ความสามารถที่ทุกบริษัทต้องการในอนาคต คือ อะไร
สภาเศรษฐกิจโลก( The world economic forum,WEF) ได้จัดลำดับทักษะการทำงานที่จำเป็นต่อองค์กรทั่วโลก 15 อย่างแห่งปี 2025 ดังนี้
- 1.การคิดและปฏิรูปเชิงวิเคราะห์
- 2.การเรียนรู้ด้วยตัวเองและกลยุทธ์ในการเรียนรู้
- 3.การแก้ปัญหาขั้นสูง
- 4.การวิเคราะห์เชิงวิพากษ์
- 5.ความคิดสร้างสรรค์ แปลกใหม่และพลังการขับเคลื่อน
- 6.ความเป็นผู้นำแรงอิทธิพลต่อสังคม
- 7.ความสามารถความเข้าใจความคล่องแคล่วในการใช้เทคโนโลยีเทคโนโลยีเทคโนโลยี
- 8.เทคโนโลยีการออกแบบและโปรแกรมโปรแกรมมิ่ง
- 9.ความสามารถในการฟื้นฟูตนเองสำรวจความเครียดและความยืดหยุ่น
- 10.ความสามารถในการอนุมานทักษะการแก้ปัญหาพัฒนาไอเดีย
ที่เหลือไปหาอ่านกันเพิ่มเติม
หากเราร้องแบ่งประเภทของทักษะเหล่านี้ดูจะเห็นได้ชัดว่าทักษะการแก้ปัญหาสำคัญเป็นลำดับต้น
จะพบว่าความสำคัญนี้คือการค้นพบปัญหา -การนิยามปัญหา-การแก้แก้ไขปัญหา นั่นเอง
ยกตัวอย่างเช่นหากพบกับคำถามว่า
“ ลองเล่าว่าคุณตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่เรื่องมากมากที่สุดเท่าที่เคยเจอได้อย่างไรบ้าง”
ถ้าเป็นคนที่ได้รับคำถามทำนองนี้อาจจะเริ่มต้นด้วยประโยคที่ว่า “ ลูกค้าที่ฉันเคยเจอคือ…”
ซึ่งอันที่จริงแล้วจะต้องพิจารณา ตามลำดับขั้นตอนก่อนว่า “ลูกค้าที่เรื่องมากคือลูกค้าแบบไหน“
จะเป็นการดีกว่าหากสามารถให้คำนิยามสั้นสั้นของส่วนนี้ก่อนในขณะที่พูดก็ควรคิดไปด้วยว่า “ทำไมจึงเป็นเช่นนั้นได้นะเป็นเพราะปัญหาของสินค้าหรือเปล่าหรือเป็นปัญหาด้านด้านการบริการหรือภาพลักษณ์ขององค์กรกันแน่” เป็นต้น
แทนที่จะโฟกัสเรื่องการแก้ปัญหากรณีใดกรณีหนึ่งอาจจะต้องลงลึกไปถึงองค์รวมของปัญหาทั้งเหตุผลเหตุผลที่ทำให้ลูกค้าเรื่องมากไปจนถึงการปรับปรุงระบบเพื่อป้องกันการเกิดปัญหาเดิมซ้ำ
เราจำเป็นต้องวางมุมมองของตัวเองไว้ไกลๆไม่ใช่วางไว้ใต้เท้าของตัวเอง
หากเราคิดอย่างง่ายว่าจะแข่งขันกับคนอื่นด้วยคุณสมบัติ ที่เหนือกว่า อย่างไรคนที่คุณสมบัติเหนือกว่าเราก็จะต้องมีอยู่แล้วหรือถ้าคิดว่าจุดเด่นของตัวเองคือเทคนิคและทักษะ เฉพาะทาง ไม่ว่าเราจะโดดเด่นแค่ไหนแต่สักวันก็ต้องมีคนที่โดดเด่นกว่าเราโผล่มาแน่นอนและหากเป็นอย่างนั้นเราก็ต้องกายเป็นผู้ไล่ตามอย่างรีบร้อนอยู่ตลอดเวลาองค์กรตามนักแก้ปัญหาและต้องการบุคลากรที่สามารถวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาได้ด้วย
ตัวเราค้นพบปัญหาอะไร สาเหตุของปัญหานั้นคืออะไร และเราแก้ไขมันด้วยวิธีใดบ้าง หากเรามัวแต่โฟกัสกับผลลัพธ์สุดท้ายโดยไม่ได้ลงแรงกับการคำนึงถึง “ การค้นพบปัญหา ” หรือ “ การนิยามปัญหา” สักเท่าไหร่ องค์กรก็จะกลับไปพิจารณาว่ามีความจำเป็นต้องรับคนเข้าทำงานจริงหรือเพราะในองค์กรเรามีคนทำงานเก่งมากพออยู่แล้ว เนื่องจากการทำสัญญาจ้างพนักงานระยะสั้นหรือหาเอเจนซี่มาช่วยก็อาจเติมเต็มได้เหมือนกัน
สำหรับองค์กรการจ้างพนักงานเต็มเวลาถือเป็นการลงทุน ต้องรับมือกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นฉะนั้นจึงจำเป็นต้องเรื่องอย่างละเอียดถี่ถ้วนเพื่อให้ได้มันสมองที่สามารถบรรลุคุณค่าและความสำเร็จในระยะยาวการลงทุนเดียวที่ไม่อาจยอมแพ้ได้ในสถานการณ์เศรษฐกิจอันไม่มั่นคงเช่นนี้คือการได้เจอกับนักแก้ปัญหาและนี่คือเหตุผลที่เราต้องเป็นนักแก้ปัญหาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ
ประเด็นสำคัญจริงๆนั้นไม่ใช่เพราะสิ่งที่มีอยู่แล้วล้าหลังหรือจำเป็นต้องมีสิ่งที่ใหม่กว่ายอดเยี่ยมกว่าอะไรขนาดนั้นแต่คือสิ่งสำคัญที่ว่าเรากำลังแก้ปัญหาอะไรอยู่มากกว่าถ้าหากว่าวิธีการแบบเดิมยังใช้แก้ปัญหาได้ดีอยู่แต่กับรู้สึกว่าเป็นวิธีที่ล้าสมัยแล้วก็นั่นอาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าของผู้ที่สร้างมันมาเองคนเดียวก็ได้ด้วยความที่เหมือนเดิมมาโดยตลอดจึงทำให้คู่คิดรู้สึกกดดันว่าต้องติดต่อกลับมามนุษย์ต่างดาวเพื่อคิดค้นสิ่งใหม่มาให้ได้
จึงควรโฟกัสที่คน (บุคลากร, ผู้บริโภค, ผู้ใช้งาน และผู้ซื้อ)
อยู่เสมอการทดลองทำที่นอกเหนือจากการคิดว่าปัญหาที่เจอตอนนี้คืออะไรสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหานั้นคืออะไรแล้วเราต้องแก้ไขปัญหานั้นอย่างไรเป็นการทดลองเพื่อความพอใจส่วนตัวของผู้กระทำทั้งสิ้น
บางส่วนของหนังสือแด่วัย 30 ผู้คิดมาก - คิมอึนจู
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
