานว่าเขาไม่กลัวหรือไงใส่ทองแบบนี้น พนักงานบอกว่ามี่นี่ถ้ามีเหตุลักขโมยจะโดนประชาทัณฑ์ คนของเขาเองจะช่วยกันจับ ตำรวจน้อยมากแถบจะไม่เห็น แม้แต่สี่แยกจราจรที่ติดขัดก็ไม่เห็นตำรวจสักคน
ที่อินเดียสินค้ายี่ห้อ ทาทา เต็มเมืองไปหมดน่าจะเป็นบริษัทใหญ่ที่ผลิตทุกอย่าง
คนอินเดียอัธยาศัยดีคุยง่ายคล้ายคนไทยแต่เขาไม่ชอบคนจีน น่าจะเคยมีเรื่องกันบ่อยถ้ารู้ว่าเป็นคนไทยจะคุยดีมาก คนที่เราไปด้วยก็เป็นคนจีนด้วย คุยกับเรามันก็เหร่ๆคนจีน
อยู่สามคืนกินนานกับแกงทุกวันจนคุ้นเคยได้เจอคนระดับเศรษฐีของอินเดียเขาแต่งตัวหรูหรามากมีบอดี้การ์ดเดินตาม คนรวยของเขาดูรวยจริงจัง คนจนก็ดูจนชัดเจนนุ่งหม่สาหรี่เก่าๆ แต่พวกวัยรุ่นไม่มีใครใส่แล้ว
ตอนขากลับนั่งเครื่องการบินไทยแต่คนอินเดียเต็มลำน่าสงสารพวกแอร์มาก กลิ่นตัวเขามีแต่เครื่องเทศ แต่เราอยู่สามคืนกินไปเยอะน่าจะกลิ่นพอกัน
เอาไว้เล่าเรื่องไปเซี่ยงไฮ้ต่อ ดินแดนที่ตนรวยใช้ชีวิตหรูหรามาก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
