บทความ Blockdit ตอน ลีกวนยูสร้างชาติอย่างไร ตอน 14 ต้าน ‘หมีโซเวียต’ หรือต้าน ‘มังกรจีน’?
ลมตะวันออกเปลี่ยนทิศ
เติ้งเสี่ยวผิงเดินทางไปสิงคโปร์ครั้งแรกในปี 1920 ระหว่างการแวะพักสองวันก่อนเดินทางต่อไปฝรั่งเศส ในวัยสิบหก เขาเป็นหนึ่งในนักศึกษา 84 คนจากเสฉวนไปฝรั่งเศสเพื่อทำงานและเรียน เรือของเขาหยุดแวะสิงคโปร์สองวัน 58 ปีให้หลัง เขามาเยือนที่นี่อีกหน
มันเป็นเดือนพฤศจิกายน ปี 1978 ประเทศสิงคโปร์มีอายุเพียง 13 ปี (นับจากวันที่ตั้งเป็นประเทศอย่างเป็นทางการ)
แต่เติ้งเสี่ยวผิงตั้งใจไปเยือนสิงคโปร์ด้วยเหตุผลอื่น ก่อนหน้าไปสิงคโปร์ เขาเยือนกรุงเทพฯและกัวลาลัมเปอร์ เขาต้องการโน้มน้าวใจประเทศอาเซียนให้เข้ากับจีน ต่อต้านโซเวียตลูกพี่ของเวียดนาม
เติ้งเสี่ยวผิงพบลีกวนยูครั้งแรก 1978
เติ้งเสี่ยวผิงคาดว่าเขาจะเห็นสิงคโปร์เป็นเมืองเล็กๆ ล้าหลัง แต่ตรงกันข้าม สิ่งที่เขาเห็นคือเมืองที่ต่างจากที่เขาเคยเห็นเมื่อ 58 ปีก่อน สิงคโปร์เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากดินเป็นดาว จากเหวเป็นฟ้า มันเป็นการเดินทางที่ลีกวนยูบอกว่า “เปิดตาเติ้งเสี่ยวผิง”
ทันใดนั้นเติ้งเสี่ยวผิงก็ต้องการรู้ว่า สิงคโปร์ทำได้อย่างไร
ปีนั้นเติ้งเสี่ยวผิงอายุ 74 กลายเป็นผู้นำจีนหลังจากโค่นแก๊งสี่คน และต้องรับผิดชอบอนาคตของจีนที่ดูมืดมน
ลีกวนยูต้อนรับเติ้งเสี่ยวผิงอย่างอบอุ่นที่สนามบิน ปายา เลบาร์ (ตอนนั้นสนามบินสิงคโปร์ยังไม่ได้ย้ายไปที่ชางงีเช่นวันนี้) เติ้งเสี่ยวผิงก้าวลงจากเครื่องบินโบอิ้ง 707 เดินผ่านกองทหารเกียรติยศ นายกรัฐมนตรีสิงคโปร์พาผู้นำจีนไปที่ Istana Villa บ้านพักแขกเมืองที่ทำเนียบ Istana
เติ้งเสี่ยวผิงบอกลีกวนยูว่าดีใจที่ได้มาเยือนสิงคโปร์ครั้งนี้ สิงคโปร์เปลี่ยนไปจากที่เขาเคยมาเยือนเมื่อ 58 ปีก่อนมาก เขาแสดงความยินดีต่อลีกวนยูที่พัฒนาประเทศได้ดีขนาดนี้ บอกว่า “คุณมีเมืองที่สวยงาม อุทยานนคร”
ลีกวนยูกล่าวขอบคุณ เอ่ยว่า “อะไรก็ตามที่เราทำ คุณสามารถทำได้ดีกว่า เพราะพวกเราเป็นเพียงลูกหลานของชาวไร่ชาวนาที่ไม่ได้รับการศึกษาในโรงเรียนจากตอนใต้ของจีน คุณมีปัญญาชน มีนักวิทยาศาสตร์ คุณมีผู้เชี่ยวชาญ”
เติ้งเสี่ยวผิงฟังแล้วก็เงียบ ไม่พูดอะไร
สิบสี่ปีต่อมา (1992) เติ้งเสี่ยวผิงไปกว่างตง พูดให้คนจีนฟังว่า “จงเรียนจากโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิงคโปร์ และทำให้ดีกว่าพวกเขา” ลีกวนยูบอกตัวเองว่า “อา! เขาไม่ลืมที่เราพูดกับเขา”
การไปเยือนสิงคโปร์สามวันนั้นเปลี่ยนจีนทั้งประเทศ และทำให้บุรุษทั้งสองกลายเป็นเพื่อนกัน และนับถือกัน
เหตุผลที่จีนมาเยี่ยม
ทั้งสองฝ่ายเริ่มประชุมกันในตอนบ่ายวันที่ 12 พฤศจิกายน 1978 ทั้งสองฝ่ายมีล่าม แม้ว่าลีกวนยูพูดภาษาจีนได้ แต่เขาบอกว่ามันไม่ดีพอ เขาจะไม่คุยด้วยภาษาจีน เพราะจะเสียเปรียบ การคุยหนึ่งชั่วโมงก็กลายเป็นสองชั่วโมงไป
ลีกวนยูให้เติ้งเสี่ยวผิงพูดก่อน เติ้งเสี่ยวผิงพูดยาวสองชั่วโมงครึ่ง พูดถึงโครงสร้างและจุดยืนของจีน และเรื่องโซเวียตหนุนหลังเวียดนามให้บุกกัมพูชา และประชิดชายแดนไทย
เติ้งเสี่ยวผิงพูดโน้มน้าวผู้นำสิงคโปร์ว่าทำไมประเทศอาเซียนควรรวมตัวกันเพื่อสู้เวียดนามที่แผ่อิทธิพลในเอเชียอาคเนย์
เติ้งเสี่ยวผิงบอกว่าจะเกิดสันติภาพในภูมิภาคนี้ ประเทศกลุ่มอาเซียนต้องร่วมมือกับจีนต้านโซเวียต
ลีกวนยูเล่าขําๆ ว่าล่ามจีนฟังแล้วไม่จดอะไรเลย แปลอย่างรวดเร็วและแม่นยําเขาพบความจริงในเวลาต่อมาว่า เติ้งเสี่ยวผิงพูดแบบนี้มาแล้วที่กรุงเทพฯกับกัวลาลัมเปอร์ นี่เป็นครั้งที่สาม ล่ามจึงจําได้ในหัว
เติ้งเสี่ยวผิงเป็นคนพูดน้อย แต่ทุกคำคิดก่อนพูดออกมา
สาระสำคัญของการประชุมคือภูมิรัฐศาสตร์โลก เรื่องความขัดแย้งระหว่างเวียดนามกับจีน
ทำไมจีนกับเวียดนามจึงบาดหมางกัน? คำตอบที่ลีกวนยูได้รับจากการคุยกับเติ้งเสี่ยวผิงคือ เวียดนามฝันที่จะสร้างสหพันธรัฐอินโดจีน (Indochina Federation) มานานแล้ว แม้แต่โฮจิมินห์ก็ต้องการอย่างนี้ แต่จีนไม่เห็นด้วย เวียดนามจึงมองว่าจีนเป็นอุปสรรคต่อการก่อตั้งสหพันธรัฐอินโดจีน การขับคนจีนออกจากเวียดนามก็เป็นความขัดแย้งหนึ่งที่เกิดขึ้น
เติ้งเสี่ยวผิงบอกว่า จีนเคยช่วยเวียดนามเป็นเงิน 10 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ เมื่อจีนยุติความช่วยเหลือ โซเวียตก็ต้องเข้ามาอุ้มแทน แต่โซเวียตก็รับภาระนี้ไม่ไหว ต้องผลักภาระไปให้ประเทศคอมมิวนิสต์ในยุโรปตะวันออกช่วย เวียดนามก็ขอความช่วยเหลือไปทั่ว ญี่ปุ่น สหรัฐฯ ยุโรป ฝรั่งเศส แม้แต่สิงคโปร์
เติ้งเสี่ยวผิงบอกว่าภายในสิบปี จีนจะดึงเวียดนามออกจากโซเวียตอีกครั้ง ลีกวนยูจึงรู้ว่าเติ้งเสี่ยวผิงมองไกลมาก และแตกต่างจากผู้นำโลกตะวันตก
เติ้งเสี่ยวผิงมองว่า หากเวียดนามก่อตั้งสหพันธรัฐอินโดจีนสำเร็จ ผลกระทบจะเป็นคลื่นแผ่ไปทั่ว สหพันธรัฐอินโดจีนจะเป็นเหมือนคิวบาตะวันออก (คิวบาคือมีดของโซเวียตที่จ่อคอหอยสหรัฐฯ) โซเวียตจะขยายอำนาจมาแทนสหรัฐฯในภูมิภาคนี้
เติ้งเสี่ยวผิงบอกลีกวนยูว่า จีนจำเป็นต้องต้านโซเวียตในเรื่องนี้
เมื่อพูดจบก็เป็นเวลาเย็นหกโมงครึ่ง ลีกวนยูถามเติ้งเสี่ยวผิงว่า “จะให้ผมตอบตอนนี้เลย หรือว่าเราจะพักก่อน กินข้าวเย็น พรุ่งนี้เช้าสดชื่นค่อยคุยต่อ?”
เติ้งเสี่ยวผิงคิดว่าลีกวนยูต้องการเวลาคิด ซึ่งก็เป็นความจริงส่วนหนึ่ง ก็กินข้าวเย็น และคุยกันเรื่องอื่น
เติ้งเสี่ยวผิงชวนลีกวนยูไปเยือนปักกิ่งอีกครั้ง เพราะครั้งที่ลีกวนยูไปเยือนจีนใน 1976 เติ้งเสี่ยวผิงยังหลุดจากอำนาจ
เติ้งเสี่ยวผิงบอก “มาซี” ลีกวนยูบอกว่า “ผมจะไปอีกครั้งเมื่อจีนมีเสถียรภาพและเติบโต”
เติ้งเสี่ยวผิงว่า “โอ๊ย! นั่นมันอีกนาน มาเลยตอนนี้”
ลีกวนยูเห็นว่าเติ้งเสี่ยวผิงดูเป็นคนพูดตรง จึงคิดว่าวันรุ่งขึ้นจะพูดตรงๆ
ลีกวนยูไม่เคยไว้ใจจีน
ในการประชุมวันต่อมา ลีกวนยูพูด แต่แค่ครึ่งชั่วโมง
ลีกวนยูบอกเติ้งเสี่ยวผิงว่า “คุณอธิบายต่อผมว่าทำไมเอเชียอาคเนย์ควรร่วมกับจีนสกัดเวียดนาม ผมจะบอกคุณว่าเพื่อนบ้านผมอยากทำอะไร พวกเขาอยากให้ผมร่วมกับพวกเขาสกัดคุณต่างหาก ไม่ใช่โซเวียต โซเวียตอยู่ไกลจากเราหลายพันไมล์ โซเวียตก็ไม่มีสถานีวิทยุที่กระตุ้นให้พรรคคอมมิวนิสต์ในเอเชียอาคเนย์โค่นรัฐบาลของพวกเรา แต่คุณทำ จากสถานีวิทยุทางใต้ของจีน”
(ตอนนั้นลีกวนยูยังไม่รู้ว่าสถานีวิทยุไม่ได้อยู่ที่ยูนนาน แต่ที่หูหนาน)
และ
“คุณบอกผมเองเมื่อวานนี้ว่าคอมมิวนิสต์จะไม่แทรกแซงกิจกรรมของประเทศอื่น แล้วทำไมคุณจึงให้อาวุธและความสนับสนุนพรรคคอมมิวนิสต์มาลายามาโค่นรัฐบาลสิงคโปร์” (หมายเหตุผู้เขียน : รวมทั้งประเทศไทยด้วย)
และ
“ตราบใดที่คุณทำเรื่องนี้ ให้เงินพวกคอมมิวนิสต์ซื้ออาวุธ ก็เป็นไปได้ยากที่ผมจะชวนเพื่อนบ้านไปร่วมมือกับคุณ”
ประกาศนําจับคอมมิวนิสต์ในสิงคโปร์ปี 1951
เป็นการพูดกับผู้นำจีนอย่างตรงและแรง
(ลีกวนยูเคยพูดในปี 1955 ว่า “ผมถูกกล่าวหาหลายเรื่องในชีวิต ทว่าแม้แต่ศัตรูฉกาจของผมก็ไม่เคยกล่าวหาว่าผมกลัวที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในหัวผมออกมา”)
ในกาลต่อมา ลีกวนยูเล่าเรื่องนี้หลายครั้ง ทั้งในปาฐกถาและหนังสือ รายละเอียดปลีกย่อยต่างกันเล็กน้อย แต่สาระเหมือนกันคือจีนอยากให้ประเทศกลุ่มอาเซียนรวมกันต้าน ‘หมีโซเวียต’ แต่พวกอาเซียนกลับต้องการรวมกันต้าน ‘มังกรจีน’ เพราะอาเซียนกลัวจีนมากกว่า จีนสนับสนุนพวกคอมมิวนิสต์ในเอเชียอาคเนย์ ส่งวิทยุกระจายเสียงมาจากตอนใต้ของจีน ให้พวกคอมมิวนิสต์ต่อต้านรัฐบาล
ลีกวนยูบอกเติ้งเสี่ยวผิงว่า คลื่นวิทยุที่ออกอากาศจากจีนไปประเทศต่างๆ ให้คนจีนโพ้นทะเลในอาเซียน ทำให้อาเซียนไม่สบายใจ
เติ้งเสี่ยวผิงนั่งฟังเงียบๆ รู้ดีว่าลีกวนยูพูดตรงๆ แต่มันเป็นความจริง
ลีกวนยูพูดแล้วก็คาดว่าเติ้งเสี่ยวผิงจะตอกกลับแรงๆ
แต่เติ้งเสี่ยวผิงหยุด มองลีกวนยูแล้วบอกว่า “คุณจะให้ผมทำอะไร?”
ลีกวนยูงันไปเพราะผิดคาดที่ผู้นำประเทศยักษ์ใหญ่เอ่ยประโยคนี้
ลีกวนยูนึกในใจ บอกตัวเองว่า “คนคนนี้ทำธุรกิจด้วยได้ว่ะ”
ลีกวนยูตอบว่า “หยุดออกอากาศวิทยุนั่น หยุดการเรียกร้องความสนใจแบบนั้น มันจะดีกว่าสำหรับคนจีนโพ้นทะเล ถ้าจีนหยุดตอกย้ำเรื่องความเกี่ยวดองทางสายโลหิตเพื่อเรียกร้องความเห็นใจ ถ้าจีนพูดเรื่องสายเลือดจีนอย่างโจ่งแจ้งอย่างนี้ มันทำให้พวกเขาเพิ่มความระแวงต่อจีน จีนต้องหยุดออกอากาศจากจีนตอนใต้ที่กระทำโดยพรรคคอมมิวนิสต์มาลายาและอินโดนีเซีย”
เติ้งเสี่ยวผิงหยุดครู่ใหญ่ บอกว่า “ขอเวลาผมหน่อย”
ลีกวนยูไม่ได้พบเติ้งเสี่ยวผิงจน 18 เดือนต่อมา ในปี 1980 ที่กรุงปักกิ่ง เติ้งเสี่ยวผิงบอกลีกวนยูว่า “เราสั่งพวกนั้นให้หยุดแล้ว เราปิดสถานีวิทยุพวกนั้นแล้ว”
จีนปิดสวิตช์ทั้งพรรคคอมมิวนิสต์มาลายาและพรรคคอมมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย
เรื่องนี้ย่อมเกี่ยวข้องกับบทบาทของไทยเช่นกัน
ไทยไปหาจีน
ในปี 1978 เมื่อเติ้งเสี่ยวผิงพบลีกวนยูที่สิงคโปร์ ลีกวนยูถามเติ้งเสี่ยวผิงว่าจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ชายแดนไทย เมื่อ พล.อ. เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ ของไทยเกหมดหน้าตักไว้ที่จีน ก่อนไปสิงคโปร์ เติ้งเสี่ยวผิงเยือนไทยก่อน ฝ่ายไทยต้อนรับผู้นำจีนอย่างดีเลิศ
ลีกวนยูเห็นว่าถ้าเวียดนามข้ามแม่น้ำโขง จีนควรทำอะไรบางอย่าง
เติ้งเสี่ยวผิงบอกว่าขอคิดดูก่อน
ไทยกับจีนเหมือนพี่น้องกันก็จริง แต่อุดมคติทางการเมืองทำให้ต้องเป็นศัตรูกันมาหลายสิบปี
ตั้งแต่ยุคจอมพล ป. พิบูลสงคราม ที่ต่อต้านจีนอย่างหนัก ไปจนถึงยุคจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่ได้รับความช่วยเหลือจากสหรัฐฯให้ต่อต้านคอมมิวนิสต์ ‘จีนแดง’ เป็นคำต้องห้าม
ในยุคที่ไทยถูกกระหนาบด้วยประเทศคอมมิวนิสต์ยักษ์ใหญ่ทั้งจีนและโซเวียตประเทศไทยเลือกยืนฝั่งสหรัฐฯ ต่อต้านทุกอย่างเกี่ยวกับคอมมิวนิสต์ด้วยคุกและโทษประหาร
คอมมิวนิสต์คือปิศาจร้าย!
จนลมเปลี่ยนทิศเมื่อเกิดสิ่งที่เรียกว่า ‘การทูตปิงปอง’
ในปี 1971 ไทยส่งทีมปิงปองไปเชื่อมสัมพันธ์กับจีนผ่านกีฬา พร้อมคนระดับสูงที่ไปเจรจากับจีนคือ ประสิทธิ์ กาญจนวัฒน์ กับ วรรณไว พัธโนทัย ทั้งสองได้เข้าพบเจ้าหน้าที่ชั้นสูงของจีน
ประสิทธิ์ กาญจนวัฒน์ หรือ โค้วตงหมง เคยเป็นประธานรัฐสภาและประธานสภาผู้แทนราษฎรไทย รองนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีหลายกระทรวง
ครั้งหนึ่งในการประชุมสภาที่วุ่นวาย เขาบ่นว่า “ยุ่งตายห่ะ” กลายเป็นวลีทองประจำตัวเขาไป
ประสิทธิ์ กาญจนวัฒน์ มาจากภาคเอกชน มีตําแหน่งสําคัญในธนาคารกรุงเทพจํากัด นอกจากนี้ยังเป็นนักเขียน นักหนังสือพิมพ์เป็นผู้แปลหนังสือชื่อ เจียงไคเช็ค ประมุขจีนใหม่ และรัฐธรรมนูญแห่งสหภาพโซเวียต เขาเขียนบทความเกี่ยวกับการเมืองสม่ําเสมอ จึงรู้เรื่องจีน
วรรณไว พัธโนทัย คือบุตรชายของ สังข์ พัธโนทัย อดีตที่ปรึกษาคนสําคัญของจอมพล ป. พิบูลสงคราม
ต่อมา สังข์ พัธโนทัย มีบทบาทเป็นตัวกลางติดต่อให้แกนนําพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยเจรจากับฝ่ายรัฐบาล เพื่อหาทางยุติสงครามของรัฐกับคอมมิวนิสต์ โดยเป็นผู้พา พ.อ. ชวลิต ยงใจยุทธไปคุยกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยที่ภาคอีสาน
แต่ความสัมพันธ์ไทยกับจีนที่กำลังจะเริ่ม ถูกเหตุการณ์ 14 ตุลาคมทำให้ชะงัก มารื้อฟื้นใหม่ในยุค ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช
มันเป็นหมากตาบังคับ เพราะภูมิรัฐศาสตร์เปลี่ยนไป สหรัฐฯเปลี่ยนเกม ไปจับมือกับจีน ไทยจะอยู่เฉยๆ อย่างเดิมไม่ได้
วันที่ 17 เมษายน ปี 1975 กองทัพเขมรแดงเข้ายึดกรุงพนมเปญ วันที่ 30 เมษายน กองทัพเวียดนามเหนือบุกเข้ากรุงไซ่ง่อน Domino effect อาจเกิดขึ้นทุกเมื่อ
เวียดนามเหนือแสดงท่าทีแข็งกร้าวต่อไทย ฝ่ายไทยต้องเดินยุทธศาสตร์ที่ถูกต้องและรวดเร็ว
นายกรัฐมนตรีไทยเวลานั้น ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ตัดสินใจไปเข้าหาจีน
ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช อยู่ฝ่ายต่อต้านคอมมิวนิสต์มาตลอด แต่เมื่อคำนึงถึงผลประโยชน์และเอกราชของเมืองไทย ก็ยอมเปลี่ยนเกมไปหาคอมมิวนิสต์
เช่นเดียวกับที่ในเวลาต่อมา เติ้งเสี่ยวผิงผู้เป็นคอมมิวนิสต์ ยอมลดละหลักการที่ยึดมั่นมาหลายปี ไปโอบรับทุนนิยม ‘แมวดำ-แมวขาว’
แน่นอนไม่ทุกฝ่ายในไทยเห็นด้วยกับการเดินหมากปรับความสัมพันธ์ทางการทูตกับสาธารณรัฐประชาชนจีน เพราะเล่นกับคอมมิวนิสต์ก็เหมือนเล่นกับไฟ ฝ่ายทหารหลายคนไม่เห็นด้วย แต่รัฐบาลเดินหน้า การเป็นมิตรกับสาธารณรัฐประชาชนจีนนั้นจะทำให้ไทยมีความมั่นคงมากกว่าอิงสหรัฐฯ เพราะไทยอยู่ติดพื้นที่สีแดง ไทยหวังพึ่งจีนช่วยปรามเวียดนามหากคิดรุกรานไทย
อีกประการ จีนยังสามารถปรามพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยในอาณัติของตน
ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช พบเหมาเจ๋อตง
แล้วจีนต้องการอะไรจากไทย?
เมื่อสหรัฐฯถอนตัวออกไปจากเอเชียอาคเนย์หลังแพ้สงครามเวียดนาม ก็เกิดสุญญากาศแห่งอำนาจในพื้นที่นี้ โซเวียตย่อมเข้ามาแทนที่ หากไทยอยู่ฝ่ายจีน ย่อมช่วยสกัดกั้นการแผ่อิทธิพลของโซเวียตในภูมิภาคนี้
ก่อนที่ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เดินทางไปจีน ทั้งไทยและจีนทํางานหลังฉากมาก่อนแล้ว ฝ่ายไทยนําโดยนายอานันท์ ปันยารชุน เอกอัครราชทูตไทยประจํากรุงวอชิงตัน และผู้แทนถาวรประจําองค์การสหประชาชาติ ทีมงานคนสําคัญได้แก่ เตช บุนนาค (ต่อมาเป็นเอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน) ชวาล ชวณิชย์ จากกรมการเมือง สุจินดา ยงสุนทร จากกรมสนธิสัญญา
คณะ อานันท์ ปันยารชุน ไปเจรจากับฝ่ายจีนในวันที่ 18-20 มิถุนายน 1975 และตกลงกันได้ ปัจจัยหนึ่งที่ทําให้การเจรจาสําเร็จราบรื่นคือความเป็นพี่น้องของจีนกับไทย
ไทยก็ยอมรับหลักการ One China คือมีจีนประเทศเดียว
วันที่ 30 มิถุนายน 1975 ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ก็เดินทางไปเมืองจีน พร้อม พล.ต. ชาติชาย ชุณหะวัณ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและคณะ เปิดฉากใหม่ของความสัมพันธ์ไทย-จีน และส่งผลต่อการเมืองในภูมิภาคนี้
เกมภูมิรัฐศาสตร์แห่งเอเชียอาคเนย์เปลี่ยนไปอีกครั้ง อาเซียนจะยอมร่วมมือกับจีนต้านโซเวียต ก็ต่อเมื่อจีนยุติบทบาทสนับสนุนพรรคคอมมิวนิสต์ในอาเซียน
- 80
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
