18 พ.ค. เวลา 02:15 • นิยาย เรื่องสั้น

รีวิว ยืมชื่อฆ่า

ผู้เขียน ชิโมมุระ อัตสึชิ
ผู้แปล ดนูรัตน์ ทุ่งบูรพา
สำนักพิมพ์ ไดฟุกุ
โอยามะ มาซาโนริ จะเป็นชื่อตัวละครชื่อเดียวตลอดทั้งเรื่อง
เกิดคดีฆาตกรรมสังหารโหดเด็กหญิงวัย 6 ขวบ คนร้ายเป็นเยาวชนอายุ 16 ปี ตามกฎหมายห้ามเปิดเผยชื่อฆาตกรที่เป็นเยาวชน ทำให้เกิดการเรียกร้องจากสังคม โดยเฉพาะในโลกออนไลน์ให้เปิดเผยชื่อฆาตกร จนกระทั่งนิตยสารข่าวรายสัปดาห์ได้เปิดเผยชื่อฆาตกรคือ โอยามะ มาซาโนริ
ส่งผลให้โอยามะ มาซาโนริ ที่ชื่อ-สกุลเดียวกับฆาตกรพลอยเดือดร้อนไปด้วย เช่น นักเรียนมัธยมปลายได้โควต้านักกีฬาฟุตบอลของมหาวิทยาลัย แต่กลับโดนถอดชื่อออก หรือคนที่กำลังหางานทำก็ไม่มีใครรับเข้าทำงาน หรือเวลาแนะนำตัวว่าชื่ออะไร คนก็มักจะมองด้วยสายตาแปลกๆ จนบางครั้งลามไปจนถึงขั้นขายของไม่ได้
เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างเริ่มจะดีขึ้น เพราะคนเริ่มลืมคดีฆาตกรรมนั้น
สุดท้ายทุกอย่างที่ว่าเริ่มดีขึ้นก็พังทลายลงในเวลา 7 ปี เพราะโอยามะ มาซาโนริพ้นโทษ กลับมาใช้ชีวิตในสังคมเหมือนเดิม
สังคมมีคำถามและโจมตีว่าทำไมก่อเหตุอุกฉกรรจ์ขนาดนี้ถึงติดคุกเพียง 7 ปี ทำให้ชื่อโอยามะ มาซาโนริ กลับมากระฉ่อนอีกครั้ง
เหล่า โอยามะ มาซาโนริ ทนไม่ไหวต้องรวมตัวกันก่อตั้ง “ชมรมเหยื่อชื่อ-สกุลเดียวกัน โอยามะ มาซาโนริ” และอยากตามหาตัวคนร้ายตัวจริงเพื่อเปิดเผยใบหน้า สมาชิกชมรมมีอยู่ 10 คน บางคนมีอุดมการณ์เดียวกัน แต่บางคนกลับไม่ใช่ เพราะในใจมีสิ่งแอบแฝงเพื่อหวังผลบางอย่างจากการเข้าชมรมนี้
ท้ายสุดทุกคนในชมรมจะร่วมกันหาคนร้ายตัวจริงและเปิดเผยใบหน้าได้หรือไม่ติดตามในยืมชื่อฆ่า
เห็นชื่อเรื่องและคำโปรยก็เตรีมใจในการอ่านไว้แล้วว่าต้องมีสมาธิในการอ่านอย่างมาก เพราะทั้งเล่มคือชื่อ โอยามะ มาซาโนริ ต้องจำลักษณะเด่น บุคคลิกของแต่ละคนให้ได้ แม้จะบอกว่าชมรมมี 10 คน แต่จริงๆ แล้วในเรื่องมีมากกว่า 10 คน
เริ่มแรกที่อ่านตอนต้นเล่มจับไม่ได้ว่ามี โอยามะ มาซาโนริ โผล่มากี่คน อ่านรื่นไหลมากคิดว่ามีคนเดียว มาจับได้ตอนก่อนก่อตั้งชมรม
ความอ่านยากของเรื่องนี้อีกอย่างคือตัวละครที่ชื่อเดียวกัน มีอายุใกล้เคียงกับฆาตกร และมีการสร้างตัวละครบางตัว เพื่อมาหลอกให้เข้าใจผิด อีกทั้งมีการเล่าเรื่องย้อนกลับไปในอดีตของฆาตกรได้อย่างแนบเนียน
ท้ายเรื่องที่ว่าเนื้อเรื่องคลี่คลายแล้ว กระจ่างสุดๆ (แต่ก็ยังปวดหัว) มันยังไม่สุดจริงๆ ให้ความรู้สึกเหมือนดูหนังจบ เพลงขึ้นละ แต่มีท้ายเรื่องอีกนิด ตรงนี้แหละจะเฉลยว่าใครคือฆาตกรตัวจริง ถึงแม้ว่าจะเฉลยแล้วก็ยังกุมขมับอีกรอบว่าหมายความว่าไง อ่านพลาดตรงไหน ต้องเรียบเรียงข้อมูลทั้งเล่มที่ได้รับมาถึงจะเข้าใจว่า อ่อ ตรงจุดนี้ที่บอกเป็นนัยๆ จุดนี้ที่ลวงให้คนอ่านเชื่อ เป็นหนังสือที่อ่านได้มึนและงงมาก แต่สุดท้ายจะเข้าใจว่าทำไมถึงชื่อเรื่อว่ายืมชื่อฆ่า ไม่ใช่แค่ชื่อแต่ยังยืมตัวตนด้วย
โฆษณา