28 มี.ค. เวลา 13:33 • สิ่งแวดล้อม

มีดกลางป่า ชะตาขาด

เรื่องเล่าเฉียดร้อยปีก่อนยังกรุ่นในความทรงจำเสมอ แม้ผู้เล่าจะย้ำหนักหนาว่าให้ฟังเพลินๆไม่ต้องคิดมากแต่เมื่อเล่าจากรุ่นปู่สู่รุ่นพ่อก็ยังไม่เคยลดราวาศอกความตื่นเต้น...ปู่เล่าว่าสมัยเดินป่าในช่วงปิดเทอมใหญ่ที่ครูอย่างปู่ได้หยุดสอนยาวนั้นน่าสนุกยิ่งนักเพราะไปกับเพื่อนที่นิยมไพรกันทั้งก๊วน มีคราวหนึ่งเข้าป่าลึกแล้วพบมีดพร้อมฝักตกอยู่ไม่รู้ใครเป็นเจ้าของ เพื่อนปู่โดดเข้าตะครุบตั้งท่าจะชักออกมาตามประสาคนอยากรู้อยากเห็น
พรานใหญ่รีบห้ามปรามเสียงขรม บอกหยิบติดมือมาได้แต่ห้ามชัก แต่ถ้าเป็นแกๆเจอแบบนั้นจะไม่เก็บเด็ดขาด หลายคนคาใจกระทั่งรอถึงเวลาตั้งแคมป์ยามค่ำจึงสอบถามกันก็ได้ความว่า มีดดังกล่าวเป็นมีดหมอ การจะชักมีดออกมานั้นสงวนสิทธิ์เอาไว้สำหรับผู้เป็นเจ้าของเท่านั้น เมื่อถามกันให้ทั่ววงว่าเพราะอะไร คำตอบที่ได้ทำเอาแทบหงายหลังอยากจะขว้างมีดนั้นคืนกลับเข้าป่า
“จะอะไรเสียอีก...มีดหมอนั้นจะประจุเส้นผมผีตายโหงตัวที่ดุที่สุดเอาไว้ และต้องเป็นผีที่หัวหนวกตาบอดด้วย ไม่ได้หมายความว่าตอนเป็นคนมันเป็นคนพิการแต่หมายถึงเวลาตายนั้นอาจตายโดยจมน้ำตายหรือไม่ก็ผูกคอตายซึ่งเชื่อกันว่าคนตายแบบนั้นไม่รู้อะไรทั้งสิ้นตามีก็ไม่มอง หูมีก็คล้ายหูบอดคืออยากตายสถานเดียว ตามตำราไสยเวทย์ถือว่ามันจะเชื่อฟังและเห็นแต่ผู้เป็นเจ้าของๆมันแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น คนอื่นได้ไปก็ไม่ฟังแถมยังจะทำร้ายเสียอีกยกเว้นมีอาคมมากพอจะสะกดมันอยู่” พรานใหญ่พูดเนิบๆ
“ใช่แต่เท่านั้น คนที่ไม่ได้เป็นเจ้าของไม่ควรไปชักมันออกจากฝักด้วยประการทั้งปวง เนื่องจากมันถูกสร้างมาเพื่อใช้งานเฉพาะกิจที่เกี่ยวกับไสยเวทย์ หากจะชักก่อนกระทำการก็ต้องบอกกล่าว ร่ายคาถา หรือกำหนดจิตว่าจะใช้งานอะไรกัน ไม่ใช่นึกสนุกอยากจะชักมีดออกมาดูเล่นก็ทำกันไร้เหตุผล เห็นบัวท้ายด้ามมีดหรือไม่ ไอ้นั่นแหละที่เป็นสลักปิดมวลสารสารพันภายในทั้งผมมีตายโหง ดินเจ็ดป่าช้า และอีกหลายอย่างตามพิธีกรรมโบราณ”รุ่นใหญ่ว่าไปเรื่อย
งานนั้น ปู่บอกว่าคนที่เก็บมีดได้ไม่กล้าเอากลับมาด้วย ได้แต่ยกมือไหว้แล้วนำไปวางที่เก่า หากเจ้าของเขาทำหล่นไว้ก็อาจจะกลับมาค้นหาภายหลัง แต่ถ้าไปเจอคนโชคร้ายรายอื่นที่มาเก็บมันไปแล้วชักออกเพื่อลองดู ก็จะต้องไปเสี่ยงดวงกันเอาเอง เพราะมีดแบบนั้นไม่ได้มีไว้ฟันไม้หรือหั่นเนื้อสัตว์ แต่จัดมาเพื่องานอาคมโดยเฉพาะ...นั่นคือสิ่งที่ปู่สรุปให้รับรู้
โฆษณา