5 พ.ค. เวลา 05:46 • ความคิดเห็น
ตัวพี่ใหญ่คือความไม่รู้ ส่วนพี่รองคือความหลง ส่วนน้องสุดท้องคือความโลภ สามพี่น้องนี่สามารถสร้างผู้วิเศษเทียมได้มากมายครับ ดูตัวอย่างในหนังสาธุครับ แค่อาศัยการสร้างสถานการณ์ให้มันมีความขลังหรือเหนือเหตุผลที่อธิบายไม่ได้ แต่ทุกคนพร้อมเชื่อ เพราะรู้สึกว่ามันได้รับผลตามความเชื่อของตนจริงๆ
ความเชื่อที่ไร้ปัญญา มันกลายเป็นความงมงาย
พระพุทธองค์จึงไม่ทรงให้คุณค่าและเรียกพวกแสดงอิทธิฤทธิ์นั้นว่าโมฆะบุรุษ
อัศจรรย์ที่ปรากฎแก่ใจใด จะเลิศกว่าอัศจรรย์ที่ทำให้จิตใจได้หลุดพ้นจากกองทุกข์ มีชีวิตที่มีความสุขสงบได้แม้จะอยู่ท่ามกลางความทุกข์ก็ตาม
เชื่อตัวเองด้วยปัญญาที่ตัวเองได้ทดสอบได้ผลแล้ว มากกว่าจะไปเชื่อคนอื่น แม้เขาจะแสดงฤทธิ์ได้ มันก็หนีไม่พ้นความเสื่อม
ลองดูสิครับ ใครเป็นผู้ร่ำรวย มีบ้านใหญ่โต ถ้าไม่ใช่พวกที่ทำตัวเป็นผู้วิเศษนั้น เรื่องพวกนี้แค่เปลี่ยนตัวละครเรื่อยๆแต่ไม่มีวันหมดจากโลกนี้ครับ
เพราะเขาเหล่านั้นล้วนเป็นศิษฐ์อาจารย์สัญชัยมากกว่าเป็นศิษย์ของพระพุทธเจ้า
ในโลกที่เต็มไปด้วยจริงๆเท็จๆ แม้แต่ในพุทธศาสนาก็เป็นเช่นนั้น เป็นหน้าที่ของคนแต่ละคน ที่จะแยกแยะและเอามาเป็นประโยชน์ให้ได้ครับ
โฆษณา