เราก็ไม่เคยคิดในมุมนี้มาก่อน
คนเรามองไม่เห็นตัวเองนะ ดังนั้นเวลาอยากเห็นตัวเอง ต้องไปส่องกระจก ถึงจะรู้ว่า ตัวเราเป็นยังไง
ดังนั้นเสียงวิจารณ์คนอื่น ก็คือ ภาพสะท้อนที่อื่นมองเห็นตัวเรา บางคนอาจจะไม่ชอบฟังคำวิจารณ์ ไม่ชอบคำพูดคนอื่น ที่สะท้อนด้านไม่ดีของเรา กลายเป็นหาว่า บลูลี่ ทั้งที่สิ่งที่เขาพูดมา มันก็คือ ความจริง ทักอ้วนไม่ได้ ทักว่าดำไม่ได้ ก็เห็นอยู่ว่า อ้วน ดำ แต่ห้ามพูด กลายเป็นไปว่าเขา
คำพูดคนอื่น เหมือนกระจกสะท้อนตัวเรา แต่เราจะเชื่อกระจกได้มากแค่ไหน เราก็ต้องมองกลับไปเช่นกัน ว่ากระจกที่สะท้อนมา มีคุณภาพหรือเปล่า คำวิจารณ์จะมีค่า หรือไร้ค่า ก็ขึ้นอยู่กับ คุณภาพกระจกที่สะท้อนมา
ถ้ากระจกไร้คุณ ก็ไม่ควรจะถือสา สิ่งที่เขาพูด เชื่อถือไม่ได้ ถ้ากระจก มีคุณภาพสูงมาก คำพูดเขา ถือว่าเป็นทองคำ ที่มอบให้เราเลย เหมือนที่เวลาประกวดร้องเพลง แล้วต้องมี คอมเม้นเตเตอร์ มาวิจารณ์ ชี้แนะ
เกริ่นน้ำมาตั้งนาน พึ่งจะตอบคำถาม ถ้าเราเป็นกระจก มุมมองที่เรามีให้คนอื่น คือ สิ่งที่สะท้อนคุณภาพของเรา ว่าเป็นกระจกห่วยๆ หรือ เป็นกระจกคุณภาพสูง
คนไม่เห็นตัวเอง ต้องส่องกระจก กระจกก็ไม่เห็นตัวเอง ต้องถามคนส่องเช่นกัน ภาพที่สะท้อนกลับ จึงเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่า เขาเห็นเราเป็นยังไง และเราเห็นเขาเป็นยังไง สะท้อนกันและกัน
และ ตัวเราเมื่อส่องกระจกเห็นอะไรในตัวเอง สิ่งที่ดีหรือแย่ กระจกที่ถูกส่อง มองตัวเองให้ภาพที่ดี หรือแย่ออกไป สะท้อนสิ่งที่ควรพูดหรือไม่ควรพูด
เริ่มง่วง เขียนเอง งงเองแล้ว ตอบถูกหรือเปล่าไม่รู้นะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
