5 เม.ย. เวลา 07:04 • นิยาย เรื่องสั้น

หม้ายขันหมาก

ลมร้อนมาแรงทั่วประเทศร้อนจริงร้อนจัง ร้อนจนอิจฉาลมที่พัดโชยมาบางทีเล่นเอาหัวใจชุ่มชื่นมีข่าวดีไหมเพื่อนข้างบ้านถามหา เราเองตอบว่ามีข่าวดีมาบอกเตรียมตัวนะซื้อลอตเตอรี่ด้วยจะมีงานมงคลเราเองก็พูดไม่ค่อยถูกใจ
เพื่อนมากบอกไปว่า นอกจากฝนแล้วก็หนาวน้ำเวลาแต่งงานจะอยู่ด้วยการยืดยาวพูดล้อเล่นตามประสาคนรู้มากอากาศเร็วๆร้อนๆอย่างนี้จะสู้ไหวหรือคะ เรายังพูดมากอีกตามประสาความรู้สึกที่มันเข้ามาในใจบรรยากาศไม่น่าลงทุนเพื่อนบอก
ไม่น่าลงทุนเลยเพราะมันอึดอัดเราบอกเพื่อน คุยกันขำๆตามประสาคนสนิทกันหลายวันต่อมาเราและเพื่อนไปดูสถานที่ที่เจ้าภาพเชิญมาให้ไปเป็นเจ้าภาพงานแต่งรับขันหมากที่เจ้าบ่าวเป็นหนุ่มหล่อทางเพชรบุรีเจ้าภาพเราเป็นชาวกาญจนบุรีเลือดนักสู้ทำไร่จนร่ำรวยเป็นคนโด่งดังของคนในละแวกนั้น
มีลูกสาวสวยตัวเล็กๆ เราเห็นมาตั้งแต่ตัวเล็กตัวน้อยน่ารักเรียบร้อยเป็นเด็กดีที่โรงเรียนชมเชยเป็นจิตอาสาสวยงามเราเองคิด ลูกสาวคนเดียวพ่อแม่นิสัยใจคอดีงามใจมั่นคงดีพอรู้ว่ามีคนมาชอบมาขอแต่งปรึกษากันว่าเรียนจบปวสแล้ว อยากเรียนต่อไปหางานทำเลยดูสัก 2-3 ปีเพื่อทำบัญชีบริหารไร่
สวนของครอบครัวเราเองก็เห็นด้วยจะเกิดมาอยู่ในไร่ในสวนไม่ได้ไปดูโลกภายนอกก็ปิดโอกาสตัวเองลองสู้ชีวิตดูจะได้มีประสบการณ์ชีวิต เราไม่ได้เป็นญาติแต่เคารพนับถือกันเสมอญาติมานานหลายปีเกิน 20 ปี ตั้งแต่เด็กๆทางนี้ยังไม่เกิดได้เวลาเราเองก็ไปตามนัดมีของขวัญเป็นภาพใหม่ชุดงาม
และเงินสดเล็กน้อยอัลบั้ม 2 เล่มตั้งใจอย่างดีว่าจะได้ลูกหลานเข้ามาเป็นเขยของชาวเราสินสอด 200,000 บาท ทองคำครึ่งหาบ ไม่ถึงหาบ ไม่มีแหวนเพชรเพราะชาวบ้านเราไม่ชอบเพชรชอบทอง เป็นแหวนทองวงสวยแต่อย่างอื่นเราไม่ทราบเลี้ยงโต๊ะจีนตอนเที่ยงวันอาหารอร่อยเจ้านี้มาทำงานใหญ่ตลอด
พิธีทางศาสนาทำบุญเลี้ยงพระตั้งแต่เช้ามืด ฝ่ายหญิงทำอย่างเต็มที่แขกมามากมายเพื่อเตรียมตัวรับขันหมากอีกทีได้เวลาขึ้นมากเช้าแถวกล้วยอ้อยมาอย่างสวยงามเพื่อนๆญาติๆบุญหนากว่าข้างนับเงินตรวจสินสอดครบทุกอย่างแบ่งมาจากธนาคารยังได้กลิ่นหอมหอมอยู่เลยทองคำครึ่งหาบ
ก็จำนวน 5 บาท 1 หาบคือ 10 บาท เสียงดังขึ้นมากลางวงเวลา 11:00 น ได้ยินเสียงของพ่อเจ้าสาวบอกเราเองก็ลุกขึ้นพ่อเจ้าสาวเอาแขนโอบลูกสาวไว้ในอก ผลักคนอื่นออกไปเจ้าสาวเรียกหาเราคุณป้าหน่อย เสียงดังขึ้นช่วยหนูหน่อย เราแทบผวาเพราะฝ่ายชายเตรียมฉุดทันที มันอะไรฉันเห็นปืน
ค่อยๆพูดกันได้ไหมเดี๋ยวก็ตั้งโต๊ะแล้ว เท่านั้นแหละถาดขนมหวานหล่นลงใต้ ถุนบ้านเป็นแถว นกและสุนัขวิ่งมาก่อนอย่างดีใจ ขนมเต็มใต้ถุนบ้านเกิดอะไรขึ้นมันไม่เป็นความจริง หรือผิดพลาดทางการพูด ทางเจ้าสาวก็ดีไม่ขัดใจใคร แต่ทำไมเกิดอะไรขึ้นพ่อเจ้าสาวรีบดึงตัวเจ้าสาวเข้าไปในห้องปิดประตูเงียบ
เหลือแต่เราและพวกผู้หญิง ได้ยินแม่ของเจ้าสาวบอกคลองเรือนไม่ได้ คนไม่จริง เรางง ค่าโต๊ะจีนไม่มี ค่าสินสอดไม่ครบ ทำไมไม่พูดกันก่อน มันมัดมือชกเราไม่ยอมเราได้ยินแค่นั้นทุกอย่างเงียบกริบ เพราะอีกฝ่ายมีอาวุธ เราเองได้แต่ท่อง พุทโธธัมโมสังโฆ พุทโธธัมโมสังโฆ พูดในใจเบาๆช่างน่าสงสารเจ้าบ่าวเจ้าสาว
จริงๆ ผู้หลักผู้ใหญ่ไม่ต้องไปตรงมาก เพราะความหวาดระแวงหรือก็ไม่ใช่ เพราะอะไรไม่พูดกันประสานกันก่อนจัดงาน ถ้าอย่างนี้เราเองคิดหนีตามกันดีกว่า สร้างฐานะดีแล้วค่อยมาเยี่ยมมาถามทุกข์สุข เราคิดเรื่อยเปื่อย ไม่ได้สิ่งนี้ถ้าทำไปแล้วฝ่ายใดทรยศปันใจไปหาคนอื่นจะทำยังไง
ไม่ต้องฆ่าตัวตายหรือ อายเขาคิดนอกลู่อีกตามเคย นี่แหละนะทุกขังอนิจจังอนัตตาบังคับอะไรไม่ได้เลย เป็นอนิจจังเป็นอนัตตาเกิดความทุกข์ เราคิดในใจจะทำอย่างไรดีหนอ สักพักใหญ่ๆเราเองก็ตั้งสติค่อยๆพูดขึ้นว่า ตอนนี้ก็พอแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยววันหน้าค่อยๆคิดกันอีกที
เพราะเราก็ญาติกันทั้งนั้นนะอย่าคิดมากมายเลย อากาศมันร้อนใจก็ร้อน ถ้าใจเย็นลงสักหน่อยค่อยมาว่ากันอีกทีได้ผลตั้ง 2 ผ่อนผันเกรงใจเราเกรงใจแขกแยกย้ายกันหาทางออกด้วยการกลับบ้านจนนาทีสุดท้าย
โฆษณา