ผมมักจะมีคำถามซ่อนไว้ในใจเสมอ ว่า
1. อะไรเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตของมนุษย์
2. อะไรเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุดในชีวิตของมนุษย์
ถึงแม้จะมีคำถาม ผมก็ไม่เคยหาคำตอบได้จริงๆสักที แล้วก็ไม่ค่อยที่จะเล่าให้ใครฟัง แต่รู้สึกเสมอมาตั้งแต่เด็กๆว่า เราเหมือนจะมีเป้าหมายอะไรสักอย่างที่มันสำคัญมากๆ แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร ไม่ว่าจะทำอะไรก็เหมือนว่าจะไม่จริงจังสักอย่างมาตั้งแต่เด็กๆ แต่รู้สึกอย่างเดียวว่ามันมีอะไรสักอย่างที่เราต้องรอ รอเพื่อจะทำมันให้ได้ แต่ไม่รู้คืออะไร เคยรู้สึกแบบนี้ไหมครับ
แล้วบางครั้ง เมื่อเวลาผ่านไปนาน มันจะรู้สึกขึ้นมาอีกว่า เร็วๆเข้า มันจะสายไปแล้ว มันจะไม่ทันแล้ว เร็วๆสิ มันจะแย่ลงไปทุกทีแล้วนะ เร็วเข้าไม่มีเวลาแล้ว ยิ่งอายุมากขึ้นมันก็จะยิ่งรู้สึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนมีอะไรเร่งด่วนต้องทำให้เสร็จ
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ
เรามีชีวิตเพื่อออกไปจากวัฏสงสาร หรือย่อให้มันเหลือน้อยที่สุด
โทษของการ ไม่ยอมเป็นอริยบุคคล
คือการวนเวียนไม่รู้จบ
พระพุทธเจ้ากล่าวว่า พระองค์ไม่เคยเห็นการจองจำกักขังใดจะทรมานไปกว่า การถูกจองจำกักขังอยู่ในวัฏสงสารที่แสนทรมานเจ็บปวด เต็มไปด้วยความทุกข์ร้อนรนที่สุดอีกแล้ว
เรามีชีวิต ไม่ถึง 100 ปีแน่นอน
แล้วมันจะน้อยลงไปเรื่อยๆ ในทุกวินาทีในทุกวันที่เราหลับและตื่น ไม่สำคัญว่าคุณจะจนหรือรวย มีเงินอยู่ในบัญชีธนาคารแค่ไหน ในไม่ช้าทุกสิ่งทุกอย่างจะจากคุณไป ขันธ์ 5 ของคุณจะแตกสลาย สัตตานัง จะมองหาอัตภาพใหม่ มีแค่เศษดินที่ปลายเล็บมือเท่านั้นที่จะได้อัตภาพมนุษย์หรือได้สุคติภูมิ นอกนั้นคืนเดรัจฉานเปรตวิสัยสัตว์นรก เกิดเป็นอาหารแก่งแย่งฆ่ากัน เกิดเป็นงู ตะขาบ นก หนู แมลงป่อง ไก่ หมู นับภพนับชาติไม่ถ้วน บางคราวเกิดในโลกนี้ บางคราวเกิดโลกหน้า
เราก็เปรียบเสมือนโยนท่อนไม้ขึ้นไปในอากาศ บางคราวเอาเบื้องต้นลง บางคราวเอาท่ามกลางลง บางคราวเอาบั้นปลายลง หาความแน่นอนเที่ยงแท้ไม่ได้ นี่คือความอันตรายและน่ากลัวที่สุด
ย้อนกลับไปคำถามข้างบน
1. อะไรเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตของมนุษย์
2. อะไรเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุดในชีวิตของมนุษย์
คุณคิดว่าอะไร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
