26 มี.ค. เวลา 09:10 • ความคิดเห็น
เราไม่เก่ง เรายอมรับตั้งแต่สมัย
เด็กๆที่มีเพื่อนมีพ่อมีแม่มีสังคม
ชื่นชมสรรเสริญด้วยคำ”ทำลาย
ความมั่นใจด้วยความไม่ได้ดั่งหวัง”
รึเปล่าล่ะ? คงไม่ขนาดนั้นมั้ง
1
คนเกือบร้อยทั้งร้อย ก็ถูกถากถาง
ด้วยคำนั้นๆบั่นทอนกันมาทั้งนั้น
ยกเว้นเก่งบางกลุ่มก็ยอมรับว่าเก่งจริงๆ
ดีใจกับเพื่อนที่มีอนาคตดีๆ
เราเอาคำนั้นๆมาเป็น”ปม”ลบ
ในใจรึเปล่า ถ้าเอามาเป็นปมบวก
เหมือนคนบางกลุ่มเด็กๆไม่ได้เรื่อง
แต่เขาพยายามเรียนรู้ดีดถีบตัว
วันนี้เพื่อนที่เก่งๆเห็นความสำเร็จ
ยังยอมรับเลยว่า”เธอ นาย มรึง”
สุดยอดอ่ะทำได้ไง แท้จริงเลือด
ตาแทบกระเด็นเลยละ คนเราชอบ
มองกันตรงความสำเร็จไม่ต้องการ
รู้ที่มาสำเร็จก็ชื่นชมล้มเหลวก็ยี้เขา
สำคัญเรายี้เราด้อยค่าตนเอง
ด้วยรึเปล่า? คนเราเติบโตจาก
การเรียนรู้ศึกษาพัฒนาทั้งสิ้น
มนุษย์ไม่อบรมบ่มเพาะเลี้ยงดู
ออกมาก็ตาย สัตว์ออกมาก็เดิน
ก็คลานตามสัญชาตญาณแต่ไม่มี
การเรียนการศึกษาการพัฒนา
ใช้ชีวิตแบบเดิมๆจนตาย
มนุษย์ด้วยกว่าสัตว์เสียอีก
แต่ให้หลังเราเก่งเราเหนือ
เพราะเรา เรียนรู้พัฒนาอย่าง
ต่อเนื่องเสมอๆแล้วเราจะต้อง
ยอมรับว่าเราไม่เก่งจากที่เรา
ฟังเสียงดูถูกตนเองกับความ
ไม่พยายามของเรากันแน่
ฟังเสียงในหัวใหม่”คุณก็แน่
เราก็แน่ไม่แพ้ใครดอก”
โฆษณา