28 เม.ย. เวลา 09:38 • ความคิดเห็น
การไม่รู้นั้นเป็นการจุดประกายของการไม่ต้องการการยอมรับของสังคม มีความสำคัญคือต้องการความสงบ ไม่อยากยุ่งกับใคร หรือหนี ข้าพเจ้าไม่รู้แบ่งเป็นสี่นัยคือ
๑.ไม่รู้จริงๆ เพราะเราไม่ใช่พระสัพพัญญูจะได้รู้แจ้งแทงตลอดทุกเรื่อง
๒.เราอาจจะรู้แต่ไม่อยากตอบ ไม่อยากแสดงออกว่าเรารู้
๓.เป็นการปฏิเสธที่หนีสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หนีการทำผิด ไม่อยากรับผิดชอบ
1
๔.ถ้าเป็นเรื่องการปฏิบัติธรรมจะมีขั้นเริ่มเป็นของจริงนิ่งเป็นใบ้ ของพูดได้ไม่ใช่ของจริง เราจะเห็นโทษของการพูด เกรงว่าพูดแล้วจะขาดทุน ถ้าถามก็จะตอบ ไม่ถามก็ไม่ตอบ พอใจที่จะอยู่แบบโง่ๆ โลกแคบคือไม่รู้ สุดท้ายเราก็พอใจในความสงบ
1
โฆษณา