ผมจะเฝ้ารอฆาตกรที่ร้านหนังสือแห่งความทรงจำ by ช็องมย็องซ็อบ
.
234 pages
.
ซื้อมาอ่านเพราะชื่อเรื่องมีคำว่า 'ร้านหนังสือ' เป็นพวกชอบฟัง ชอบอ่านเรื่องเล่าเกี่ยวกับหนังสือของคนอื่นตามประสาคนอ่านน้อยอย่างเรา (ถึงแม้จะลงเอยที่ไม่รู้จักหนังสือที่เขากล่าวถึงในเรื่องเลยก็ตาม) นิยายที่พูดถึงหนังสือมักทำให้เราอยากจะต่อยอดไปหาอ่านหนังสือเล่มที่ถูกอ้างอิงถึงในเล่ม บางครั้งก็รู้จักปลาบปลื้มใจที่ฉันรู้จักหรือเคยอ่านหนังสือเล่มนั้น ทำให้รู้สึกทึ่งว่ากว่าจะสำเร็จออกมาเป็นรูปเล่ม คนเขียนต้องทำงานหนักในการหาข้อมูลขนาดไหน (บิเบลีย เป็นต้น)
.
และอีกสาเหตุหนึ่งก็คือความเป็นนิยายสืบสวนสอบสวน ฆาตกรรม แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ชอบนิยายที่ฆาตกรไม่มีแรงจูงใจในการปลิดชีวิตคน แค่ 'ฆ่า' เพราะอยาก 'ฆ่า' (อันนี้ชอบนึกไปถึงเวลาเห็นข่าวฆ่าคน แทงคน ขับรถชนดะในญี่ปุ่น ที่หลายครั้งมักได้คำตอบจากคนทำว่า ทำไปเพราะอยากฆ่าคน เพราะสำหรับเรามันบ้าบอสิ้นดี มีสิทธิ์อะไรไปช่วงชิงลมหายใจคนอื่น อยากฆ่านักก็เอามีดแทงคอตัวเองไป๊!)
.
ชอบความลูกเล่นหลอกล่อให้เราพลอยปักใจเชื่อไปตามคนที่โชเซจุนไปตามสืบ พูดถึงบ้านที่มีชั้นใต้ดิน เอ้อ หมอนี่มีสิทธิ์ใช่นี่หว่า เพราะนักล่าจัดการศพในชั้นใต้ดิน อืมมมม... พ่อหนุ่มท่าทางเหมือนโอตะดูไม่น่าใช่สุด เพราะดูแล้วเป็นแค่พวกโรคจิตชอบดูคลิปโป๊ เอ๊ะ แต่โชเซจุนถ่ายรูปติดสนัฟฟิล์มมาด้วยนิ ฯลฯ
.
พูดถึงพาร์ตแก้แค้นของยูมย็องอู (ที่ฉันอ่านว่าอูยองอู พร้อมเสียงแนะนำตัว "ชื่อของฉันไม่ว่าจะอ่านตามตรง หรืออ่านกลับด้านก็เป็นอูยองอู” ลอยเข้าหัวทุกครั้งที่เห็นชื่ออาจารย์) สำหรับเรา มันเป็นการแก้แค้นที่ออกจะเว่อร์วังไปนิด (ถึงแม้จะดูสาสมกับสิ่งที่อาจารย์แกประสบมาก็เหอะ) อดนึกสงสัยไม่ได้ว่า สร้างขึ้นมาได้ยังไง ออกแบบยังไง ใครสร้าง มีใครคัดค้านการกระทำนี้ไหม
.
และสำหรับเรา เนื้อหาของเล่มจบลงตั้งแต่การล้างแค้นสำเร็จ บทสุดท้ายไม่ใส่มาก็ไม่ติดค้างใดๆ
.
.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
