คงไม่กินอะไรและเตรียมความ
พร้อมที่จะทิ้งกายสังขารเพื่อออก
เดินทางไกลคงนอนอย่างมีสมาธิ
เพื่อเฝ้าสังเกตุลมหายใจจนกระทั่ง
มันดับไปเพราะเข้าใจเป็นอย่างดีว่า
การตายไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสังขาร
ที่เสื่อมสภาพแล้วจิตก็เดินทางไกลต่อไป
ยังดินแดนที่คู่ควรกับการสะสมของจิตใน
ตอนที่มีชีวิตอยู่