นิทานเซน เรื่อง น้ำใจ
#นิทานเซน...เรื่อง “#น้ำใจ”
ในหอพักนักเรียนแห่งหนึ่ง นักเรียนทั้งหมดกำลังนอนพักกลางวันกัน เด็กหญิงที่อยู่เตียงหมายเลข 3 กำลังแอบย่องไปที่หัวเตียงหมายเลข 1 เธอเหลือบไปที่เตียงแวบหนึ่งแล้วหยิบเอาผงซักฟอกที่หัวเตียงเทลงในกะละมังตัวเอง จากนั้นคลานขึ้นเตียงตัวเอง ไม่ลืมที่จะหันไปดูเด็กหญิงบนเตียงหมายเลข 1 อีกครั้ง เห็นเธอกำลังนอนหลับอย่างมีความสุข ท่วงท่าเหมือนเดิม
บ่ายวันต่อมา เด็กหญิงเตียงหมายเลข 3 จะซักผ้า ขณะที่เธอหยิบเอาถุงผงซักฟอกของตนขึ้นมา รู้สึกว่าหนักมือ “เป็นไปไม่ได้” ผงซักฟอกของเธอเองเหลือเพียงน้อยนิด แต่ทำไมกลายเป็นเต็มถุงขึ้นมา ทั้งมีกลิ่นหอมมากแตกต่างจากของที่เธอเคยใช้ มองดูอย่างละเอียดอีกครั้ง ไม่ผิดนี่นา เป็นยี่ห้อที่เธอซื้อใช้เป็นประจำ
ขณะที่เธอเดินออกจากห้องน้ำ ชำเลืองดูถุงผงซักฟอกของเด็กหญิงเตียง 1 ดูแฟบลงมาก เด็กหญิงเตียง 1 กำลังส่งยิ้มให้เธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอหอย..........
เวลาผ่านไป 10 ปี ในงานสังสรรค์ศิษย์เก่าครั้งหนึ่ง เด็กหญิงที่เคยอยู่เตียง 1 กับเตียง 3 บังเอิญนั่งอยู่ด้วยกัน เด็กหญิงเตียง 3 พูดกับเด็กหญิงเตียง 1 ด้วยเสียงค่อยๆ ว่า
“ขอบใจเธอมากนะ ความมีน้ำใจของเธอได้เปลี่ยนแปลงฉัน และยังสามารถช่วยชีวิตผู้อื่นไว้ได้อีกหลายชีวิต”
เด็กหญิงเตียง 1 แสดงอาการตกใจ เด็กหญิงเตียง 3 พูดต่อว่า “มีเด็กหญิงคนหนึ่งซื้อน้ำยาสระผมราคาถูกที่สุดข้างถนน แต่สุดท้ายปรากฎว่าเวลาสระขยี้แล้วไม่มีฟองเลย ถูกนักเรียนทั้งหลายหัวเราะเอา เธอเก็บหมั่นโถวมื้อเช้าไว้กินเอาตอนเที่ยง จนเธอต้องกินหมั่นโถวบูดและเพื่อนๆ ก็หัวเราะเยาะเธอว่าประสาทผิดปกติแน่ เธอใส่เสื้อกันหนาวตัวใหญ่สีดำของพ่อไปโรงเรียน เพื่อนๆ พากันหัวเราะว่าเธอเป็นตัวตลก
เธอไปที่ห้องอาหารสั่งแต่ข้าวเปล่าและขอร้องให้แม่ครัวราดน้ำแกงให้บ้าง สุดท้ายใครๆ ก็หัวเราะเยาะเธอ........เด็กหญิงไม่ได้รับความรักใดๆ ในโรงเรียน มีแต่การดูหมิ่นเหยียดหยาม หลายต่อหลายครั้งเธอกำกรรไกรไว้ในมือคิดว่าสักวันจะบุกเข้าไปแทงไม่ยั้ง.....กระทั่งพบว่าถุงผงซักฟอกของเธอถูกบรรจุจนเต็ม
“ขอบใจเธอมากที่เปลี่ยนแปลงฉันได้ และเพราะเหตุนี้ยังช่วยชีวิตไว้หลายชีวิต”
เด็กหญิงเตียง 1 รู้สึกตกใจมาก แล้วยิ้มพูดขึ้นว่า “น่ากลัวจัง ที่แท้เมื่อสิบปีก่อนฉันเกือบต้องตายไป ไม่ต้องขอบใจฉัน ควรขอบใจแม่ของฉันมากกว่า เพราะว่าตอนที่ฉันเห็นเธอขโมยเทเอาผงซักฟอกของฉันไปนั้น ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร เลยแอบโทรศัพท์หาแม่ แม่บอกว่า “ถ้าลูกมีผงซักฟอกเยอะอยู่แล้ว ลูกจะยังขโมยของผู้อื่นหรือไม่” ฉันบอกว่า “ไม่” แม่บอกอีกว่า “ถ้าลูกมีผงซักฟอกเยอะก็แบ่งให้ผู้อื่นที่เขาจำเป็นต้องใช้บ้างก็ดีนี่” เพราะอย่างนี้ฉันจึงเอาของฉันเทให้เธอไง”
เด็กหญิงเตียง 3 น้ำตาไหลอาบแก้ม
เพียงคำพูดที่ง่ายๆ สั้น ๆ และการกระทำเล็กๆ ก็เปลี่ยนแปลงชีวิตคนได้แล้ว และยังช่วยชีวิตที่อาจถูกแทงตายได้อีกหลายชีวิต รวมทั้งชีวิตตนเองด้วย
#เพื่อนกัลยาณธรรม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
