ในเวลาช่วงที่ไม่คิดว่าจะเจอไอดอลของตัวเองมากที่สุด l นครศรีฯ Ep.03
ในเวลาช่วงที่ไม่คิดว่าจะเจอไอดอลของตัวเองมากที่สุด
ไม่แน่คุณอาจจะได้สวนเขาที่หน้าห้องน้ำ กับ ได้ขึ้นเครื่องไฟล์ทเดียวกันก็ได้
และเราคือผู้โชคดีแต่ปากหนักคนนั้น !
ภายใน / ห้องน้ำชาย / ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น
ผลาญเวลาที่เหลือเฟือไปกับการเดินหาน้ำเปล่าราคาถูกที่สุด เรามานั่งรอเรียกขึ้นเครื่องตั้งแต่ด้านนอกยังเป็นไฟทาง จนแสงจากพระอาทิตย์เริ่มมา พนักงานสนามบินก็เริ่มประกาศเรียกขึ้นเครื่อง . . . เราไม่ค่อยชอบไปยืนต่อแถวคนแรกๆ เพื่อสุดท้ายก็ต้องไปคอยหลบคอยลุกบนเครื่อง เลยเลือกที่จะขึ้นท้ายๆหน่อย
พอเห็นแถวเริ่มสั้น เราก็แวะไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อน ไม่อยากไปใช้บริการบนเครื่อง (ถ้าไม่จำเป็น) และจังหวะที่สะพานกระเป๋าเดินเข้าห้องน้ำ ก็เจอชายเสื้อขาวพร้อมกระเป๋าสีเหลืองใบใหญ่เดินสวนออกมา . . . กระแสจิตใต้สำนึกบอกว่า “ชายคนนี้คุ้นมาก เหมือนพี่เบนซ์ไกจินทริป” . . . แต่มันเสี้ยววินาทีจริงๆ
เราทำธุระให้เรียบร้อย ออกมากะว่า “เอ้อถ้าเป็นพี่เบนซ์จริงคงอาจจะยังอยู่ๆแถวนี้ละมั่ง”
และท้ายแถวของการขึ้นเครื่อง ชายเสื้อขาวที่มือข้างนึงถือกล้องสะพายกระเป๋าใบใหญ่สีเหลือง กำลังโยกหัวตามหูฟังมาแชลอยู่
นั่นคือ “พี่เบนซ์ เดอะไกจินทริป” ตัวจริง ตัวเป็น กำลังต่อแถวขึ้นเครื่องไฟลท์เดียวกับเราอยู่ !!
วินาทีนั้น หัวใจเต้นตูมตามเข้าโซน 3-4 หน้าร้อน ใจสั่น ตัวสั่น เข้าใจสาวๆที่ เสียอาการ เวลาเจอศิลปินหรือนักร้องที่ชอบเลย อาการน่าจะไม่ต่างกัน ผิดที่ตอนนี้เราผู้ไม่เคยมีประสบการณ์เหล่านั้นมาก่อน แม่งทำตัวไม่ถูกเว้ย ไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นบทสนทนาว่าอะไร ต้องถามก่อนไหมว่าใช่พี่เบนซ์ไกิจินไหม (ก็ใช่โต้งๆ รูปลอยสัก ท่าทาง มันใช่หมดเว้ย) เราทำได้ตอนนั้นคือไปยืนต่อคิวขึ้นเครื่องก่อน เราอาศัยช่วงที่รถบินิมัสยังไม่มา ยืนคิดว่าจะเริ่มบทสนทนายังไงดี
แล้วพี่เบนซ์ ไกจินทริปคือใคร ?
ถ้าเอาแบบรวบรัดตัดตอนคือ เขาคือ “ยูทูปเบอร์ช่องเดินทางหนึ่งในไอดอลของเราและเป็นแรงบันดาลใจให้เรากล้าเดินทางคนเดียว”
ถ้าเอาแบบยาวหน่อยก็ . . . เราชื่นชอบสไตลก์การเดินทางของพี่เขา ไม่ต้องโวกเวกโวยวายเวลาไปยังสถานที่ต่างๆ ส่วนตัวคิดว่า เมื่อเราเป็นนักท่องเที่ยว หรือ เดินทาง เราควรเหลือตัวตนให้น้อยที่สุด ไม่พยายามไปตัดสินสถานที่ที่เราไป หรือ เอาตัวตนเราไปถมใส่สถานที่เหล่านั้น การนำเสนอของพี่เบนซ์จึงค่อนข้างถูกจริตเรา
เพิ่มเติมคือ แกลำดับและตัดต่อดี เพราะเรียนสายโปรดักชันมาเหมือนกัน ที่เพิ่มต่อคือ Voice Over หรือเสียงบรรยาย ที่ออกแนวปรัชญาอยู่เนืองๆ ยิ่งถูกจริตกันไปใหญ่
แม้เราจะไม่ได้ดูแกทุกคลิป แต่ที่เที่ยวส่วนใหญ่ที่เราไปก็หาข้อมูลมาจากการเดินทางของแก หรือจะว่าไปเราขโมยสถานที่จากแกมาเป็นเป้าหมายเราอยู่พอสมควร
ตัดภาพกลับมาปัจจุบัน
พี่เบนซ์ยังคงยืนฟังเพลงสุนทรีอยู่ และไม่รู้ว่ามีไอ้หนุ่มแว่นยืนใจเต้นตูมตามอยู่ข้างหลัง พยายามนึกบทเริ่มต้นการสนทนา
“พี่เบนซ์หรือป่าวครับ” / “แพลนเที่ยวไหนที่นครฯครับพี่” / “หวัดดีครับ” ฯลฯ
พอเห็นแกฟังเพลงอยู่ก็ไม่อยากขัด (จริงๆคงแค่ไม่รู้จะเริ่มยังไง เลยหาข้ออ้างไปงั้น)
ทำได้แต่แอบเก็บภาพแกไว้ แล้วไปโม้กับเพื่อนว่าได้บินรอบเดียวกับพี่เบนซ์ด้วย
รถรับส่งมา
เราก็กะ “เอ้ยมันต้องมีช่วงได้สบตากันบนรถซิ” แล้วค่อยเริ่มต้นบทสนทนา
แต่ความเป็นจริงคือ ได้สบตาจริง แต่รถคนเยอะ แถมมีน้า 2 คนแหลงใต้กันเสียงดังมากบนรถ
จบกันฝันที่แพลนไว้
โชคชะตาก็ยังให้โอกาส
เราได้ที่นั่งหลังสุดของลำ 34D สุดแบบ สุดทางเดิน คือถ้าลุกแล้วหันหลังก็คือเดินเข้าไปเม้ากับแอร์ฯได้โดยไม่รบกวนผู้โดยสารคนอื่น และพี่เบนซ์นั่ง 32D หรือก็คือหน้าเราไปอีก 2 แถว . . . ใกล้มาก แต่ก็เหมือนไกลมากเช่นกัน จะเอื้อมมือผ่าน ผู้โดยสาร 33D แล้วไปทักทาย “หวัดดีคับพี่เบนซ์” ก็ใช่เรื่อง
รอเครื่องลงนี่แหละโอกาสสุดท้าย
ระหว่างที่อยู่บนเครื่อง ใจและร่างกายที่ตื่นเต้นก็เริ่มสงบลง มีเวลาทำกิจกรรมที่ตั้งใจ คืออ่านหนังสือ เพื่อฆ่าเวลาไม่ให้ใจวุ่นวาย บวกกับแพลนไปด้วยว่าจะทำยังไงต่อดี . . . จนพบว่า ช่วงเครื่องลงก่อนที่จะจากกันนี่แหละโอกาสเหมาะ และไม่แน่แกอาจจะต่อรถเข้าเมืองเหมือนเราก็ได้ (สไตล์แกมักจะใช้รถประจำทาง แล้วค่อยไปหาสถานที่เอาข้างหน้า) ถ้าแบบนั้นได้สนทนากันยาวๆแน่ๆ (โลกสีชมพูของเราก็ถูกสร้างขึ้น)
หน้าห้องน้ำชาย
เป็นไปตามคาด พี่แกออกจากเครื่องแล้วมาจัดแจงสัมภาระอยู่หน้าห้องน้ำ ไอ้เราจะเดินเข้าไปขอแกถ่ายรูปเลยก็ใช่เรื่อง เพราะดูท่าทางแกยังยุ่งๆอยู่ เลยรอแกทำอะไรให้เสร็จก่อน พอหันมาอีกทีแกไปเข้าห้องน้ำซะแล้ว . . . จังหวะที่ออกจากห้องน้ำนี่แหละต้องทำให้ได้ . . .
และเราก็ยืนเล่นมือถือรอ แสร้งทำเป็นว่ารอเพื่อนเข้าห้องน้ำอยู่
บุญมีแต่จังหวะไม่มี
พี่แกออกจากห้องน้ำมา เดินตีขวาสุด เร็วสุด แล้วมีน้าอีก 1-2 คนเดินขั้นอยู่ กระผมนั้นรีบเดินตามด้วยสปีดเต่า แต่ไม่ทันพี่แก . . . กะว่าเอ้ยด้วยออกไปหน้าประตูต้องไปทางเดียวกันแน่ๆ สรุปว่าแกมีคนมารอรับ
จบกัลลลลล โลกสีชมพูของพ่อหนุ่มแว่นที่สร้างขึ้น
ได้แต่เดินคอตกไปหารถมินิบัสเข้าเมือง
ระหว่างที่รอรถออก ก็คิดไปเรื่อยนะ แค่ได้มีโอกาสเจอพี่แกก็โคตรบังเอิญและโชคดีมากๆแล้ว เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นในเมืองใหม่ที่ดี อย่างน้อยก็เริ่มพร้อมคนที่เรารู้จัก (แต่เขาไม่ได้รู้จักเรา) ละกัน
หวังว่าการเดินทางของพี่ทริปนี้จะสนุกนะครับ รอติดตาม
. . .
บันทึกทรงจำและเรื่องที่พานพบ ระหว่างการเดินทางคนเดียว
ใน 'นครศรีฯ' 19 - 24 .03 .2024
(นนทบุรี - ดอนเมือง - นครศรีฯ - คีรีวง - ช้างกลาง - ขนอม - เมืองคอน)
#เป็นตัวของฉัน
#นครศรีธรรมราช #เที่ยวคนเดียว #คีรีวง #ช้างกลาง #ขนอม #สิชล
#NST
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
