5 เม.ย. เวลา 08:52 • ปรัชญา

การทำความดี มันช่วยเราและสังคมได้จริงๆ เหรอ

นิทานปรัมปราของชายตาบอด
เรื่อง วังวนของความดี
กาลครั้งหนึ่ง ยังมีหญิงชราผู้ยากจนอยู่คนหนึ่ง
ชีวิตเธอลำบากมาก ต้องอดมื้อกินมื้อ
วันหนึ่ง เธอโชคดีได้ขนมปังอร่อยๆ มาก้อนหนึ่งจากเจ้าของร้านขายขนมปัง
เธอดีใจและมีความสุขมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ในขณะที่เธอกำลังกินขนมปังอย่างเอร็ดอร่อยนั้น จู่ๆ เธอก็ถูกกระแทกเข้าที่หลังจนขนมปังหลุดจากมือ
"เฮอะ เหม็นกลิ่นสาบคนแด่สกปรกชะมัด" ที่เสื้อคลุมของหญิงชรามีรอยรองเท้าของเอลฟ์ผู้มั่งคั่ง
หญิงชราอ้าปากค้าง น้ำตาไหลพูดไม่ออก จ้องมองก้อนชนมปังที่ตกลงพื้น เธอรีบจะหยิบขนมปังขึ้นมา
ทันใดนั้น มีรองเท้าเหยียบขนมปัง แล้วบิดขยี้มันกับพื้นดิน
"คนชั้นต่ำแบบพวกแก ไม่ต้องกินอะไรหรอก แล้วก็รีบๆ ตายกันไปได้แล้ว" เอลฟ์มองด้วยหางตา
ทันใดนั้น เอลฟ์ก็ถูกกระแทกอย่างแรงจะกระเด็นล้มลงไป
เอลฟ์หันมองไปด้วยความเดือดดาล
เขาเห็นออร์คตัวใหญ่ กำลังประคองหญิงชราให้ลุกขึ้น
"เจ้าเป็นถึงเอลฟ์ผู้สูงส่ง ทำไมถึงทำตัวน่ารังเกียจเช่นนี้ หญิงชราคนนี้ไปทำอะไรให้เจ้า เจ้านี่มันเป็นขยะสังคมชัดๆ"
เอลฟ์โกรธจนหูแดง เงื้อมือร่ายเวทย์มนต์
"เจ้าต่อต้านข้ายังไม่พอ แถมยังกล้าด่าข้าอีกเจ้าพวกชั้นต่ำ ตายซะเถอะ"
ลำแสงพุ่งทะลุตัวออร์คหนุ่ม เขาล้มลง และในขณะที่กำลังจะตาย ภาพจรงหน้าที่เห็น คือหญิงชราที่ถูกขยี้ศีรษะอย่างเหี้ยมโหด
ออร์คเศร้าสลดกับภาพที่เห็นตรงหน้าแล้วสิ้นสติไป
จู่ๆ ออร์คหนุ่มก็รู้สึกตัวอีกครั้ง และพบว่าจนเองอยู่บนเตียง
เขานึกว่าตนเองฝันไป
ในขณะที่เดินอยู่ในเมือง เขาเจอกับหญิงชรา และเอลฟ์เหมือนในฝัน เขาเข้าไปช่วยหญิงชรา และถูกเอลฟ์สังหารอีกครั้ง
เขาตื่นขึ้นมา บนที่นอนดังเดิม ในเวลาเดิม
"อ่า สิ่งศักสิทธิ์ใดก็ตามที่จะประทานบททดสอบนี้มาให้ข้า
ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ช้าก็จะช่วยหญิงชรา
ข้าจะยืนหยัดอยู่ในความดีงาม"
ออร์คช่วยหญิงชรา ครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ก็ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงชะตาได้
ออร์คถูกสังหาร หญิงชราก็ตาย
ออร์ครู้สึกสิ้นหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"อา หรือว่าสิ่งที่ข้าทำนั้น มันไร้ประโยชน์
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้สักครั้ง หรือข้าต้องปล่อยเรื่องนี้ไปตามชะตากรรม"
ออร์คตัดสินใจช่วยหญิงชราเป็นครั้งสุดท้าย
เอลฟ์กำลังจะสังหารเขาอีกครั้ง
เขาหลับตา และรอรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น
เขารอ แต่ก็ไม่เกิดอะไร
เมื่อเขาลืมตา เอลฟ์หนุ่มก็นอนกองอยู่ที่พื้น
แม่มดผมเงินตาสีม่วง ยืนอยู่ตรงนั้น
"ข้าดีใจเหลือเกินที่ยังมีคนดีเช่นท่านอยู่
ความกล้าหาญ และความเสียสละของท่าน ทำให้เราตัดสินใจจัดการกับเอลฟ์ขุนนางน่ารังเกียจตนนี้
ถ้าทุกคนเป็นอย่างท่าน โลกนี้คงจะน่าอยู่กว่าปัจจุบันเป็นแน่"
ออร์คได้ยินดังนั้นก็ร้องไห้ออกมา
หญิงชราได้รับความช่วยเหลือ
และเขาก็ยังคงทำความดี ยึดมั่นในสิ่งที่ถูกต้องต่อไป
นิทานเรื่องนี้ไม่ต่างอะไรกับสังคมปัจจุบัน
คนดีๆ หลายคนทำความดีกลับเดือดร้อน
บางคนเลยทำเป็นไม่เห็น อยู่เฉยๆ สบายกว่า
แต่สิ่งนั้นมันกลับทำให้สังคมแย่ลงเรื่อยๆ
ในขณะเดียวกันบางคนทำดี ก็ไม่เห็นได้ดี ไม่รู้ทำไปทำไม
พอไม่มีคนทำ ก็ไม่มีใครเห็นตัวอย่าง พอไม่เห็นตัวอน่างคนอื่นๆ ก็เลิกทำไปด้วย
ตัวอย่างที่ดี มีมากพอ และยาวนาน
สิ่งนี้เท่านั้นที่จะเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นอยากทำดี ให้สังคมทำสิ่งดี และเปลี่ยนโลกไปในทางที่ดีนั่นเอง
โฆษณา