Not seen Not known
สิ่งที่ทรงคุณค่าเหลือคณานับ เรากลับมองไม่เห็น กลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่าที่สุด และไม่ต้องการ
ทำไมคนเราถึงมองสิ่งสำคัญที่สุดเป็นความธรรมดาที่สุด ก็เพราะอวิชชา ความไม่รู้นั่นเอง
ไม่รู้ว่าสำคัญ ไม่รู้ว่าทรงคุณค่า ไม่รู้ว่าเป็นสิ่งดี ไม่รู้ว่าต้องนำมาใส่ใจ ไม่รู้ว่าต้องปฏิบัติตาม
วิชชาตัวเดียว ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกกลายเป็นสิ่งโง่งม พยายามดิ้นรนหาทางกำจัดเวลา เช่น
พอมีเวลาก็หาอย่างอื่นมาฆ่าเวลา
ทำไมหรือ? เวลามันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรือ?ถึงต้องฆ่ามัน
อยู่เฉยๆ นั่งเฉยๆ นอนเฉยๆ ใกล้ชิดกับเวลา ณ เวลานั้น ไม่ดีหรือ? ทำไมต้องหาอย่างอื่นทำ?
ปัจจุบัน หรือ เวลาณตอนนี้ มันสำคัญแค่ไหนทำไมคุณถึงไม่รู้?
ก็เพราะอวิชชาเป็นเครื่องกัน ทำให้มองไม่เห็น ตัณหาเป็นเครื่องผูก ทำให้พ้นจากมันไปไม่ได้
เราเกิดมา มีเวลาอยู่บนโลกนี้ และเวลานั้นก็มีจำกัดซะด้วย ทำไมถึงคิดว่ามันไร้ประโยชน์ เวลาเหล่านั้น ไร้ประโยชน์จริงหรือ? เพราะอะไรถึงคิดว่าไร้ประโยชน์
ก็เพราะทุกคนไม่เคยได้ยินคำสอนของผู้รู้ผู้ปัญญาและพระอริยเจ้าทั้งหลาย ที่ท่านตรัสว่า เราเกิดมา เพื่อปฎิบัติตนให้พ้นทุกข์ (รู้ทุกข์ สมุทัยนิโรธมรรค)
เราเกิดมา เพื่อนำเวลาที่ได้รับนี้ มาใช้ เพื่อตนเอง
ต่อเมื่อใช้เพื่อตนเองได้ครบสมบูรณ์แล้ว ก็เท่ากับว่าได้สร้างผลประโยชน์มหาศาลให้แก่โลกใบนี้ ให้แด่สรรพชีวิต มิใช่เราเพียงผู้เดียว
การทำเพื่อตนเอง คือการทำเพื่อผู้อื่น
การรักตนเอง คือการรักผู้อื่น
หากไม่เชื่อ ให้ลองนึกเหตุดังนี้
ชายคนหนึ่ง ไม่รักตนเอง รักแต่ผู้อื่น เมื่อคนที่เขารักกำลังจะตาย เขาจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อคนคนนั้น อาจจะฆาตกรรมผู้อื่น อาจจะทำร้ายผู้อื่น เพื่อให้คนที่ตนรักนั้นรอด
กลับกัน ชายอีกผู้หนึ่งรักตนเอง เห็นคนสำคัญที่สุด
วันหนึ่ง มีคนบอกว่า ถ้าเขาฆาตกรรมหมู เขาจะได้รับเงินทองและยศถาบรรดาศักดิ์ทั้งหมดบนโลกนี้
ชายคนนั้นที่รักตัวเอง จึงตอบว่า ไม่ เพราะหากเขารักตนเองแล้ว เขาจะไม่มีทางทำให้ตนเองต้องแปดเปื้อนไปด้วยสิ่งสกปรกเช่นการคร่าชีวิตผู้อื่น
เมื่อเป็นเช่นนี้ หมูที่กำลังจะถูกฆ่าก็ได้รับประโยชน์ไปด้วย คือรอดจากความตาย
แค่นี้ก็เห็นแล้ว ว่าทำเพื่อตนเอง เท่ากับทำเพื่อผู้อื่น ทั้งหมดคือเรื่องเดียวกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
